<p>Lieve mama's</p><p>Ik typ dit met tranen in mijn ogen. En wil vragen of iemand hier tips of ervaringen heeft.</p><p>Ik heb een dochter van 2.5 jaar en een zoon van 9.5 maanden. Mijn zoon is de laatste weken heel veel aan het huilen en mopperen zowel overdag en snachts nu ook weer. Ik raak hier uitgeput en gestresst van. Vandaag was mijn dochter lief me weer aan het uitdagen ( hoort natuurlijk bij de leeftijd) ze duwde haar broertje voor de 3de keer om, trok haar schoenen weer voor de 4de keer uit. En schopte de hond zonder reden. Toen ik haar wilde verschonen rende ze weer 3 keer weg. Ik ben zo ontploft dat ik haar bij haar armpjes pakte en heel hard heb geschreeuwd in haar gezicht dat ze op moet houden en moet luisteren!!! . Ben toen ook nog een tijdje kwaad geweest. Maar voel me al de hele tijd schuldig.. heb haar 100 knuffel en sorry gegeven.. en voel me zo intens verdrietig omdat ze zo geschrokken was.. </p><p>Heeft iemand hier ervaring mee ? Of tips wat ik de volgende keer kan doen als ze het te bont maakt ?.. ik merk dat ik nu ook minder kan hebben omdat ik een beetje gefrustreerd raak van mijn zoon.. </p><p>Dank jullie wel alvast! </p><p>Veel liefs ! X </p>
Ik voel me schuldig
- Onderwerp starter Sunnymom
- Startdatum
Hoi hoi,
Ik begrijp het. Kinderen kunnen soms veel van je vragen. Toen onze dochter een maand oud was en s avonds het zoveelste huilmomentje had nam ik haar vast en zei ik: nu is het genoeg! Nu komt er orde en structuur. Op een vrij bazige en boze toon. Man wat voelde ik mij schuldig als papa dat ik dat had geroepen tegen mijn 1 maand oude dochter.
Maar de dag nadien kwam er orde en structuur en onze dochter herbloeide. Moraal? Je bent ook maar een mens van vlees en bloed.
Als dat nog eens gebeurt moet je geen honderd keer sorry zeggen maar gewoon goed uitleggen waarom je riep en dat het niet haar schuld is. Komt goed!
Ik begrijp het. Kinderen kunnen soms veel van je vragen. Toen onze dochter een maand oud was en s avonds het zoveelste huilmomentje had nam ik haar vast en zei ik: nu is het genoeg! Nu komt er orde en structuur. Op een vrij bazige en boze toon. Man wat voelde ik mij schuldig als papa dat ik dat had geroepen tegen mijn 1 maand oude dochter.
Maar de dag nadien kwam er orde en structuur en onze dochter herbloeide. Moraal? Je bent ook maar een mens van vlees en bloed.
Als dat nog eens gebeurt moet je geen honderd keer sorry zeggen maar gewoon goed uitleggen waarom je riep en dat het niet haar schuld is. Komt goed!
Ahh ik snap je... Je bent ook maar een mens ja. Ik denk dat het voor kinderen best goed is om je ouders ook eens moeite met zichzelf te zien hebben, en hoe ze dat weer oplossen. Zolang je weet dat het niet goed was en het geen dagelijkse koek wordt, zal ze er ook niks aan over houden hoor.
Ik ben zelf van gescheiden ouders. Mijn moeder heeft mij vanaf 4 jaar, samen met mijn 2 jarige broer, op een bijstandsuitkering opgevoed, in haar eentje. Af en toe gingen we naar mn vader, maar vaak was zij de enige. Nou zij had ook zo heel soms even een flinke uitbarsting. Ik schrok daar dan ook van. Maar ik wist wel waarom hoor, wat ik deed. Zij stuurde ons daarna even naar onze kamer. Dan kon zij tot zichzelf komen. Even later kwam ze dan praten. Dan legde ze wel uit dat ze niet zo had moeten reageren, maar we hadden het ook over ons gedrag.
Het zal allemaal wel niet goed geweest zijn. Maaaaaar mijn moeder is nog steeds mijn wereld, mijn beste vriendin die ik alles vertel. Ik ben er niet beschadigd van geraakt en heb een fijne jeugd gehad. Het was voor haar ook niet altijd makkelijk.
Dus, niet te lang schuldig voelen. Volgende keer misschien eerder even de gang op lopen oid en tot 10 tellen, even bedenken hoe je het gaat aanpakken. Maar je bent geen slechte moeder
Ik ben zelf van gescheiden ouders. Mijn moeder heeft mij vanaf 4 jaar, samen met mijn 2 jarige broer, op een bijstandsuitkering opgevoed, in haar eentje. Af en toe gingen we naar mn vader, maar vaak was zij de enige. Nou zij had ook zo heel soms even een flinke uitbarsting. Ik schrok daar dan ook van. Maar ik wist wel waarom hoor, wat ik deed. Zij stuurde ons daarna even naar onze kamer. Dan kon zij tot zichzelf komen. Even later kwam ze dan praten. Dan legde ze wel uit dat ze niet zo had moeten reageren, maar we hadden het ook over ons gedrag.
