Hiya mommas!
Helemaal niet gezien dit berichtje, dank Ellen.
Nou het gaat wel weer z'n gangetje hier. Was raar om zo snel even in Nederland te zijn, en al helemaal zonder mijn manetje. Hij heeft het prima gedaan samen met papa, maar ik vond het best moeilijk. Alhoewel het wel een onverwacht "side effect" had. Mijn man heeft inmiddels veel meer respect voor wat ik normaal de hele dag doe. haha hij zei aan de telefoon "this is a full time job!"
De dagen in Nederland vlogen om en waren...tja hoe zal ik het zeggen....een emotionele achtbaan. Verdriet gehad maar ook erg gelachen. Ik heb familie leden ontmoet die ik nog nooit gezien heb, maar die wel van mijn bestaan op de hoogte waren, allemaal nieuwe ooms, tantes en neven en nichten, Verhalen over mijn oma gehoord die ter plekke mijn hart braken, wat een zwaar leven heeft ze achter de rug.
En er waren allerlei rare toevalligheden waar ik wel even mijn wenkbrauwen van op moest trekken. Voor de crematie had ik zwarte kleding aan met een donkerpaars shirt. (Ik had geen zwart shirt bij me) Toen we aankwamen bij het uitvaart centrum bleek dat iedereen zwarte met paarse kleding droeg! Paars was mijn Omas favoriete kleur, wist ik veel!
ik hoorde van twee ooms die zijn overleden, een aan mijn vaders zijde, en zijn naam was Max en een aan mijn moeders zijde en zijn naam was Paul. Paul is doodgeschoten in New York!
En nu woon ik in New York met een Paul en een Max....raar!!!
Verder had mijn Oma van alles bewaard, waaronder ook de rapporten waarin staat beschreven onder welke omstandigheden mijn zus en ik uit huis geplaatst zijn, dat was wel confronterend om te lezen. Kreeg helemaal medelijden met die twee kleine meiden in dat rapport (terwijl dat dus mijn zus en ik waren, het was net alsof je over een ander kindje leest) Al met al een hoop dingen om over na te denken en een plaatsje te geven.
Ajuus, ilja
