Ik zit er ff doorheen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben moe moe moe. Ik heb het gevoel dat ik wel 24uur kan slapen. Ik vind het momenteel erg zwaar werken en de verzorging van die kleine. Hij is elke ochtend wakker tussen 5 en 6. We hebben ook weer wat gebroken nachten gehad. Hij is erg snotterig af en aan koorts /verhoging waardoor hij s’nacht wakker word en toch ook de tandje. Boven de hoektandjes en nu zie je ook duidelijk onder de snijtandjes zitten onder het tandvlees. Je moet toch s’ochtends naar werk. Op dagen dat ik

In het weekend properen we el kaar aftelossen. Dat de ene dag de een de ochtend fles doet zodat de ander kan blijven leggen of s ‘middags ff wat uurtjes kan pakken. Dit is afgelopen weekend ook in de soep gelopen. Mijn schoonouders waren er van 11:00 tot 18:00 uur en sde nader dag was de buiten kraan gesprongen. Dus die heeft mijn man moeten maken. Zondag avond lag ik om 9:00 op mijn bed

Ik voel me vandaag zo schuldig. Onze kleine man kan nog al ongeduldig zijn voor zijn fles. Vanochtend lag hij in de box te mopperen. Hij is een temperamentvol dus dat gaat best luid. Ik was mijn geduld ff kwijt dus ik liep naar hem toe pakte zijn armpje zei he!. Daar schrok hij van dat hij begon te huilen. Ik heb hem gelijk getroost toen was het ook goed hoor. Maar ik merk dat ik nu weinig kan hebben(ook naar mijn man toe). Door de vermoeidheid raak ik op werk ook het overzicht kwijt en irriteer me aan iedereen. Momenteel gaat alles op de automatische piloot. Ik ben blij als ik om 16:00 weg kan en mijn kleine Man kan ophalen

 
Hier een sept mama..
Het is begrijpelijk dat je af en toe je geduld verliest en het even niet meer weet!
Maar probeer als je zo'n moment krijgt weg te lopen zodat je hem even niet hoort..laat hem dan maar even huilen, dat is minder erg dan dat je echt je geduld verliest!!
Waarschijnlijk zit hij op dit moment in een sprongetje, en daarbij doorkomende tantjes is ook niet echt bevorderent voor zijn gedrag..ik probeer op die momenten altijd te denken: door te huilen is de enigste manier voor hem om te communiceren naar de buitenwereld!!
Dit gaat ook weer over dus probeer het vol te houden en regelmatig je rust te nemen!!
Succes ermee
 
Ik ken het ik hadt het van de week ook daar kwam by dat m,n zoon van 3,5 dwars was en m,n oppaskindje ook die is 6 maar autistisch en verstandelyk beperkt en was ook dwars de computer wou t,niet ik schoot me gisteravond toch uit heb t,wel goed gemaakt heb 2 avonden op koor gezongen was erg lekker straks gaat m,n zoon naar opa en oma als alina slaapt ga k,poosje met oefen cd van koor oefenen mail nu met foon
 
Is het misschien een idee om voor een dagje en nachtje oppas te regelen zodat je weer even bij kan tanken?

Even zonder je kindje weer even je zaken op orde krijgen in je hoofd? Even wat tijd voor jezelf plannen en tot rust komen. Je zal daarna weer met frisse moed er tegenaan kunnen en wellicht kun je dan ook alles weer wat beter aan?
 
