ik vraag me af

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo.

Ik vraag me af ,of jullie weer snel zwanger willen worden naar het groot verlies.
Graag wil ik met jullie in contact komen.
Begin vorig jaar heb ik 2 miskramen gehad ,eentje in begin januari en de andere in maart,iederekeer vrij snel zwanger geraakt,en in april was ik weer zwanger,en ook dat ging weer mis met bijna 38 weken zwangerschap.Het was een meisje.Anouk is haar naam.Ben dit jaar bevallen op 5 januari.Mijn patner en ik praten er elke dag over,en we hebben heel veel steun van de familie en vrienden.Ik weet niet hoe je dat moet zeggen,maar zijn er lotgenoten die er ook zo over denken om weer zo snel zwanger te worden.En ik weet ook dat onze dochter niet te vervangen is voor een ander kindje,ze blijft onze eerste dochter.

Groetjes Peggy.
 
Hoi Peggy,

Nog gecondoleerd met je dochtertje Anouk, het is nog maar zo kort voor je geleden.

Zelf ben ik in maart 2004 bevallen van ons zoontje die na 34 weken levenloos is geboren.
Het was een prachtig mooi mannetje. Hij is overleden doordat de placenta niet goed werkte. Dit was niet erfelijk, maar ze noemden het domme pech. Het was ons eerste kindje

We hebben natuurlijk heel veel verdiet hier van (gehad). Maar wij wilden ook zo snel mogelijk weer zwanger raken, want wij wilden zo graag een gezond levend kindje in onze armen. Ook omdat ik wist dat het niet erfelijk was.Bovendien als je weer zwanger bent heb je weer wat om voor te leven en dus wij gingen er eigenlijk ook gelijk weer voor. Tenminste ik vloeide nog wel 6 weken na de bevalling en dat hebben we afgewacht. Daarna zijn we er echt voor gegaan. In oktober kwam ik er achter dat ik weer zwanger was, dus 7 maanden later. Dat duurde voor mij al veel te lang. Elke maand hoopte ik zo dat ik zwanger was, en als dat dan niet zo was dan was ik dagen van slag.

Toen ik zwanger was van de tweede heb ik eigenlijk niet erg kunnen genieten van de zwangerschap. Ik was echt heel bang om dit kindje ook te verliezen. Dit kwam mede doordat ik tijdens de zwangerschap iedere   keer oud en enieuw bloed verloor.
Uiteindelijk is mijn tweede zoon na een zwangerschap van 26 weken en 4 dagen geboren. Je begrijpt dat er weer een spannende tijd voor ons aanbrak. Maar hij heeft het gelukkig gered en is nu een hgezonde peuter van bijna 2.

Achteraf denk ik wel dat ik toch te snel weer zwanger ben geraakt, want geestelijk kon ik de zwangerschap helemaal niet aan. Maar je moet zelf doen waar je je het beste bij voelt.

Zelf zijn we nu ook weer bezig met zwanger raken, ondanks dat ik net een miskraam heb gehad met 8 weken op tweede kerstdag (nu 4 weken geleden). Bij mij is de wil groter om een gezond kindje te krijgen dan de angst om er een te verliezen.

Als je nog vragen hebt dan hoor ik het wel.

Ik wil je sterkte wensen voor in de toekomst

liefs van Mira
 
Hoi kinderwens,

Allereerst wil ik zeggen dat ik erg met je meeleef. Ik weet, helaas, hoe het is om een kindje te moeten verliezen. Ik ben mijn zoontje Roan met 42 weken zwangerschap kwijt geraakt. ook domme pech, hij was kerngezond. Dat was afgelopen 24 oktober, nu weet ik sinds een week dat ik zwanger ben. Mijn man en ik hebben meteen na de bevalling besloten niet aan voorbehoedsmiddelen te doen. Als ik snel zwanger zou worden vonden we dit alleen maar fijn. Kijk ik ben moeder geworden, maar heb geen kindje bij me om voor te zorgen. Gemengde gevoelens heb ik nu wel hoor. Ik ben erg blij met mijn nieuwe zwangerschap, maar ook bang en nog elke dag erg verdrietig om Roan.

