Ik voel me zo klote!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik dacht dat ik er wel over heen was maar niets is minder waar.

Ik zit in de week dat ik normaal gesproken uitgerekend zou zijn.
Ik ben nog niet zwanger en iedereen om mij heen krijgt maar kinderen alsof het niks is.

Huilen doe ik om niks, als ik hoor dat anderen zwanger zijn of als ik een baby zie.
Echt ik ben heel blij voor die mensen maar het steekt me zo enorm.

Waarom kunnen wij dit niet. Het is toch de noormaalste zaak van de wereld. We weten dat er niks mis is, het is tenslotte al eens gebeurt maar waarom nu dan niet meer.

Ik weet het echt niet meer. Nu staan ook nog de "feest"dagen voor de deur maar ik kan er geen feest in zien. Ik doe echt m'n best om me zelf af te leiden maar het lukt me op de een of andere manier niet meer.

Hopelijk kan ik deze periode snel achter me laten en gaat het nu snel gebeuren.

Sorry voor mijn gespui maar ik moest het ergens kwijt en jullie hebben dit misschien ook wel meegemaakt.

Liefs
een zeer verdrietige
Joanna
 
Hoi Joanna,

Heel herkenbaar hoor! Ik heb het allebei de keren gehad. En allebei de keren was ik toch alweer zwanger. Maar dat neemt niet weg dat ik er best verdriet van gehad heb. Ik had gewoon veel verdriet om het kindje dat niet mocht komen.

Toen ik de eerste keer de week van de uitgetelde datum bereikte, is een vriendin precies in die week bevallen van haar dochter. Ze is inmiddels 3, maar ieder jaar sta ik nog stil bij die uitgerekende datum. (14 december 2002) Wat heb ik een tranen vergoten in die week! Iedereen om mij heen vertelde dat het heel normaal was, en was erg lief tegen me. Dat heeft me best geholpen. Zeker toen ik op kraambezoek ging. (even samen met vriendin gehuild)

Van mijn laatste mk (afgelopen april) heb ik ruim een maand geleden de uitgerekende datum voorbij zien komen. Gelukkig geen bijna uitgetelde vriendinnen dit keer. Maar ik heb het best even moeilijk gehad. Niet zo erg als de eerste keer, maar toch.

Een mk is nou eenmaal niet niks. Hoe kort of lang je ook zwanger  was toen het mis ging, je had je al helemaal ingesteld op DIT kindje. En op een uitgetelde datum. Dus rond die uitgerekende datum heb je het gewoon even erg moeilijk. Er had nu gewoon een kindje geboren moeten worden!
Meid, heel veel sterkte in deze periode. Huil maar lekker uit. Heel normaal wat je nu doormaakt.

Liefs, Kat (juni 2006 forum)
 
Hoi Joanna

Ik begrijp je volkomen. Ik had het toevallig van de week weer heel sterk. Ik wilde net gaan slapen en opeens krijg ik een mentale pijn .....in mijn baarmoeder!! Als je liefdesverdriet hebt voel je pijn in je hart en nu voelde ik het in mijn onderbuik en dacht nog; wat doet dit pijn!!!
Ik ben vorig jaar rond deze tijd zwanger geworden in ronde 4 maar met 5 weken ging het mis. Sindsdien niks meer gebeurd. Onderzoeken wijzen uit dat alles goed is maar ik begin de moed ook te verliezen en voel me vreselijk als er weer iemand zwanger is ofzo. Egoistisch misschien maar we zijn wel individuen die allemaal emoties hebben en ik heb nog nooit gehoord dat je die niet mag uiten. Aan de ene kant ben ik heel nuchter, vooral naar de buitenwereld maar aan de andere kant, het steekt, het prikt, het snijdt.....

Meid, ik bid voor ons dat wij ook een keer aan de beurt zullen zijn!!!