Meid, meid.... ik snap je helemaal. Ik breek even in vanuit het mei-forum. Wij hebben ook zo'n intensief kind. Zeker tot een maand of 7, nu gaat het beter.
Als ie ziek is, verkouden of of weer tanden krijgt... gaat dat altijd ten koste van de nachtrust en slaapjes overdag (hij doet trouwens niet zulke lange slaapjes dus meeslapen lukt vaak niet!)
Ook heeft ie zich een tijd slecht kunnen vermaken en was het tijdens de wakkermomenten veelal jammeren en mopperen... en dan heb je het ineens helemaal gehad. Je bent zo moe en zo op. Ik heb ook wel eens boven de box geschreeuwd: "hou op!" en heb ook wel eens hem hard opgepakt en wat ruw weg gelegd in zijn bedje... dan was ik daarna zo verdrietig. Ik voelde me zo slecht. Ik heb dit nooit bij onze oudste gehad (die was elke dag goed te pas en sliep altijd goed, ook als ze ziek was we hoefden er praktisch nooit uit! achteraf denk ik dat dat ook uniek is!)
Meid, schaam je niet... intensieve temperamentvolle kinderen zijn een uitputtingsslag en dan is er geen roze wolk. Dan kun je wel huilen en je bedenken waarom je ooit een kindje wilde. Dan zijn de genietmomenten even ver te zoeken! En dat is toch ook logisch. Kun je genieten van een huilende baby, een baby die veelal jengelt en je 's nachts uit je slaap houdt??? NEE!
Er zijn mensen die het zielig vinden als je zo praat. Maar laten we reëel zijn! Je houdt van je kind, maar dat betekent niet dat alles leuk en prima is (zeker niet als ze je ook in de nacht nog wakker houden)... dan mag je best boos zijn en gefrustreerd. Dan mag je balen en huilen.
Maar geloof me: HET GAAT OVER! Er komt een dag dat je zegt: "Dat hebben we gehad!" Hoe groter ze worden hoe beter ze slapen, hoe beter ze zich kunnen vermaken. De babytijd is heel pittig en zwaar en voor mij is het de minst leuke tijd! Ik heb liever een rebellerende peuterpuber die ik straf kan geven dan een huilende baby die niet wil slapen!

Wat kun je er nu aan doen..... voor mij is de sleutel om op tijd gas terug te doen. Als ik me te moe ga voelen moet ik er even tussen uit of zorg ik voor een oppas zodat ik even een paar uur kan slapen.
Laat opa en oma een nachtje/dagje oppassen zodat je even lekker bij kunt tanken, wedden dat je er dan weer heel anders tegen aan kijkt??

En over je afreageren: ik probeer nu mijn frustraties af te reageren in een andere kamer. Dus niet boven de box/bedje... even proberen mijn dekbed kapot te scheuren of er heel hard in te slaan of te bijten. Dus voel je de drang ga dan direct weg en schreeuw even ergens anders zodat je daarna je zelf niet schuldig hoeft te voelen. en huil eens lekker uit... het valt allemaal niet mee... moederschap is hard werken en kost heel veel uren nachtrust, geloof me... je bent niet alleen!!!!!

Dikke knuffel!!! En nog even dit: Je bent een goede moeder!
 
Ps. Geef m lekker een zetpilletje voor de nacht (en eventueel ook nog eens één in de vroege avond)... doen wij ook... paracetamol is onschuldig en in tijden van tandjes krijgen en verkoudheidjes kan het toch zo weer een paar uur slaap opleveren...
 
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt, ik kan zo met je meehuilen... het is gewoon niet niks. Bij mij was het wel eens zo erg dat ik liever aan het werk was dan thuis... op mijn werk had ik alles onder controle, thuis moest ik het jengelen maar tollereren... zo ervaarde ik het soms!
Gelukkig gaat het nu beter (hij is nu ruim 9 maand). Hij slaapt nu tot minstens 7:00 ipv tot half 6, doet 's middags een lang dutje ipv aldoor hazeslaapjes... heerlijk. Maar ik hou mezelf wel constant voor dat het ook zo weer om kan slaan... maar deze weekjes heb ik en weet ik dat het dus ook leuk kan zijn.
geloof me, de leuke momenten komen er ook weer aan hoor! Zet m op! Later lachen we erom!

xx
 
Ik probeer mijn man al een paar dagen over te halen om Jochem een nachtje bij Opa en Oma te laten slapen. Dat wil hij niet, dan Hij zegt blijf jij maar leggen, maar dat werk natuurlijk niet. Als de kleine naar mijn inzicht toch te lang huilt bemoei ik me er mee. En snachts hoort hij hem gewoon niet direct en ik wel.

Mijn nichtje heeft nu aangeboden om op mijn vrije dag Jochem op te halen zo dat ik ff lekker wat tijd heb voor mezelf. Ik kan dan een bad nemen en ff overdag een paar uurtjes te slapen. Later op de dag haal ik hem dan op. Het hoeft niet een hele dag te zijn. De kleine boef legt nu in Coma(vandaag is de vaste oppasdag van mijn nichtje) hij heeft de hele middag niet willen slapen daarbij was hij totaal niet vervelend. Afgelopen nacht heeft hij lekker doorgeslapen tot half 7 en de nacht daarvoor ook. Ik lag de afgelopen avonden tussen 8 en half 9 op bed. Dus ik heb wel ff kunnen bij tukken. Mijn man geeft dan om 22:00 de laatste fles.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan