Ik word helemaal gestoord van mijn moeder.

Goededag,

Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen.
Momenteel ben ik bijna 31 weken zwanger en sinds mijn zwangerschap is mijn relatie met mijn moeder veranderd. We waren eerst best close echter was dat iets van de laatste tijd. Vroeger hebben we altijd een slechte relatie gehad omdat zij mij en mijn broer een onjuiste jeugd heeft bezorgd.Zelfde geval met mijn vader maar die spreek ik minder.
Nu is het dus zo nu ik zelf zwanger ben, en zij heel hysterisch reageert, dat ik geen behoefte heb aan haar. Zij wilde in het begin alles gaan kopen en doen etc terwijl wij zelf nog aan het wachten waren op een geslachtsbepalende echo zodat we zelf kleertjes etc konden halen. Maar ze bleef maar met dingen komen. Wij hebben toen aangeven hiermee te stoppen echter bleef ze door gaan. Tot op het moment dat ik telkens zei ik hoef je spullen niet klaar. Nu is het ook zo dat ze elke dag telkens dezelfde appjes stuurt smorgens vroeg "Goedemorgen hoe is het" en dan tussendoor ergens nog "Wat een weer he " en dan nog een beetje later "Zo ik ben klaar met schoonmaken hehe pff ben kapot". Zij werkt niet want ze is afgekeurd en ik vind dit vreselijk irritant. Ik heb haar nu al 3! keer aangeven luister, ik heb geen zin telkens in die appjes, en ik ga ook niet elke dag appen en als er wat is hoor je het vanzelf wel. Nu is het zo dat ze alsnog de hele tijd door blijft gaan, ze stuurt ELKE dag wel iets, ze heeft ook telkens wel iets, nu heeft ze weer zogenaamd niersteen, daarvoor had ze het aan het hart, daarvoor had ze het aan de maag, daarvoor aan de darmen blablabla. Wat is nu het beste wat ik kan doen? Ben helemaal radeloos...... Als ik haar appjes negeer voel ik mij er vreselijk rot en opgejaagd bij en als ze geen antwoord krijgt gaat ze wel wat anders verzinnen om weer te sturen. Als ik bij haar ben of zij hier ( zij nodigt zichzelf telkens uit) dan gaat ze ook van die steken onder water geven van "Ja, ik had je geappt want ik stond bij de kruidvat want ik had iets gezien wat je nodig had maar ja je reageerde weer niet". Help me AUB.
 
Hoi  das een lastige situatie indd.. heb er geen ervaring mee maar misschien nog 1 x goed en duidelijk zeggen dat het klaar moet zijn. Desnoods blokkeer je haar even dan komt ze vanzelf met vragen waarom je niet terug appt enz. 
 
Khoop dat het snel beter gaat. En denk vooral even aan jezelf.
 
Groetjes 
 
Jeetje het lijkt wel alsof jouw moeder de mijne is. Zij is ook zo verschrikkelijk. Vind het prachtig om tegen iedereen te vertellen dat ik zwanger ben, maar zij weet het pas sinds vorige week. 
Mensen snappen het ook niet. Mijn jeugd is ook flink verpest en daar heeft zij voor een deel schuld aan. Ik had dus absoluut niet de behoefte om weer te vertellen dat ik zwanger ben. 
 
Bel gewoon zegt iedereen. .. uiteindelijk heb ik haar een kaartje gestuurd waar ze best blij mee was. Kreeg wel de vraag of het een ongeluk was aangezien onze dochter nu bijna 7 maanden is. 
Ze belt zelf ook nooit, alles gaat via Facebook. En die berichten lees ik gewoon niet meer. Zit ook altijd te zeuren over pijntjes en financiën. 
 
Dat ze het niet breed heeft weet ik inmiddels wel, maar kom niet zeuren tegen mij als ik je mijn pinpas geef mocht ze het nodig hebben. 
Had haar vorig jaar meegenomen naar de super en twee volle tassen boodschappen gegeven. 
Als dank zegt ze tegen me: ik hoop niet dat je nu naast je schoenen gaat lopen nu je een groot huis gekocht hebt..
 
Pardon?!?! 
Ze wil ook dat de kinderen blijven logeren, maar ik vind het maar niks. Als we daar vandaan komen stinkt alles naar de sigaretten rook.
 
Ze bedoeld het op haar manier goed, maar ik kan het gewoon niet hebben. 
 
 
ik heb een hele goede band met mijn ouders hamdouilah.
ik vind het daarom ook wel moeilijk om dit te lezen, ik heb een fijn jeugd gehad etc.
ik zou denken wat fijn zn moeder die mee denkt en uit blijdschap spulletjes koopt etc. Misschien probeert ze op haar manier nu een goede oma te worden daar waar ze vroeger ( als ik het zo lees ) geen fijne moeder was vroeger. Ik kan niet bepalen over situatie die ik niet gekend heb maar de manier hoe jij ook tegen jou moeder doet komt ook niet echt fijn over... het kunnen de hormonen zijn, ik weet het niet. Mäar als je er niet bij had geschreven dat het om je moeder ging had ik ook zo geloofd dat het je beste vriendin of vriend kon zijn.    
ik denk echt dat het aan je hormonen ligt hoor. wat is er zo erg aan als aanstaande oma baby kleertjes koopt voor haal kleinkind. het is toch juist leuk om dat te kunnen zien. Dat is iets wat iedere as oma zou doen. Zo ook mijn moeder die dit deed. het is dus echt niks geks.
 
