Ik wil het al van de dagen schreeuwen, maar toch verstandig nog even te wachten

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi dames,
Ik ben nu 6,5 week zwanger en onze ouders weten het al, maar ik wil het zooo graag van de daken schreeuwen dat ons tweede wondertje eraan komt. Om me heen vertellen allemaal dames dat ze zwanger zijn!!! 10 weken, 9 weken en ik mag nog niks zeggen!
 
Haha, heel herkenbaar! Wij zijn nu aan het nadenken over wanneer we het de ouders gaan vertellen. 2 hele goede vriendinnen weten het al, dat is wel fijn! Misschien een idee :)
Succes met wachten!
 
Ik ben 8 weken en 5 dagen en alleen onze ouders weten het. Ik kan ook niet wachten tot ik het aan mijn vriendinnen kan vertellen!!! Maja ik wacht wel tot de 13e week...

VOLHOUDEN DUS!! hahaha
 
Hoi mamaikke, toen ik zwanger was van de eerste heb ik het gewoon gelijk verteld... ik geloof al bij 6,5 week. Wisten de mensen in ieder geval waarom ik zo misselijk en moe was en mocht het fout zijn gegaan, kon ik dat ten minste ook delen.. Als je het zo graag wil vertellen, waarom zou je het niet doen? Maar ik snap ook wel dat je het pas later wil vertellen, moet je gewoon helemaal zelf weten, maar moeilijk is het wel als je zo blij bent!
 
Hoi assepoester,
Ik ken best wel wat mensen die de afgelopen tijd een miskraam hebben gehad en daar ben ik dan ook bang voor nu.
Maar aan de andere kant ben ik sinds gister ook behoorlijk misselijk en kan ik het bijna niet meer voor me houden.
Ik denk dan ook dat we het dit weekend aan de broers vertellen en dan volgende week ook aan wat mensen, maar ik hang het nog niet aan de grote klok.
Ik zat net ook in een overleg tegen mijn misselijkheid in te eten, maar dat moeten mensen toch zien zou je denken. Ach ja, nog even in dubio dus.
 
Hoi mamaikke, ja, ik begrijp heel goed dat je bang bent voor een miskraam en dat is denk ik ook de reden dat mensen het zo lang voor zich houden. Je moet het ook gewoon doen hoe het goed voelt voor jezelf. Ik was zelf bij de eerste zo erg misselijk en ellendig en was ook zo blij dat ik het gewoon niet voor me KON houden. Maar nu bij de tweede ben ik wat voorzichtiger. Net zoals jij eerst aan onze ouders, broers en zussen en de rest komt later wel. collega's etc. helemaal op eind, dat zijn toch de mensen die het minst dicht bij je staan. Maar het lijkt me bijvoorbeeld ook heel rot dat, mocht je een miskraam krijgen, je dan weer moet uitleggen waarom je zo verdrietig bent. Dat ze niet zagen dat je zat te eten ondanks je misselijkheid .... ach mensen kijken vaak niet goed... Kun je niet zeggen dat je je niet zo lekker voelt en daarom niet zo veel eet? Hoef je ook verder geen tekst en uitleg te geven... Wat je ook beslist, succes met je beslissing! (en veel plezier met het aan je broers vertellen.!)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan