Denk je dat bevallen gewoon een natuurlijke zaak is, wel met wat moeite en pijn gepaard gaat maar toch, miljoenen vrouwen doen het, en de meeste ervan ook nog een paar keer.
Ik zelf ben één keer bevallen, ging hardstikke goed, ja wel pijn en moeite vooral op het laatst vlak voor het persen maar die pijn was snel vergeten. Kwam ik na de bevalling in een zware postpartum depressie terecht. Helaas moest ik daar voor aan de anti depresiva, ook nog geen ramp, maar leuk is anders, al moet ik er wel bij zeggen dat die kleine pilletjes goed werken bij mij...
Blijf goed postief en ons zoontje floreerd alsof er met mams niks aan de hand is, we houden ook veel van elkaar en de binding is zeer goed! Al wil ik hem wel eens achter het behang plakken, is maar goed dat geverfd hebben in huis, kan ik dat niet doen
Ben ik nu 27 weken zwanger en moet ik naar de gyn toe ivm die medicijnen, ook gewoon naar de verloskundige voor controles, en ik maar denken dat je "gewoon" zwanger kunt zijn. Ik moet op medische indicatie bevallen in het ziekenhuis, die kleine pilletjes die zo goed helpen zijn daar de oorzaak van. Heb ik vandaag een afspraak in het ziekenhuis, met een psychiater, omdat ze willen kijken of ik na deze bevalling niet weer in een depressie raak. Voorzorgsmaatregelen zijn er om genomen te worden, maar je wordt zo heen en weer geslingerd door het natuurlijke van een zwangerschap en dan al dat praten over je "geestelijke toestand" en de conditie van je baby. Dat is nog niet alles, kan ik woensdag nog een keer naar het ziekenhuis toe, omdat de kinderarts ook nog alles moet uitleggen hoe het straks gaat met de kleine, ook al een goed initatief.
Ik weet nu al dat ik in elk geval 48 uur moet blijven in het ziekenhuis omdat de baby in de gaten moet worden gehouden, ivm het afkicken, en dat is wel schrikken, maar gelukkig gaan ze er van uit dat het wel meevalt, de gyn had gelukkig nog nooit gezien dat pasgeborene erg er onder te lijden hadden gehad, dus dat is ook weer een voorzorgsmaatregel...
Ik mag geen borstvoeding geven ivm die pilletjes, dus maar flesjes gekocht...
Gelukkig was de 20 weken echo goed en geen sprake van enig afwijking, ook niet in de groei, want daar zijn ze zo bang voor, en ja dan ik ook natuurlijk. Helaas red ik het zonder medicijnen nog niet anders zou ik acuut gestopt zijn voor die kleine in mijn buik, maar een positieve mama weegt zwaarder dan de stress van geen medicijnen en daar kan je kindje ook een behoorlijke achterstand in de groei van krijgen. Gelukkig staan er heel veel mensen die er verstand van hebben als team achter mij om te zorgen dat het ons nergens aan ontbreekt zoals zorg, apparatuur en geestelijke bijstand, maar ik zou zo graag "gewoon" zwanger zijn... Dus ben ik tussen de afspraken in het ziekenhuis, de gyn en verloskundige gelukkig gewoon zwanger, moeder en huisvrouw, en als ik die afpraken heb verander ik in een vrouw die helemaal medisch begeleid wordt in de zwangerschap en rondom de bevalling. Ik ben blij dat er die zorg in Nederland is en dat ik niet in de rimboe woon, omdat je daar toch wel aan je lot word overgelaten. Het geeft wel een goed gevoel dat je niks kan over komen en de kleine ook omdat er zo'n groot medisch team achter je staat.
Groetjes Esther
Ik zelf ben één keer bevallen, ging hardstikke goed, ja wel pijn en moeite vooral op het laatst vlak voor het persen maar die pijn was snel vergeten. Kwam ik na de bevalling in een zware postpartum depressie terecht. Helaas moest ik daar voor aan de anti depresiva, ook nog geen ramp, maar leuk is anders, al moet ik er wel bij zeggen dat die kleine pilletjes goed werken bij mij...
Blijf goed postief en ons zoontje floreerd alsof er met mams niks aan de hand is, we houden ook veel van elkaar en de binding is zeer goed! Al wil ik hem wel eens achter het behang plakken, is maar goed dat geverfd hebben in huis, kan ik dat niet doen
Ben ik nu 27 weken zwanger en moet ik naar de gyn toe ivm die medicijnen, ook gewoon naar de verloskundige voor controles, en ik maar denken dat je "gewoon" zwanger kunt zijn. Ik moet op medische indicatie bevallen in het ziekenhuis, die kleine pilletjes die zo goed helpen zijn daar de oorzaak van. Heb ik vandaag een afspraak in het ziekenhuis, met een psychiater, omdat ze willen kijken of ik na deze bevalling niet weer in een depressie raak. Voorzorgsmaatregelen zijn er om genomen te worden, maar je wordt zo heen en weer geslingerd door het natuurlijke van een zwangerschap en dan al dat praten over je "geestelijke toestand" en de conditie van je baby. Dat is nog niet alles, kan ik woensdag nog een keer naar het ziekenhuis toe, omdat de kinderarts ook nog alles moet uitleggen hoe het straks gaat met de kleine, ook al een goed initatief.
Ik weet nu al dat ik in elk geval 48 uur moet blijven in het ziekenhuis omdat de baby in de gaten moet worden gehouden, ivm het afkicken, en dat is wel schrikken, maar gelukkig gaan ze er van uit dat het wel meevalt, de gyn had gelukkig nog nooit gezien dat pasgeborene erg er onder te lijden hadden gehad, dus dat is ook weer een voorzorgsmaatregel...
Ik mag geen borstvoeding geven ivm die pilletjes, dus maar flesjes gekocht...
Gelukkig was de 20 weken echo goed en geen sprake van enig afwijking, ook niet in de groei, want daar zijn ze zo bang voor, en ja dan ik ook natuurlijk. Helaas red ik het zonder medicijnen nog niet anders zou ik acuut gestopt zijn voor die kleine in mijn buik, maar een positieve mama weegt zwaarder dan de stress van geen medicijnen en daar kan je kindje ook een behoorlijke achterstand in de groei van krijgen. Gelukkig staan er heel veel mensen die er verstand van hebben als team achter mij om te zorgen dat het ons nergens aan ontbreekt zoals zorg, apparatuur en geestelijke bijstand, maar ik zou zo graag "gewoon" zwanger zijn... Dus ben ik tussen de afspraken in het ziekenhuis, de gyn en verloskundige gelukkig gewoon zwanger, moeder en huisvrouw, en als ik die afpraken heb verander ik in een vrouw die helemaal medisch begeleid wordt in de zwangerschap en rondom de bevalling. Ik ben blij dat er die zorg in Nederland is en dat ik niet in de rimboe woon, omdat je daar toch wel aan je lot word overgelaten. Het geeft wel een goed gevoel dat je niks kan over komen en de kleine ook omdat er zo'n groot medisch team achter je staat.
Groetjes Esther