Ik wil ZO graag, maar hij nog niet... + pcos

E

Ellebelle

<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik moet het gewoon even kwijt en heb niet echt plekken waar ik terecht kan hiermee en vele mensen begrijpen het ook gewoon niet... Dus ik dacht, waag hier eens een poging.</p><p>Mijn kinderwens is echt heel groot en op het moment zou ik niks liever willen, maar mijn vriend wil nog niet :( Dit maakt mij heel verdrietig... Ik ben 27 en hij is 31, dit vind ik een mooie leeftijd. Maar mijn vriend heeft zoiets van: 'kunnen nog makkelijk een paar jaar wachten, 2-3 jaar'. En het is fijn dat ik eindelijk iets specifieks weet, maar wie zegt dat hij het niet opnieuw gaat uitstellen... Ook al weet ik dat hij wel echt kinderen wil, begint het heel moeilijk te worden om te blijven wachten. Hij wil eerst zijn studie afmaken, wat ik op zich snap, maar dan moet ie er wel voor gaan. Hij had 3 jaar geleden al klaar kunnen zijn. Ook zit hij te hameren op dat ik mijn droom achterna moet gaan, maar ik weet niet goed wat ik wil (buiten kinderen om) en het is ook niet iets wat je zomaar even vind als je al meerdere tegenslagen gehad hebt en dromen opzij hebt moeten zetten door andere omstandigheden die helaas niet meer veranderen.</p><p>3 maanden geleden heb ik ook te horen gekregen dat ik pcos heb, wat niet helpt. Tussen mijn laatste natuurlijke menstruaties heeft 6,5 maand gezeten, dus de kans dat wij naar het ziekenhuis moeten voor ovulatie inductie is ontzettend groot. In de tussentijd probeer ik natuurlijk mijn symptomen onder controle te krijgen, maar dat is ook makkelijker gezegd dat gedaan.</p><p>Al met al, wordt ik er ontzettend moedeloos van en kan ik het maar niet uit mijn hoofd zetten... HELP! </p>
 
Pfff lastig hoor! En ook verdrietig en de wanhoop die je wellicht voelt. Ik wilde op die leeftijd ook aan kinderen beginnen. Maar mijn vriend vond het te vroeg. Al met al door middel van praten zijn we tot de conclusie gekomen wanneer ik zou stoppen met de pil. Ook wij bleken niet natuurlijk kinderen te kunnen krijgen, gelukkig via een medisch traject wel. Heel erg je vriend puchen zou waarschijnlijk averecht werken. Iets meer ruimte proberen te geven. Na een paar maanden weer erover beginnen en proberen samen een tijdslijn te prikken. Ook rekening houdend met jou verlangen en onregelmatige cyclussen. Veel anders kan je helaas niet doen denk ik.
 
Ik riep vroeger altijd dat ik vóór mijn 30e moeder wilde worden. Helaas. Je moet er samen achter staan. Rond mijn 29e verjaardag heb ik mijn zorgen met mijn vriend besproken. Ik wilde ook weten waar ik aan toe was. Hij was op dat moment ook nog studerende, en wilde ook eerst zijn studie afronden. Hij was op dat moment bezig met afstuderen. Ik had daar alle begrip voor, en heb het toen een jaar laten rusten. Ik heb hem niet gepusht.
Op mijn 30e verjaardag heb ik hem opnieuw gevraagd hoe hij er op dat moment instond. Hij had inmiddels zijn diploma op zak en had een baan. Hij gaf aan dat hij graag een jaartje wilde werken, en daarna zouden we wel verder kijken. Maar daar heb ik toen geen genoegen mee genomen. Ik heb hem gevraagd of hij wel echt een kinderwens had, en of hij ook echt een kind wilde met mij. En, realiseerde hij zich wel dat ik tegen die tijd al 31 zou zijn, en dat mijn tijd al tikt. Ik wilde duidelijkheid.
Uiteindelijk hebben we samen besloten om vanaf 2022 te beginnen. Maar, verassend genoeg gaf hij zo'n 3 maanden geleden al aan dat hij het al wel zag zitten.
Kortom: Communiceer! Laat hem weten waar jij naar verlangt en hoe jij je voelt. Vertel hem ook waar jij je zorgen om maakt, en dat hij het niet moet onderschatten. Laat je niet afschepen met 'Maak je geen zorgen, het komt vast wel goed'. Maar geef hem vervolgens ook wel de tijd om voor zichzelf te bedenken wat hij nog nodig heeft om er wel klaar voor te zijn. Dring er niet op aan. Laat het op zijn minst een tijdje rusten. Geef daarna wat subtiele hints. En hopelijk kan hij je dan over een aantal maanden wat meer duidelijkheid geven.
 