ik zou me niet zo druk maken over dit soort kleine dingen. liever een betrokken moeder dan eentje die je je zwangerschap op zure wijze verziekt.
 
gr 
 
Wat jammer dat je het zo ervaart!
Ik sluit me eerlijk gezegd aan bij Omaima! Misschien een idee om rond de tafel te gaan zitten? Al je frustraties eruit en vertellen waarom jij het vervelend vind en het liever niet hebt?
Succes ?
 
Hoi anonymusje,
Zoals je het omschrijft lijkt het er op dat je hormonen een grote rol spelen hierin en bij je moeder haar blijde oma gevoelens... Wat Omaima ook al schreef. Wil niet zeggen dat je het maar zo moet laten, maar ik denk dat je daar samen een middenweg in moet vinden. Je schrijft dat voor je zwangerschap jullie band hecht was. Zou zonde zijn als dit jullie nu uit elkaar drijft toch? Dit zou jullie juist nader tot elkaar kunnen brengen. Heeft mijn kleine in elk geval wel met mij en mijn ouders gedaan.
Wat je misschien kan doen is benoemen naar je moeder dat je hormonen opspelen, dat je het niet goed kan hebben dat zij.... Vul zelf maar in. Dat je het fijn zou vinden als ze jou en je partner even de ruimte geeft, maar dat haar dat niet een minder betrokken oma maakt. Want dat is misschien waar je moeder bang voor is, dat ze anders iets mist? (weet ik ook niet, vul ik nu ook in hoor..).
Probeer het in ieder geval goed op te lossen, dat je een fijne relatie met je moeder houdt! 
 
Hoi anonymusje,
Ik begrijp dat je je frustratie even lekker hier hebt willen laten gaan. Ik heb zelf gelukkig een goede relatie met mijn moeder, maar ik was bijvoorbeeld erg bang voor hoe mijn relatie met mijn schoonmoeder zou veranderen als ik zwanger zou zijn. Ik was bang dat ze zich overal mee wilde gaan bemoeien, ze kan namelijk overbezorgd worden - niet uit bemoeizucht, maar omdat verzorgen nu eenmaal enorm in haar genen zit. Gelukkig hebben we in het begin een keer een open gesprek hierover gehad en gaf zij aan dat mijn man en ik de ouders zijn, en zij de grootouders. Ze willen dat wij ons eigen ding kunnen doen, en ze begrijpt dat wij bepalen hoe er met het kindje omgegaan wordt - met dan weer de kanttekening dat zij wellicht ooit iets anders zullen doen dan wij, omdat zij natuurlijk hun eigen manier van doen hebben, maar dit altijd bespreekbaar is. Wat een opluchting! Ik ben nu 35 weken zwanger en we hebben goede gesprekken, ze bemoeit zich niet veel met me en geeft me advies wanneer ík daar naar vraag. 
Nu snap ik dat jouw relatie met je moeder altijd moeizaam is geweest en pas net voor je zwangerschap eigenlijk de goede kant op ging. Jullie waren net weer een basis voor een relatie aan het opbouwen, dus ik snap dat je heftig reageert op de bemoeizucht van je moeder. Ik ben het met de andere dames eens dat ze waarschijnlijk 'verloren tijd' wil inhalen en een goede oma wil zijn, maar voor jou werkt deze manier niet - wat ook zeer begrijpelijk is als je die basis naar haar toe mist! Hormonen zullen ook wel een rol spelen, maar ik denk dat die basis die jullie dus in jouw kindertijd minder hebben kunnen opbouwen ook ten grondslag ligt van je reactie. Ik vind het sterk van je dat je haar duidelijk probeert te maken hoe jij het prettig vindt en dat je niet over je heen laat lopen.
Wellicht dat je een keer op neutraal terrein (dus niet bij jou of haar thuis, maar ergens anders) een gesprek met haar kunt aangaan en haar duidelijk maakt dat je tegen een aantal dingen aan loopt. Je kunt haar dan rustig uitleggen hoe JIJ het ervaart, dus alleen praten vanuit jouw ervaring, en hoe het voor jou WEL prettig zou zijn. Met verwijten kom je nergens, mensen voelen zich dan al snel aangevallen, maar als je vanuit jouw gevoel praat en meteen een alternatief aanbiedt, zul je hopelijk meer resultaat boeken! Het zou jammer zijn als jullie relatie hierdoor weer verslechterd, terwijl het eigenlijk weer de goede kant op ging. Blijf je grenzen aangeven, maar bedenk dat het voor haar ook aftasten is hoe ze zich nu moet gedragen. Hoe duidelijker jij kunt aangeven hoe jij wil dat jullie relatie verloopt, hoe meer zij zich hierin kan ontwikkelen en jullie relatie een kans krijgt. Succes!
 
Terug
Bovenaan