Ik word gek van mijn vent

Wij werken beiden 4 dagen en daarvan werk ik er een thuis. Meestal komen was en huishouden op mij neer, tenzij ik manlief 'verplicht' te helpen.

Nu zit hij tussen 2 banen in en heeft dus een maand vrij, Zelf heb ik het razenddruk op mijn werk. Manlief is bij  Lucas op de 3 (!) dagen dat ik op kantoor ben. Ikzelf doe ook in deze maand alles in huis, want meneer is daar te moe voor.

Ik had me er op verheugd dat ik tijdens zijn vakantie op mijn vrije vrijdag kon sporten-kapper-etc en dat ik op mijn thuiswerkdag lekker kon doorwerken.
Maar zodra ik er ben, drukt manlief zijn snor met de opmerking 'dat ik de hele week al iets voor mezelf doe'. De kost verdienen, ja, ik ben hoofdkostwinner.

Het hangt me zo de keel uit dat ik werk, zorg en poets en was, terwijl hij zegt dat hij dit geen vakantie vindt, omdat hij een peuter aan zijn been heeft hangen. let wel: we hebben 2 oppasoma's die meteen komen als je dat vraagt.

Als ik alles achter mijn kont kon laten slingeren en het werd opgeruimd of schoongemaakt en alleen maar 24-7 leuke dingen met mijn kind hoefde te doen, dan zou ik dolblij zijn! We hebben een super gemakkelijk jochie dat  3 uur per dag slaapt.

Is dit nou een man-vrouw verschil, is mijn man niet energiek genoeg en extreem snel moe, of heb ik een zeldzame eikel getroffen, vraag ik me af.

 
Hallo,

Helaas ik denk dat dit het typische verschil tussen man en vrouw is. Als ik jou was zou ik proberen er een open gesprek over aan te gaan, zonder verwijten! Maar vooral duidelijk maken dat het zo niet werkt. Hij kan niet van jou verwachten dat jij en voor het inkomen zorgt en het huishouden op je neemt en ook nog de zorg voor jullie zoon opneemt. Als je thuis bent horen ook de niet leuke dingen erbij. En dat hij moe is, jammer dan, dat zul jij ook wel zijn en jij doet het ook.

Verder zou ik denk ik gewoon mijn ding gaan doen, dus sporten kapper en zo en de boel de boel laten, misschien dat het dan ineens spontaan tot hem door dringt.

Maar helaas volgens mij man eigen. Mooi voorbeeld: toen onze dochter net was geboren en onze zoon ongeveer  1,5 was, was ik de hele week aan het rennen met de twee kids. Op een zaterdag was ik hard op aan het plannen wat er allemaal moest gebeuren: zal ik eerst de was doen, de wc schoonmaken of even gaan douchen ( momentje voor mezelf) waarop meneer doodleuk zegt, weet niet wat jij gaat doen maar ik ga even buiten een sigaretje roken. Daar stond ik dan met een peuter die aandacht wilde en een dochter die eindelijk sliep. Ik twijfelde tussen iets voor mezelf doen en iets voor het huishouden, meneer twijfelt niet maar doet gewoon iets voor zichzelf en houdt hier mee gewoon geen rekening met mij.

Sterkte
Carina
 
Hoi hoi,

Hier gelukkig niks te klagen. Mijn man doet eigenlijk al vanaf het begin onze dochter iedere avond in bad. En sinds ik zwanger ben kookt hij ook bijna iedere avond. Het huishouden is wisselend, hij maakt in ieder geval altijd de kattenbakken schoon, dweilt de keukenvloer, laat de hond het meest uit. Wassen, de badkamer en de wc zijn meer mijn dingen.
Hij is daarnaast wel 's avonds meestal druk en regelmatig weg, waar ik dan weleens van baal, maar als ik weg moet zorgt hij altijd dat hij thuis is.

Hier dus eigenlijk geen klagen en ben ik erg blij met hem.

Groetjes
 
Hoihoi!

Ik herken wel wat dingen; volgens mij inderdaad man eigen... Maar volgens mij komt het vooral omdat ze al die huishoudelijke dingen niet zien, dus ook niet "uit zichzelf" aan beginnen. En daarnaast zijn wij vrouwen vaak perfectionistischer in die dingen; wij storen ons eerder aan rommel/stof/volle vuilnisbak/etc, dan een man. Dat is o.a. de verklaring die mijn man eraan geeft. En zijn "oplossing" is dat als ik iets van hem gedaan wil hebben ik het gewoon moet vragen. Hij is niet te beroerd om iets te doen, maar ziet het vaak niet. En heeft ook een andere tijdsplanning daarvoor in z'n hoofd; als ik vind dat iets nu gedaan moet worden, komt dat hem niet altijd uit en kiest hij liever z'n eigen tijd om het uit te voeren.

Maar ja, aangezien ik niet altijd zin heb om op die planning van hem te wachten of om voor elk klusje te vragen doe ik het toch meestal zelf maar 'even snel". Dat is dan weer mijn eigen keuze...

Kortom; vraag hem gewoon om iets te doen; geen hele lijst tegelijk, want dan heeft 'ie het overzicht niet meer. En accepteer dat hij dingen anders doet dan jij. Hoeft niet perse slecht te zijn.

Succes ermee!

Jacoline,
 
Hoi Martine,

Nou, ik herken het helemaal, hoor, wat je zoal schrijft over je man.
Troost je, ik heb er ook zo eentje. En ja, soms word je er echt stapelzot van. Dat je echt alles zelf moet doen. Ik confronteer hem er ook weleens mee, maar dan zegt hij doodleuk, alsof ik niks doe, ik werk een hele week! ja dhuh... ikke drie dagen, denk ik dan bij mezelf en de andere 4 doe ik nog meer dan op mijn werk. Maar dat ziet ie niet... Want zijn hemdjes komen gestreken terug in de kast, zijn sokjes en zijn boxers worden opgeborgen, hij kan aan tafel schuiven als hij thuis komt van het werk enz. enz.
Wij hebben dan 1 kindje, een zoontje van 18 maanden en nog voordat ik bevallen was, was de afspraak dat hij 1 dag in de week papadag zou hebben. Nou, vergeet het maar. Meneer wist niet hoe of wat en de eerste x dat hij papadag heeft gehad, was 3 maanden geleden, denk ik. Toen was ik het zat! En sindsdien heeft hij 1x in de week papadag. Ook al doet hij alles op zijn eigen manier, dat maakt me dan niet zoveel uit. Laatst heb ik ook een lijstje geschreven met punten wat me dwarszit over klussen in huis wat hij telkens roept te doen en het nog steeds niet heeft gedaan.   Hij schrok er zowat van, maar hij is er aan begonnen en het lijstje wordt steeds korter. Eindelijk.....
Dan gaat het weer een tijdje goed, totdat de laksigheid van hem weer naar boven komt. Maar dan denk ik maar, ik heb hem zelf uitgezocht, dus ik zal het er mee moeten doen  Al zal ik me nog wel regelmatig aan hem storen, hoor!
En dan te bedenken dat ik de vriend van mijn nicht laatst in de supermarkt tegen kom, die na zijn werk de boodschappen doet, de kleine ophaalt en vervolgens ook nog eten gaat koken. Zó kan het dus ook, maar niet bij ons in huis. helaas.

Dus troost je, Martine. Je bent echt niet de enige.

Groetjes,
Mirelle
 
Terug
Bovenaan