 
Dankjewel voor jullie reacites! :) 
Ik zal toch maar weer mijn best gaan doen om het even te laten, wat ik ook erg moeilijk vind. Maar zo te lezen is het wel het beste. We hebben er al vrij vaak over gepraat de afgelopen tijd en er is inmiddels wel een tijdlijn bekend en een paar dingen die hij afgestreept wil hebben. Over zo'n 2 jaar zou hij het wel willen proberen en wellicht eerder. Maar dan heeft hij in elk geval de tijd om zijn diploma te halen en even echt alleen werken en geen verdere verplichtingen. 
 
[quote quote=10511346]Ik riep vroeger altijd dat ik vóór mijn 30e moeder wilde worden. Helaas. Je moet er samen achter staan. Rond mijn 29e verjaardag heb ik mijn zorgen met mijn vriend besproken. Ik wilde ook weten waar ik aan toe was. Hij was op dat moment ook nog studerende, en wilde ook eerst zijn studie afronden. Hij was op dat moment bezig met afstuderen. Ik had daar alle begrip voor, en heb het toen een jaar laten rusten. Ik heb hem niet gepusht. Op mijn 30e verjaardag heb ik hem opnieuw gevraagd hoe hij er op dat moment instond. Hij had inmiddels zijn diploma op zak en had een baan. Hij gaf aan dat hij graag een jaartje wilde werken, en daarna zouden we wel verder kijken. Maar daar heb ik toen geen genoegen mee genomen. Ik heb hem gevraagd of hij wel echt een kinderwens had, en of hij ook echt een kind wilde met mij. En, realiseerde hij zich wel dat ik tegen die tijd al 31 zou zijn, en dat mijn tijd al tikt. Ik wilde duidelijkheid. Uiteindelijk hebben we samen besloten om vanaf 2022 te beginnen. Maar, verassend genoeg gaf hij zo’n 3 maanden geleden al aan dat hij het al wel zag zitten. Kortom: Communiceer! Laat hem weten waar jij naar verlangt en hoe jij je voelt. Vertel hem ook waar jij je zorgen om maakt, en dat hij het niet moet onderschatten. Laat je niet afschepen met ‘Maak je geen zorgen, het komt vast wel goed’. Maar geef hem vervolgens ook wel de tijd om voor zichzelf te bedenken wat hij nog nodig heeft om er wel klaar voor te zijn. Dring er niet op aan. Laat het op zijn minst een tijdje rusten. Geef daarna wat subtiele hints. En hopelijk kan hij je dan over een aantal maanden wat meer duidelijkheid geven.[/quote]
Ik vind dit een heel mooi advies.
 
Ja wat lastig zeg, ik heb een tip en dat is met elkaar praten. Mijn man wilde ook geen kinderen en een jaar voordat mijn spiraal (5 jaar) eruit moet ben ik langzaam begonnen en hem aan het idee laten wennen. Ik heb altijd gezegd dat ik niet weet of ik een nieuwe wil laten zetten en dat ik misschien wel kinderen wil, ook mijn leeftijd speelde toen in belangrijke rol (35 jaar). We hebben het er toen regelmatig over gehad, uiteindelijk begon hij erbij mij over waarom is je spiraaltje er nog niet uit. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de huisarts en hem laten verwijderen 9 maanden later en een paar maanden later waren we zwanger.
 
 
 
Praten hebben we al heel veel gedaan, ik zal het toch even moeten laten rusten denk ik. We zijn nu samen een grote reis aan het plannen, wellicht dat hij daarna er anders tegen aan kijkt. Voor de reis zou hij al moeten zijn afgestudeerd, heeft ie als het goed is een vaste baan en dus een grote reis gemaakt wat hij heel graag wil :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan