Hallo allemaal,
Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen, 2 weken geleden ben ik voor de echo geweest, helaas het gevoel wat ik al een aantal weken had bleek juist, een heel klein vruchtje was d.m.v. een inwendige echo zichtbaar. Het vruchtje bleek 6 weken te zijn waar het ongeveer 11 weken had moeten zijn.
Omdat het niet spontaan misging dacht ik al die weken, tja dan zal het toch wel goed zijn maar in vergelijking met mijn vorige 2 zwangerschappen die wel goed verlopen zijn was deze zwangerschap zo anders.
Ik heb toen met de verloskundige afgesproken dat we een kleine week zouden wachten op alsnog een spontane miskraam, heb "gewoon" nog 2 dagen gewerkt.
Maar het voelde zo raar dat ik met een dood vruchtje in mij rondliep dat ik op zaterdagochtend de verloskundige gebeld heb, zij heeft geregeld dat ik 's middags bij een gynaecoloog terecht kon. Na een inwendige echo kreeg ik de pillen waar ik om gevraagd heb, deze pillen heb ik genomen en de miskraam is er in zijn geheel uitgekomen en is de curretage mij bespaard gebleven. Gelukkig is er in mijn geval geen medische reden waarom het mis is en ik ben weer begonnen met het slikken van foliumzuur. Hopelijk ben ik dan snel weer zwanger.
Het was een hele heftige week, een week van verdriet, opluchting, leegheid en nog veel meer. Lichamelijk gaat het redelijk goed, ben nog wel sneller moe. Emotioneel vind ik het behoorlijk zwaar, van mijn man krijg ik veel steun, de kinderen zijn een enorme troost, maar de reactie van de omgeving vind ik grotendeels tegenvallen, het lijkt wel alsof je er na een week niet meer over mag praten terwijl ik die behoefte nog wel heb daarom vind ik het fijn dat hier een forum is en schrijf ik het van mij af. Ik wens iedereen die dit leest heel veel sterkte toe met het verlies van jullie nog hele kleine of al iets grotere kindje.
Groetjes Inge
Julia (2002), Robbe (2005) en * 29-04-2007
Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen, 2 weken geleden ben ik voor de echo geweest, helaas het gevoel wat ik al een aantal weken had bleek juist, een heel klein vruchtje was d.m.v. een inwendige echo zichtbaar. Het vruchtje bleek 6 weken te zijn waar het ongeveer 11 weken had moeten zijn.
Omdat het niet spontaan misging dacht ik al die weken, tja dan zal het toch wel goed zijn maar in vergelijking met mijn vorige 2 zwangerschappen die wel goed verlopen zijn was deze zwangerschap zo anders.
Ik heb toen met de verloskundige afgesproken dat we een kleine week zouden wachten op alsnog een spontane miskraam, heb "gewoon" nog 2 dagen gewerkt.
Maar het voelde zo raar dat ik met een dood vruchtje in mij rondliep dat ik op zaterdagochtend de verloskundige gebeld heb, zij heeft geregeld dat ik 's middags bij een gynaecoloog terecht kon. Na een inwendige echo kreeg ik de pillen waar ik om gevraagd heb, deze pillen heb ik genomen en de miskraam is er in zijn geheel uitgekomen en is de curretage mij bespaard gebleven. Gelukkig is er in mijn geval geen medische reden waarom het mis is en ik ben weer begonnen met het slikken van foliumzuur. Hopelijk ben ik dan snel weer zwanger.
Het was een hele heftige week, een week van verdriet, opluchting, leegheid en nog veel meer. Lichamelijk gaat het redelijk goed, ben nog wel sneller moe. Emotioneel vind ik het behoorlijk zwaar, van mijn man krijg ik veel steun, de kinderen zijn een enorme troost, maar de reactie van de omgeving vind ik grotendeels tegenvallen, het lijkt wel alsof je er na een week niet meer over mag praten terwijl ik die behoefte nog wel heb daarom vind ik het fijn dat hier een forum is en schrijf ik het van mij af. Ik wens iedereen die dit leest heel veel sterkte toe met het verlies van jullie nog hele kleine of al iets grotere kindje.
Groetjes Inge
Julia (2002), Robbe (2005) en * 29-04-2007