Het zal allemaal wel niet goed geweest zijn. Maaaaaar mijn moeder is nog steeds mijn wereld, mijn beste vriendin die ik alles vertel. Ik ben er niet beschadigd van geraakt en heb een fijne jeugd gehad. Het was voor haar ook niet altijd makkelijk.
Dus, niet te lang schuldig voelen. Volgende keer misschien eerder even de gang op lopen oid en tot 10 tellen, even bedenken hoe je het gaat aanpakken. Maar je bent geen slechte moeder
Lieve mama, deze momenten heeft iedereen wel eens in mindere of meerdere maten. Kinderen kunnen je echt op zuigen.
Je zegt dat je gefrustreerd bent door je zoon, dan is dit het moment om jezelf terug te pakken. Om voor jezelf te zorgen. Bel de oppas een middag en ga lekker alleen wandelen, of een avond bij een vriendin een drankje doen, lekker praten over alles behalve je kinderen of juist al je frustratie eruit huilen. Of een datenight met je partner zonder kinderen. Wat dan ook. Je moet je rust weer vinden, want jouw kinderen voelen exact aan hoe jij je voelt en gedragen zich ook daarnaar. als jij gestresst bent, zal je dochter nog meer grenzen uit proberen... Als jij niet rustig bent, zal je baby ook moeilijker tot rust komen.
Probeer iets voor je zelf te vinden om uit de frustratie te komen. En voel je vooral niet te lang schuldig want je bent echt geen slechte mama, kinderen vragen gewoon heel veel en soms is het ons te veel...
Je zegt dat je gefrustreerd bent door je zoon, dan is dit het moment om jezelf terug te pakken. Om voor jezelf te zorgen. Bel de oppas een middag en ga lekker alleen wandelen, of een avond bij een vriendin een drankje doen, lekker praten over alles behalve je kinderen of juist al je frustratie eruit huilen. Of een datenight met je partner zonder kinderen. Wat dan ook. Je moet je rust weer vinden, want jouw kinderen voelen exact aan hoe jij je voelt en gedragen zich ook daarnaar. als jij gestresst bent, zal je dochter nog meer grenzen uit proberen... Als jij niet rustig bent, zal je baby ook moeilijker tot rust komen.
Probeer iets voor je zelf te vinden om uit de frustratie te komen. En voel je vooral niet te lang schuldig want je bent echt geen slechte mama, kinderen vragen gewoon heel veel en soms is het ons te veel...
Uhm weg lopen uit situatie , ik zet mij zoontje even op trap en zeg dit mag niet ga mar even zitten tot dat we weer lief kunnen spelen samen na 2 rellen kom ik terug en is het sorry mama en is die super lief miss heb ik makkelijk kind maar ook die bereikt soms mij grens maar dan voel ik dit aan en waarschuw ik maar 1 x en de 2 x op trap waardoor ik langer lontje krijg en mijn zoontje meteen weer lief speelt en mee doet
dank jullie wel alvast voor deze lieve reactie"s en goed om te horen dat ik niet de enige ben
de volgende keer ga ik inderdaad, als ik voel te ontloffen even uit de situatie door bijvoorbeeld zelf even naar de gang te lopen,
en precies , ik moet wat meer gaan doen waar ik vrolijk van word. ik ben ook fulltime mama, en altijd met de kids. de hele dag en nacht.
zit er ook over na te denken om een paar dagen te gaan werken dat deed ik altijd graag, daar haalde ik engerie uit maar helaas is mijn contract niet verengt en tot nu toe geen sucsess met solliciteren.
mijn dochter gaat 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, maar met mijn zoontje ben ik altijd.
dank jullie wel voor de lieve reacties"s en tips zover
xx
de volgende keer ga ik inderdaad, als ik voel te ontloffen even uit de situatie door bijvoorbeeld zelf even naar de gang te lopen,
en precies , ik moet wat meer gaan doen waar ik vrolijk van word. ik ben ook fulltime mama, en altijd met de kids. de hele dag en nacht.
zit er ook over na te denken om een paar dagen te gaan werken dat deed ik altijd graag, daar haalde ik engerie uit maar helaas is mijn contract niet verengt en tot nu toe geen sucsess met solliciteren.
mijn dochter gaat 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, maar met mijn zoontje ben ik altijd.
dank jullie wel voor de lieve reacties"s en tips zover
xx