Ik zit in een mega dip.
Nee niet vanwege mijn zwangerschap, alhoewel het speelt misschien wel mee.
Ik kan gewoon even tegen helemaal niemand meer. Op mijn werk heb ik knetterde ruzie met mijn baas (vindt het normaal dat een collega die iets had over genomen tijdens mijn afwezigheid vanwege de miskraam dat blijft doen, terwijl het toch duidelijk hoort bij mijn functie).
Een ex die niet eens het fatsoen heeft om ook maar iets voor zijn kinderen te doen. Zelfs even spijkerbroeken en ondergoed meewassen met de eigen was is teveel. Resultaat is dus dat nu ze in de vakantie daar een aantal dagen zijn, ik een giga berg wasgoed terugkrijg, dat mag wassen zodat ze een aantal dagen later dat weer schoon mee kunnen nemen. Is toch van de zotte.
Ik kreeg zelfs het koffertje terug met de badpakken nog nat (en dus de kleertjes die nog wel schoon waren, kunnen ook gelijk de was weer in), een onderbroek waar de jongste een ongelukje in had gehad, gewoon tussen de kleertjes, dus alles stinkt naar urine. En omdat ze laatst een keer een dag langer bleven en alle ondergoed al op was, moesten ze maar gewoon in hun vuile ondergoed blijven rondlopen.
Morgen moet ik op kraamvisite bij mijn broer. Ik wilde daar graag even met mijn gezinnetje heen, omdat het toch wel emotioneel zal worden leek me dat het prettigst, worden mijn ouders (die daar dus de hele week al heen rijden) ook weer uitgenodigd. Ik snap het ook wel, maar ik kan me bij hun jongste nog herinneren dat ik geen enkele kans kreeg om met hem op schoot te zitten, omdat mijn vader vond dat hij de meeste rechten had.
En weet je wat het gekke is, het is allemaal niet nieuw, maar ik kan er nu gewoon even niet tegen, kan het even niet gewoon naast me neer leggen. En daar baal ik nog het meest van, dat ik me zo laat beïnvloeden door alles en iedereen om me heen. Terwijl mijn kiddies, mijn man en ik toch de allerbelangrijkste zijn en verder er niets toe doet.
Sorry meiden moest het even kwijt.
Vergeet het maar snel, probeer ik ook.
Miep
Nee niet vanwege mijn zwangerschap, alhoewel het speelt misschien wel mee.
Ik kan gewoon even tegen helemaal niemand meer. Op mijn werk heb ik knetterde ruzie met mijn baas (vindt het normaal dat een collega die iets had over genomen tijdens mijn afwezigheid vanwege de miskraam dat blijft doen, terwijl het toch duidelijk hoort bij mijn functie).
Een ex die niet eens het fatsoen heeft om ook maar iets voor zijn kinderen te doen. Zelfs even spijkerbroeken en ondergoed meewassen met de eigen was is teveel. Resultaat is dus dat nu ze in de vakantie daar een aantal dagen zijn, ik een giga berg wasgoed terugkrijg, dat mag wassen zodat ze een aantal dagen later dat weer schoon mee kunnen nemen. Is toch van de zotte.
Ik kreeg zelfs het koffertje terug met de badpakken nog nat (en dus de kleertjes die nog wel schoon waren, kunnen ook gelijk de was weer in), een onderbroek waar de jongste een ongelukje in had gehad, gewoon tussen de kleertjes, dus alles stinkt naar urine. En omdat ze laatst een keer een dag langer bleven en alle ondergoed al op was, moesten ze maar gewoon in hun vuile ondergoed blijven rondlopen.
Morgen moet ik op kraamvisite bij mijn broer. Ik wilde daar graag even met mijn gezinnetje heen, omdat het toch wel emotioneel zal worden leek me dat het prettigst, worden mijn ouders (die daar dus de hele week al heen rijden) ook weer uitgenodigd. Ik snap het ook wel, maar ik kan me bij hun jongste nog herinneren dat ik geen enkele kans kreeg om met hem op schoot te zitten, omdat mijn vader vond dat hij de meeste rechten had.
En weet je wat het gekke is, het is allemaal niet nieuw, maar ik kan er nu gewoon even niet tegen, kan het even niet gewoon naast me neer leggen. En daar baal ik nog het meest van, dat ik me zo laat beïnvloeden door alles en iedereen om me heen. Terwijl mijn kiddies, mijn man en ik toch de allerbelangrijkste zijn en verder er niets toe doet.
Sorry meiden moest het even kwijt.
Vergeet het maar snel, probeer ik ook.
Miep