Ik word zo nerveus

Over vijf weken was ik bevallen van mijn eerste. dwz met 32 weken. Deze zaterdag ben ik 27 weken...Niks wijst op een vroeggeboorte, maar dat was bij die eerste twee ook zo.

De eerste bleek ik vruchctwater te verliezen, al vanaf ongeveer 4 a 5 maanden. Wist ik veel!! Ik dacht dat het urine was! Bij opstaan, lachen etc voelde ik dat ik iets verloor. helaas bleek ik dus een scheurtje in mijn vliezen te hebben. Toen op een avond na een bruiloft (op de bruiloft verloor ik behoorlijk wat) zag ik ineens dat het vocht rozig was. Er werd toen gevraagd door de dienstdoende arts in het ziekenhuis of het zoetig rook...ja, dat was zo. Hup ziekenhuis in! Met 30 weken lag ik daar, en met 32 weken precies kreeg ik hoge koorts en weeen. Na een paar uur kwam mijn kind in nood en kreeg ik een spoedsectio. Meer dood dan levend kwam hij ter wereld, en ik kon hem pas na twee dagen vasthouden. Dit kwam doordat er een tweeling met grote problemen werd geboren, maar het was wel slikken hoor. Kindje in de couveuse...en na 10 dagen overgeplaatst (ik moest naar AMC omdat ik pas 30 weken zwanger was, met 32 weken kun je naar een 'gewoon' ziekenhuis zonder NICU) naar WFG in Hoorn. Na een hele maand mocht hij mee naar huis...dat was doodeng! Maar ook heel mooi!

Bij de tweede was ik bij dezelfde persoon als die bruiloft...(Hmm...daar ga ik maar niet meer heen!!) die was toen jarig....en toen ik thuiskwam, BLOED! Sjonge wat ben ik geschrokken. Hup naar het ziekenhuis. Opgenomen met 31.5 weken. Kindje geboren (na een helse maar natuurlijke bevalling) met 33.5 weken. Hij mocht na 10 dagen al mee naar huis.

Nu heb ik me voorgenomen deze zwangerschap GEEN bekkenpijn/instabiliteit te krijgen (dat heb ik nu dus toch sinds een week, en heftig ook) en dat dit meisje (dat moet toch verschil maken, een jongen of een meisje! ;) ) iig blijft zitten tot 15 juni, Dan is ze iets meer dan 2 weken te vroeg.

Maar nu dus toch nerveus...en steeds emotioneler/verdrietiger. Niemand snapt er wat van want ik moet niet klagen ("je wilde het zelf hoor...") De rotzakken.....kan het iig hier een beetje kwijt. We moeten nog verven, kaartje maken jongens naar andere kamer verhuizen....pff en dat in 5 weken.....
 
Het was een hele belevenis zoals ik het lees. Je hebt veel meegemaakt en onverwacht ook. Kan me zo voorstellen dat het rond deze tijd begint te komen dat je er wat onrustig van wordt.

Doe het rustig aan is ws. een slechtte tip, makkelijker gezegd dan gedaan. Maar je hebt op alles weinig invloed. Misscien ben je wat meer voorbereid dat het kind evt. eerder komt na de eerste 2.

Heel veel sterkte in ieder geval.
 
Sterkte en rustig aan!
Meer kun je niet doen, ook als het wel eerder komt kun jij daar in ieder geval zelf ook niks aan doen, hoe vervelend ook...
Lijkt me een kut gevoel.. Zet m op meid!
 
pff wat een verhaal.

kan me voorstellen dat je je hart wil luchten en die K*T opmerkeingen van je wilde het toch zelf daar zit je absoluut niet op te wachten.

idd hou je rustig wat makkelijker gezegd dan gedaan is weet ik maar is zo belangrijk.
 
Hai hai,

Mijn zoontje is ook met een spoedkeizersnede geboren met 33 weken. Veel te klein (1250 gram) en ik bleek een hele slechte placenta te hebben. Daar krijg ik nu ascal voor zodat de doorbleoding in de placenta zo optimaal blijft, tenmiste dat is de bedoeling. Maar met 20 en 22 weken liep hij nog op schema en pas daarna is het achteruit gegaan. Ik ben vandaag 23 weken en de zenuwen zijn ook hier toegeslagen en ben ik best bang dat het weer gebeurt, en vooral als deze te vroeg komt of ik moet worden opgenomen, wat moet ik dan met mijn zoontje, dat vind ik eigelijk het moeilijkste. Maar ook de angst dat de placenta het weer niet goed doet, mijn zoontje heeft hier hersenbeschadiging aan overgehouden en kan nu bv met 25 maanden nog steeds niet lopen ed.
Aan de andere kant voelt deze zwangerschap heel anders en goed en daar put ik dan eigelijk ook hoop uit en gelukkig krijg ik nu met regelmaat groei echo zodat evt. groeiachterstand snel;ler wordt ondekt.
Maar hopelijuk blijft deze zitten tot 37 a 38 weken, dan wordt de kleine zowiezo gehaalt.

Voor jou heel veel succes en ik hoop dat alles goed mag blijven gaan.

Liefs Danielle

 
Dat is ook vreselijk, dat je kindje dan ook nog hersenbeschadiging heeft opgelopen. Ik heb een giga placenta, maar wel maar 2 bloedvaten in de navelstreng. En dan zeggen ze...Ah joh, niks aan de hand. (Uh uh!! En ik bang!) Maar net als bij jou voelt het toch anders nu. Maar je weet het nooit.

Ik zou willen dat we meer invloed hadden op deze dingen! Ik hoop echt voor je dat het dit keer beter gaat. Het trauma wat je oplooopt bij zo'n spoedsectio, en een vroeggeboorte is vreselijk. Vooral omdat er weinig begrip is. (ik kom NU pas toe aan verwerken van mijn eerste!)

Wij hebben het zo geregeld dat mijn man de eerste weken zo niet maanden (tot 2 maanden) vrij neemt. Maar dat is niet voor iedereen makkelijk te regelen. Als ze (de baby) dus in langer in het ziekenhuis moet blijven, kan het 'gewone' leven voor onze oudere kinderen gewoon doorgaan. Tijdens de bevalling hebben we mijn schoonfamilie gemobiliseerd, die doen het dan bij toerbeurt (schoonma heeft longkanker en kan niet veel) Ik hoop echt echt dat het goed gaat voor je!!!


Bedankt voor jullie lieve steuntjes in de rug, eigenlijk is dat alles wat je nodig hebt. Ik althans merk ik. ;) dank en knuffels!
 
pffff meiden wat heftig allemaal nou daar zou ik ook de kriebels van krijgen hoor.
Bel je VK en deel je angst ga er niet alleen mee rond lopen. En negeer die opmerkingen waar je niks mee kan.

succes
 
Terug
Bovenaan