<p>Hoi allemaal,</p><p>Sorry, maar ik moet even mijn verdriet, frustratie en onbegrip van mij afschrijven .</p><p>Afgelopen september hebben wij na bijna 15 weken onze zwangerschap moeten afbreken ivm een erfelijke afwijking waardoor ons kindje niet levensvatbaar zou zijn. We wisten beide niet dat we drager van dit zeer zeldzame gen zijn, dus de schok was heel groot toen we erachter kwamen.</p><p>We hadden voor een volgende zwangerschap de mogelijkheid om voor embryoselectie te kiezen, maar hiervoor is een lange wachtlijst en we zagen het niet erg zitten om voor alles naar Maastricht te gaan. Dit lijkt ons geestelijk ook heel zwaar.</p><p>Dus we hadden gekozen om het nogmaals te proberen met de wetenschap dat het niet goed zou zijn en dat we dit tussen de 10-15 weken te weten zouden komen.</p><p>Op nieuwjaarsdag bleek ik weer zwanger en na het zien van een kloppend hartje waren we helemaal verliefd. Nog voorzichtig, maar toch had blijdschap de overhand.</p><p>We zouden iedere week een echo krijgen en mijn man zou mee gaan, behalve vandaag, want die was volgens de gyn niet zo spannend. Tijdens de echo konden ze helaas geen kloppend hartje meer vinden en lag het vruchtje helemaal in de hoek van de baarmoeder. Ook was het maar 2 dagen gegroeid ten opzichte van vorige week.</p><p>Ondanks dat we er rekening mee hielden komt het wel weer heel hard aan. <br /><br /></p><p>Dit voelt zo ontzettend oneerlijk en ik ben het vertrouwen in mijn lichaam helemaal kwijt.</p>