Liefs Costa
 
Hoi joanna,
Heel herkenbaar wat je schrijft.
Ik werd zwanger na een maand of 8, kreeg toen een miskraam en er gebeurde niets.
Wat mij helpt is dat er niemand tegen me gezegd heeft dat het ONMOGELIJK is om een kind te krijgen. Zo te lezen zit bij jou of jullie het ook wel goed, fysiek dan.
Mentaal is een heel ander verhaal.
Ik heb zo ontzettend veel moeite met zwangere vrouwen, met babykleertjes bij de HEMA, luiers in de aanbieding bij de AH.

Neem het jezelf niet kwalijk!
Verdriet mag er zijn hoor.
Je hoeft echt niet overdreven feestelijk gaan doen omdat het nu bijna kerst is.

Ik duim voor jullie!!!
groetjes Suuske
 
Hoi Lotgenootjes,



Hier nog iemand hoor!!! Ik zou 8 maanden zwanger zijn geweest...en tot op heden ook nog niet weer zwanger. Zit nu weer op dag 7 van alweer een nieuwe cyclus. Kreeg vanochtend weer een geboortekaartje in de bus van een vriendin die dus een maand verder was, ook mijn zusje is 3 weken geleden bevallen. Ik probeer sterk te zijn omdat ik verstandelijk weet dat ik er toch niets aan kan veranderen maar gevoelsmatig wordt het steeds zwaarder. Alsof het leven momenteel alleen nog maar draait om zwanger worden.

Dan denk ik weer dat ik het van me af moeten zetten omdat de kans dat het dan lukt groter is maar het lukt me maar niet!!!! Dat wanhopige en inderdaad wel weten dat het in principe lukt om zwanger te worden, maar dan moeten we ook nog zwanger blijven! En wie zegt dat die 1e keer geen 'schot in de roos; was..en zo pieker ik heel wat af.

De kerst dit jaar zegt me ook niet zoveel, zou zo graag hebben willen zwijmelen over onze volgende kerst als gezinnetje. Maar die kans is er nog voor volgend jaar, zo'n kribbe onder de kerstboom... maar ook die regeltjes om elkaar moed in te praten komen steeds minder goed binnen. Die onzekerheid is zo frustrerend!!!

Toch helpt het (helaas) te weten dat we hier niet alleen in staan en dat we toch bijna dagelijks weer lezen van vrouwen die weer zwanger worden, ook na langere tijd!!

Hou jullie taai meiden! We blijven elkaar steunen, ook volgend jaar!!



Liefs Ineke



 
Hoi hoi,

Hier ook iemand met precies hetzelfde hoor!! Ik zou vorige week met zwangerschapsverlof zijn gegaan, en omdat het bij mij pas laat mis ging had ik mijn vakantie zo gepland dat ik nu dus als enige rond de feestdagen vol aan het werk ben!! Baal er behoorlijk van. Kreeg ik ook nog laatst de heerlijke blije dozen thuis gestuurd. En dan komen de tranen bij mij ook behoorlijk hoor!!

Het is gewoon gemeen dat het zo lang duurt, en nog gemener omdat je weet dat er niks aan de hand is waardoor je niet zwanger zou kunnen worden.
Bij mij is het op dit moment zo erg dat door de stress erom heen, en het verschil in omgaan met het verdriet mijn relatie zowat op de knoppen ligt.

Hoe gemeen kan het zijn!!
Maar we geven de moed niet op!! Over 9 maanden lopen wij gewoon allemaal met of een kindje of een dikke buik, goed??

Sterkte allemaal!!

Groetjes Patricia
 
Hallo dames,

Hier nog iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, ik zou begin feb. uitgeteld zijn, maar helaas het ging mis. Inmiddels lukt het ook niet meer. Dit was al een klein wonder, omdat de vorige ook niet normaal is gelukt. Het is gewoon balen dat het niet zo mag zijn. Inmiddels bezig met ronde 8.

Hou de moed erin dames.

Liefs Tieneke

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan