Ik vind 't soms best lastig...

A

ANONYMOUS_USERNAME

om mijn kleine mannetje te 'lezen'. Bij andermans kinderen zie ik het soms best scherp, maar voor mijn eigen kind heb ik echt een blinde vlek. Ik heb sterk de indruk dat Diederik, inmiddels bijna 7 maanden, heel goed doorheeft wat het verschil is tussen zelf spelen en lekker bij mama op schoot zitten. En dat even goed krijsen meestal wel aandacht oplevert.

Ik was daar voor mijn gevoel altijd behoorlijk alert op, ik liet hem vanaf het allereerste begin al zelf in de box liggen, etc. Maar nu kan hij zich er nog amper een half uur in vermaken. Zijn wij te druk geweest (verhuizign) en ging het eigenlijk altijd zo makkelijk, dat we een beetje gemakzuchtig zijn geworden met hem?

Ik heb er vanmorgen al een uur krijsen opzitten, omdat ik het gewoon even best vond met hem. Hij heeft goed geslapen, goed gegeten en heeft geen pijn, het was gewoon even tijd om zelf te spelen. Nou daar had hij dus geen zin in! Ik heb echt even moeten doorbijten om niet toe te geven aan zijn gehuil, ik kan daar echt gek van worden! Maar ik dacht: huil jij maar even. Als ik je nu oppak, weet ik precies hoe het de volgende keer gaat.

Nou ja, al met al vind ik dit niet de leukste thuisdagen zeg maar... ;-(

Hebben jullie dit ook (wel eens), of echt alleen maar zwaaiende, opa/oma en papa/mama roepende kindertjes? Diederik kan al 2 maanden niet meer van zijn buik naar zijn rug komen, laat staan de rest ;-)

Dat is trouwens ook vaak oorzaak van het krijsen, de frustratie dat hij op zijn buik ligt maar terug wil en niet kan. Oefenen helpt niet, hij doet het gewoon niet.

Nou sorry voor mijn sombere verhaal, maar ik vind, ondanks dat ik helemaal in love ben met onze kleine man, het soms ook gewoon best pittig.

x
 
Oooo wat ben ik blij dat ik deze fase al weer door ben. Karlijn is nu 8 maanden maar had dit een maand geleden ook. Werd er soms gek van.( en voelde me schuldig als ik de gedachte had:"wat ben ik blij dat ik morgen mag werken en de gastouder voor haar moet zorgen")
In de box liggen, op de buik draaien en dan maar gillen, net zolang tot ik het opgaf en haar weer op haar rug legde( ja zij hield het langer vol dan ik deed) En sinds een kleine 2 weken, mevrouw is weer een hele blije tevrede baby die alle kanten op rolt, echt leuk om te zien want ze gaat de hele kamer door, en e kan weer een uur in de box spelen en niet meer om alles gaat huilen.

Het is even pittig( werd bij ons steeds erger, echt om alles huilen, als ik met haar naar de box liep al huilen, niet meer eten en van de ene op de andere dag was het over) maar het komt goed!!!!!

Heel veel sterke, even volhouden en dan heb jij ook een blije, zwaaiende, mama ( Karlijn zegt geen mama maar aap)zeggende baby!!
 
Hé meis,

Ten eerste is mama zijn gewoon mega pittig. Punt.
Het is het belangrijkste en moeilijkste beroep dat er is en het enige waarvoor je niet naar school gaat. Komt nog eens bij dat ieder kind compleet anders is en ook zo vaak geen raad met zichzelf weet, zij het een groeisprong zij het een slechte bui. En jij als mama mag dat lekker zelf uit zien te dokteren en het 'gezellig' houden.
Ga er maar van uit dat iedere mama zo af en toe snakt naar een grote pot lijm om zoon- of dochterlief lekker mee achter het behang te plakken. Een moeder die dit gevoel nooit heeft liegt dat ze barst of heeft echt een absurd bijzonder engeltje gebaard.

Het kan heel goed zijn dat Diederik (zoals Essje ook zei) door een fase heen moet, hij weet wat hij wil alleen weet hij niet hóé. Frustratie alom dus. Ik heb ook gemerkt dat een kind het echt zélf door moet hebben, ik heb ook wel 100x voorgedaan hoe hij terug moest rollen, 0 effect. Het is pittig om je koter zo te zien worstelen, maar écht waar, ineens kan hij 't. Tja, en tot die tijd zijn jullie samen de sigaar...

