Ik zit er doorheen

<p>Kunnen mensen mij ajb tips geven? Ik merk steeds meer dat ik er doorheen zit. Mijn zoontje is 4 maanden oud, spuugt vanaf het begin veel. Het lijkt steeds meer getob te worde , doorgestuurd door cb vanwege te groot hoofd. Loop nu bij een kinderarts, chiropractor ennnn logopedist.</p><p>Ik ga vanaf januari weer werken en zie er nu al tegenop. Ik maak me veel zorgen dat er iets mis is met hem, combinatie van onrustige baby, niet goed zuigen, spugen, te groot hoofd dus, etc. We hebben 6 december een echo.</p><p>Maar goed, mijn man wordt s nachts niet wakker van zijn gehuil dus ik ga er standaard uit. Het is alleen een kwestie van speen geven maar soms wel 8x per nacht. Fles drinkt hij niet meer s nachts. Ook vindt mijn man het meer dan logisch dat ik hem elke avond naar bed breng en in bad doe etc. Ik heb dit al besproken maar hij vindt niet dat hij te weinig doet. </p><p>Om mij heen is het echt een baby boom, en ik merk dat ik continu alles vergelijk, bijv. Mijn nichtje 2 weken jonger, hoe groot is haar hoofd, wat doet zij fysiek en qua contact etc.</p><p>Mensen geven continu goed bedoeld advies maar gisteren hield mijn nichtje van 8 jaar hem even vast en kreeg ik de opmerking : nou als moeder van een eerste vindt ik je wel erg makkelijk.</p><p>Ook zei iemand anders, jeetje wat is hij groot in vergelijking met zijn nichtje. O krijgt hij pap? Ja vindt je het gek dat hij zo groot is.</p><p>Of een vriendin : o slaapt hij na z'n fles verder tot 10u?en dan s middags weer 2u? Dan is er echt iets mis hoor, hij slaapt veel te veel.</p><p>Mijn man zegt trek je toch niet zoveel aan van wat anderen zeggen maar ik denk dan meteen, ik doe het verkeerd, ik ben een slechte moeder, etc. </p><p>Zijn er mensen die dit herkennen? </p>
 
Erg herkenbaar die twijfels en onzekerheden. Heeft ook nog met hormonen/ontzwangeren, de zorgen over verantwoordelijkheden, vermoeidheid/slaapgebrek te maken. Vooral de zorg over de gezondheid van je kindje lijkt me erg zwaar. Als je dan ook nog onvoldoende steun van je partner krijgt is dat extra zwaar. 
Het vergelijken met anderen herken ik ook. Voor mezelf wist ik dat ik dit niet moest doen, maar het gebeurd toch vanzelf. 


Ik zou toch een goed gesprek met je partner voeren over hoe zwaar het voor je is en wat hij kan doen om te helpen. Het is jullie kind dus ook jullie gezamenlijke zorg. 
Verder misschien iemand anders, bijvoorbeeld je moeder, tante, vriendin of cb, vragen voor mentale steun. Geen goedbedoeld advies maar naar je luisteren en steunen. Heel veel sterkte en vertrouw in je moedergevoel. 
 
Mijn dochter had ook een groot hoofd waarvoor we een echo hebben gehad. Er was niets aan de hand. Blijkt hier genetisch te zijn. Ook mijn man en schoonmoeder hebben een groot hoofd.
Als je je kwetsbaar voelt, ben je gevoeliger voor opmerkingen van anderen. Volg je eigen moedergevoel. Laat anderen maar kletsen. Mensen kunnen ook uit jaloezie reageren. Ik trek me alleen iets aan van mensen die ik echt vertrouw. 


Op een rustig moment zou je kunnen gaan zitten met je man en aangeven waar je tegenaan loopt. Niet vanuit verwijten maar vanuit jezelf. 


Sterkte! En het wordt echt makkelijker. Bij een eventueel volgend kindje zul je je zekerder voelen!
 
Hoi! Wat een verhaal. Gezondheid van onze kindjes is toch altijd het belangrijkste hè! Ik heb zelf nu een tweede dochter van 8 maanden die ik ook constant vergelijk met mijn eerste. Mijn eerste was ontzettend snel met motorische vaardigheden waardoor ik bij dochter 2 ook dacht van, hier klopt iets niet. Maar ben gerust. Waarschijnlijk is zij in vergelijking met de andere kinderen waar je haar mee vergelijkt, weer sneller met andere dingen. Probeer je daar niet te veel mee bezig te houden. Ik heb nu ondertussen wel geleerd dat dochter 2 zich gewoon héél anders ontwikkeld en ook heel anders eruit ziet. Veel meer als een baby en soms dan schiet zelfs wel een gedachte door mijn hoofd van, heeft ze geen lichamelijke/verstandelijke beperking. Maar onnodig die gedachtes, echt waar! 
 
Wat betreft je partner. Ik ben zelf huismoeder en ik vind de zorg voor kinderen al een fulltime baan opzich. Ik heb daarom bewust de keuze gemaakt niet te werken, mijn man werkt wel fulltime. Ik verwacht daarom van hem ook geen hulp, ik help hem immers ook niet met zijn werk :') ik ben Christelijk en misschien wordt het beschouwd als ouderwets maar ik weet gewoon dat mijn kinderen in de beste handen zijn bij mij. Vandaar dat ik de verzorging ook niet aan mijn man of iemand anders toe laat. Het is natuurlijk een hele opoffering maar als ik het objectief bekijk dan is het allemaal zo erg nog niet. Ik heb elke avond als de kinderen in bed liggen toch zeker 3 tot 4 uur quality tijd met mijn man. Al eens nagedacht om niet meer te werken? 
En wat betreft de speentjes kwestie. Heb dit ook gehad met mijn eerste. Constant de speen uit de mond etc, 10 x eruit snachts. Wat bij mij heeft geholpen is meerdere speentjes in bed, allemaal met een speen doekje en zorgen voor genoeg licht dat je kleine hèt speentje zelf kan terugvinden als hij wakker wordt. Hierna nooit meer hoeven opstaan om speen terug in te doen! 
 
En ook niks mis met een flinke baby. Als hij straks meer gaat bewegen dan is die zijn vetjes zo weer kwijt dus ik denk altijd van: beter te dik dan te dun. Want dat is nog een extra zorg erbij. Stel hij krijgt een sprongetje en wil ineens niet meer eten. Dan ben je een stuk geruster als hij wat vet heeft op voorraad haha. 
 
 
 
Terug
Bovenaan