Tja, we hebben wel veel vrijheid, maar moeten natuurlijk ook onze reizen maken om rond te komen. Met personeel aan boord varen is ook wel leuk, zo heb je wat contact met de "echte" wereld, maar het is ook wel weer moeilijk. Nu laat ik ze niet meer in mijn woning, maar voorheen wel en dan zat ik iedere avond met onze (gelukkig vrouwelijke) matroos in onze woning. Ik ben echt in mijn element op de lange strek (naar Basel) omdat we tijdens het laden en lossen officieel niet veel mogen. Zo mogen we geen electrische apparaten gebruiken en niet roken . Officieel mag de koelkast niet eens aan zijn tijdens laden en lossen. Maar als we varen dan kan ik aan dek een boekje lezen of spelen met de kleine en met de hond en er is altijd wel wat te zien.
Maar aan de wal kan ik de auto pakken en ergens heen gaan, hoef ik mijn eigen boel niet een week (= reis heen en weer naar Basel) te missen als ik iets wil doen en kan ik lekker mijn eigen gang gaan. Bij mijn ouders heb ik het goed, hoor, maar ik heb het eerlijk gezegd wel gehad om daar een week te zijn voor een afspraak bij het cb waar alleen het wegen en meten maar belangrijk zijn!
Het werken mis ik af en toe ook. Ik kom uit de zorg en was altijd met mensen bezig en nu zie ik ze amper. Het liefst zou ik mijn HBO-V afmaken en 24 uur werken, maar dat gaat niet als je aan boord bent.
Wat ik het meest zou missen van aan boord zijn, is mijn man. Die zou niet regelmatig thuis kunnen zijn en dan zie ik die opeens wel errug weinig, maar eigenlijk ben ik dat al gewend en ik wist al dat dat zou gaan gebeuren voor ik Laura kreeg. Al met al zou ik het enorm missen, maar ook erg blij zijn als we een huis hadden.
Groetjes Ilona