En dan nog een idee, ik heb er niet voor geleerd ofzo dus wetenschappelijk onderbouwd is het niet:

Je vertelt dat jullie een heel drukke periode hebben gehad, waarin je veel aan je hoofd hebt gehad. Mijn ervaring is dat kinderen dat haarscherp aanvoelen en zich dan ook wat meer gedeisd houden. Nu echter is alles weer wat rustiger en heb je weer alle rust en aandacht voor Diederik. Ook dat zal hij merken en gaat nu echt even een inhaalslag maken.
Ik betwijfel of je je kind kan verwennen met aandacht in de vorm van een knuffel of eventjes extra op schoot, dus misschien er even wat vaker aan toegeven? Misschien is dat voor hem net even wat hij nodig heeft nu hij zo met zichzelf aan het worstelen is?

Maar goed, doe ook vooral wat goed voelt voor jou! En Diederik natuurlijk...

Succes en sterkte!
X
Evje
 
Het is soms ook best zwaar,ik heb er nu 2 thuis,en kijk echt al uit als mn dochter straks(na de zomervakantie)naar school gaat.
Hier wil Kyandro ook nooit in de box.hij gaat er iedere dag wel 2 keer 15 min in.maar is na 5 min al weer beu.als ik hem op de grond legt vind hij dat meestal wel leuk.dan tijgert hij rond,maar als hij je niet ziet gaat ie ook meestal huilen.
soms ook best vermoeiend hoor,ben ook blij dat ik nog werk.moet er niet aan denken om altijd thuis te zitten.maar goed mn dcohter van 3 is ook best pittig.ah ja kindjes zijn gewoon veel werk,
en geef niks als ze soms even huilen hoor,ik laat ze soms ook even doen.anders ben je alleen maar met je kind bezig,en ze moeten toch een beetje leren om zichzelf te vermaken.maar dat gaat steeds beter hoor(hoe ouder hoe beter vind ik zelf)

en misschien heeft hij last van doorkomende tandjes?daar had Kyandro vorige week ook last van,nu ze allebei door zijn gaat het al beter,

echt meestal is het maar een fase en gaat het straks beter,maar goed je blijft altijd wel wat houden hoor.straks krijg je de peuterpubertijd en driftbuien enzo enzo.erg moelijk soms.maar ook leuk.iedere leeftijd heeft gewoon zn leuke en minder leuke kanten,laat staan als ze straks echt gaan puberen............dan zouden we misschien weer terug willen in de tijd dat ze baby en peuter waren haha...
liefs jootje
 
ik ben het met de andere mama's eens. Moeder zijn is zwaar. Ookal zijn onze kleintjes niet heel klein meer. Ze veranderen zo snel, dat je ze steeds weer opnieuw moet "lezen".

En het is helemaal niet raar dat Diederik niet een half uur in de box kan spelen. Dat is best lang voor zo'n kleintje! Kinderen in de leeftijd van onze kids hebben maar een hele korte spanningsboog. Dus een half uur is lang. probeer het te doorbreken door Diederik even op schoot te nemen en te knuffelen en dan weer in de box te leggen met een ander speeltje. Zo hoeft hij zich niet te vervelen, krijgt hij jou aandacht en speelt zelf.
En een verhuizing is ook niet niks, hij heeft jou nu nodig! Maar ook duidelijkheid. Dus probeer zoveel mogelijk vaste volgordes te doen. En als hij je nodig heeft, gewoon lekker even knuffelen.
En voel je absoluut niet schuldig hoor!

Liefs Maartje

ps. ik heb er een klein beetje verstand van door mijn werk, dus hopelijk werken mijn tips;)
 
Jip ik ken het ook!
Soms zijn er van die momenten...


Wat ik super van je vind is dat jij hem kan laten huilen als die in de box ligt.
Ik kan dat dus echt niet...is dat fout? :(

Ik moet er op het moment ook constant bij blijven want ze rolt de hele kamer door en we hebben een stenen vloer, doorop heb ik al een dekbed gelegd maar ook daar rolt ze binnen een paar seconde van af...

Ik ben toe aan de volgende fase en zij volgens mij nog meer!

Komt goed.
 
het is inderdaad heel zwaar en moeilijk om je kleine te laten huilen maar geloof me het werkt wel want ze hebben het allemaal zo door van o dat doet mama wel.
maar achter de wolken schijnt altijd de zon.

groetjes anouk
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan