Ik weet me geen raad

[Anoniem]

Hallo,

Ik ben nu 7 weken zwanger. Precies 2 weken geleden hebben wij voor het eerst de zwangerschaptest gedaan. Hoera, na enkele maanden proberen was het nu echt zo, ik ben zwanger. Na 2 dagen ging het voor het eerst fout. Ik kreeg 's nachts hevige buikkrampen. Mijn vriend heeft toen naar de dokterspost gebeld en daar vertelde een assistent dat ik een miskraam aan het krijgen was. Ik moest met spoed naar het ziekenhuis. Achteraf bleek dat het niet om een miskraam ging omdat de pijn maar 5 minuten duurde en omdat ik geen bloedverlies had.

Weer 6 dagen later had ik voor het eerst wat bloedverlies. Ik heb toen de verloskundige gebeld en zij stelde mij wat gerust. Ze vertelde dat het nog niets te betekenen had mits het bloed niet meer zou worden en als het ook niet helderrood zou zijn.

Ik heb nu sindsdien last van bloedverlies. Het bloedverlies is ook erger geworden sinds die eerste dag. Ik heb nu ook af en toe buikpijn.

Ik heb nu al 2 echo's gehad. Afgelopen zondag de eerste, toen was ik 6 weken en 3 dagen. Ze konden toen niets zien op de echo. Afgelopen woensdag moest ik weer terug, toen was ik 6 weken en 6 dagen. Nu was het vruchtzakje duidelijk zichtbaar maar blijft de vraag of er een vruchtje in het zakje zit. De verloskundige vertelde ons dat hij het vermoeden heeft dat het om een miskraam gaat, maar omdat ze zondag niets zagen op de echo en woensdag wel, begon hij ook te twijfelen. Hij vertelde dat het ook een jonge zwangerschap kan zijn en dat ik dan nu rond de 4 weken zwanger ben.

Nu krijg ik maandag 9 mei weer een echo en dan weten we of het vruchtje in het vruchtzakje zit. Ik ben bang dat het niet het geval is. Wij zijn al een hele tijd bezig en ik begon net aan het idee te wennen dat ik moeder wordt.

Heeft er iemand ook zoiets meegemaakt? Ik kan er namelijk niets over vinden.



Groetjes,



Denise

 

[Anoniem]

Hoi Denise,

Ik kan helaas geen antwoord geven op je vraag, maar ik wil je toch heel veel sterkte wensen.

Liefs van Monique.

 

[Anoniem]

Lieve Denise,

Dit klinkt verdacht als mijn   verhaal. Je wilt het waarschijnlijk niet lezen, want het is niet positief.
Op 1 april had ik mijn echo. Ging ervan uit dat alles goed was. Ik had geen bloedverlies, zoals jij. Ik zou bijna 8 weken moeten zijn, het vruchtje was 5,5 weken. De gyn ging uit van een miskraam. We moesten wachten. Maar op maandag had ik het helemaal gehad. Weer een echo. Kindje gegroeit! Maar nog geen hartje. Wachten tot vrijdag. Weer groei! Maar ik was 6 weken en 3 dagen op die echo, en dat was de grens van wel of niet een hartje. Weer wachten dus. Maar inmiddels hadden we wel hoop gekregen! Op maandag 11 april was het over. Geen groei meer en geen hartje. Ik kreeg weer opnieuw de klap, maar wist wel wat ik wilde. Ik ging niet wachten tot het vanzelf kwam. Dus op 12 april heb ik een curetage gehad.
Het was niet mijn eerste miskraam. Dus ik wist wat er ging volgen na het slechte nieuws. Vandaar die curetage. De eerste keer vond ik het vreselijk om te wachten totdat het vanzelf wegging. Dat gebeurde niet, dus ook de eerste keer een curetage. Ik heb dat niet als naar beschouwd. Het is onder narcose gebeurd, en ik ben in het ziekenhuis heel goed opgevangen.
Maar het echte verdriet begint dan pas. Dan weet je zeker dat het over is. De eerste keer zat ik compleet in de put. Na 4 maanden was ik weer zwanger, maar ook toen heb ik het soms nog best moeilijk ermee gehad. Dit keer is het anders. Ik vind het heel erg jammer. Maar het vruchtje is onderzocht, en het is waarschijnlijk al heel snel misgegaan. Het is nog wel iets gegroeit, maar daarna kon het niet gaan leven. Dat geeft een beetje troost. En ook het feit dat ik al een zoontje heb speelt mee. Ik heb soms gewoon niet de tijd om er teveel mee bezig te zijn. Niet dat ik het nooit moeilijk heb hoor! De buurvrouw is ook zwanger, en bij haar begint het buikje te komen. Dat vond ik van de week best even moeilijk.
Maar ik houd mezelf voor dat het echt nog een keer gaat lukken, en dat er voor ons nog ergens een mooi kindje wacht!
Ik wens je heel veel sterkte! En als je behoefte hebt om te praten: er is een forum hier over zwanger worden na een miskraam. Dus mocht het niet goed aflopen, dan weet je ons te vinden.
Ik ga heel hard voor je duimen, want soms wil het nog wel eens helemaal goed komen!

Groetjes, Kat

 

[Anoniem]

Hallo Allemaal,

Bedankt voor de reacties.

Vandaag weer voor een echo geweest. Ik ben geholpen door een  dokter de ietswat vreemd was. Hij vertelde eerst dat het hij het vruchtzakje geen vruchtzakje wilde noemen omdat het lijkt op een kikkervisje. Je ziet wel duidelijk iets in het bolle gedeelte van het vruchtzakje.

Hij vertelde toen dat wij maar moesten uitgaan van een miskraam en dat het kleine stukje in het vruchtzakje wat weefsel was. Ik ben/was vandaag 7 weken en 4 dagen en het kindje zou ongeveer 4 1/2 week moeten zijn.

Toen ik vroeg wanneer ik weer kan proberen zwanger te worden antwoordde hij:"Heb je haast dan?" Ik vroeg vervolgens hoe lang het zou duren voor het vliesje uit mijn lichaam zou zijn. Hij zei toen:"Dat gaat vanzelf wel, je raakt toch niet zwanger voor het eruit is". Verder lachte hij vrolijk en ik vond dit vreselijk. Hij vertelde mij doodleuk dat mijn zwangerschap over is, maar hij wilde niet meer informatie geven over hoe het verder moet.

Afgelopen woensdag vertelde een andere  dokter  die de echo maakte dat het om een vroege zwangerschap zou gaan en dat we vandaag een vruchtje zouden moeten zien.

Dat hebben wij dus!!!!! Ik weet alleen niet of het wel eens vaker voorkomt dat het vruchtzakje op een kikkervisje lijkt.

Ik hoop dat iemand mij kan helpen.

Groetjes,

Denise

 

[Anoniem]

hoi Denise,

Wat een eikel! zo ga je toch niet met anderen om! Het is rot genoeg om een miskraam te moeten meemaken, maar dan zo, zonder enige uitleg of begrip je gewoon naar huis te laten gaan is ongehoord.
Wat betreft de vorm van de vruchtzak, daar kan ik je geen antwoord op geven. Ik heb zelf ook een aantal miskramen meegemaakt, ook gezien op een echo, maar om een eventuele miskraam op die manier te omschrijven, heb ik nog niet meegemaakt. Hoe dan ook, houd gewoon goed rekening met jezelf. Als het loskomt, wat meestal met enkele dagen gebeurd, houd dan jezelf goed in de gaten. Als het te erg wordt, bel dan een arts. Maar het kan ook nog een aantal weken duren. Een curretage kan dan oplossing bieden. Maar bespreek het anders met je huisarts. Duidelijk is dat je bij die vent van vanmorgen niet meer hoeft te zijn. Ongelofelijk dat er zulke figuren rondlopen!!!
Anita

 

[Anoniem]

Hoi Denise,



Supermoeilijk wachten!!! Ik wil je echt heel veel succes wensen in deze periode!



Ik heb iets soortgelijks meegemaakt, maar wel met een positieve
uitslag. Ik wil je niet weer hele nieuwe hoop geven, maar toch een
sprankje misschien.



Ik dacht negen weken te zijn toen we de eerste echo kregen. Ik had al
twee weken donkerbruin bloed verlies, de ene dag meer dan de andere
dag, maar het stopte niet.



De arts was eerst heel; vriendelijk, maar toen ze de echo zag sloeg ze
helemaal dicht en zei niets meer, het kindje kon al dood zijn, maar
toch ook niet, was het enige wat we uit haar konden trekken. In elk
geval was er niets te zien op de echo behalve een klein vruchtzakje.
Als ik zwanger was dan in elk geval minder dan 6 weken. Enorm schrikken!



De week erna konden we weer komen en werd er opnieuw een echo gemaakt.
Toen bleek ik 7 weken zwanger te zijn en op internet had ik gelezen dat
het kan voorkomen dat de eisprong uitgesteld kan zijn, waardoor de
telling niet klopt. Dat was bij mij het geval, ik was gewoon veel
minder lang zwanger dan we dachten en het kindje kon met 7 weken wel
goed gezien worden en zelfs het hartje. Zo zie je hoe snel alles kan
veranderen. Ik hoop echt dat je goed deze periode heen komt!



Groetjes

Jannie