Mijn gynaecoloog zei trouwens dat men vroeger dacht dat het beter was om een aantal jaar te wachten, voor de verwerking. Tegenwoordig zei hij denkt men dat het beter voor de verwerking is om weer snel zwanger te zijn.

Dit kindje zal en kan Roan niet vervangen, maar het kan mij misschien wel helpen om het een plaatsje te geven.

Ik kan je niet adviseren wat je moet doen, je weet zelf het beste wat je aan kan en wat je wil. Als je verder wil praten met me, moet je het maar zeggen.

Sterkte!!

Marlise.
 
Ik ben zelf mijn zoontje verloren 3 dagen voor de uitgerekende datum, maar ik wist meteen dat ik weer snel zwanger wilde zijn.
In de trand van: Het verwachten is voorbij, het verlangen blijft.

4 maanden later was ik weer zwanger, maar helaas kreeg ik met 6 weken een miskraam.
Precies een jaar na mijn zoontje was ik toen weer zwanger, en in mei 2006 ben ik bevallen van een kerngezonde dochter.

Het was een angstige zwangerschap, maar ik ben heel goed begeleid door verloskundige en gynaecoloog.
Met 39 weken ben ik op eigen verzoek ingeleid, omdat de angst te groot werd.

groetjes Nicole
 
allereerst heel veel sterkte met het verlies van jullie dochter. misschien wil je dit niet horen maar het verdriet blijft alleen de scgerpe kantjes zullen eraf gaan.
mijn vriend en ik zijn op 30 juni 2005 de trotse ouders geworden van gert timo die na een zwangerschap van 38 weken en 3 dagen in mijn buik is overleden. achteraf bleek mijn placenta niet te werken ( is inderdaad niet erfelijk maar je hebt er wel aanleg voor. het gebeurt alleen vaak bij een eerste kindje.) en ik had een scheurtje in mijn vliezen en het begin van een zwangerschapsvergiftiging. ( het is bij ons nooit of of ,het is altijd en en!). hij is een prachteig ventje met alles erop en eraan alleen leeft hij niet. het enige wat ik wilde was zo snel mogelijk weer zwanger worden. inderdaad het verlangen blijft en wordt alleen maar sterker. en bovendien had ik het gevoel hoe langer ik zou wachten ik dan misschien niet meer zou durven. na 3 maanden was ik opnieuw zwanger. maar wat een drama zeg. ik was zo bang om ook dit kindje te verliezen. ik ben om die reden ook met 37 weken en 3 dagen ingeleid en bevallen van een prachtige dochter. Eveline Guusje Rianee is geboren op 15 juni 2006. 2 weken voor de eerste verjaardag van haar broer...
 
hey mar74,

Dat je bang was, is niet verwonderlijk hoor!
Die angst zit erin, en ik denk, dat het niet uit maakt of je al snel weer zwanger bent, of later.
Bang ben je toch.
Heel veel geluk met je dochter!!!!!

groetjes Nicole
 
Hoi Peggy,

Nogmaals veel sterkte met het verwerken van het verlies van Anouk.  Onze dochter Jade is geboren na 23 weken zwangerschap op 29 juli 2006, bij ons werd de zwangerschap afgebroken, Jade was niet gezond.  

De maanden augustus en september zijn wij bewust niet zwanger geworden. We wilden alle testuitslagen afwachten en weten of het erfelijk was of niet. Ook wij hadden domme pech.....

Vanaf oktober zijn we ervoor gegaan en in november was ik zwanger. Ronde 2 dus. Dit hadden we niet verwacht, zo snel. In het begin was ik bang dat ik het verschil tussen dit nieuwe kindje en Jade niet goed zou kunnen maken, maar dat is niet zo. Met kerst heb ik de ogen uit mijn hoofd gejankt, ondanks dat ik al wist dat ik weer zwanger was, want Jade had er met de kerst moeten zijn.

Pas vanaf mijn 12-weken echo kan ik een beetje gaan genieten. Ik was zo gespannen voor die echo. ik was bang dat ze weer wat zouden vinden, dat ik dit kindje ook zou moeten opgeven of kwijt zou raken. Alles is gelukkig goed en durf weer een beetje te genieten.

Heel veel sterkte en begin eraan wanneer je je daar weer klaar voor voelt.
Janneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan