In verwachting, dus verhuizing

Hallo allemaal,

Allereerst een heerlijk 2006 gewenst. Een jaar dat voor ons allen een grote verandering in ons leven gaat brengen! Al dan niet de grootste! Ik zit al een tijdje op het forum en wil even zeggen hoe lekker ik het vind om alles met jullie te kunnen delen. Dus vandaar dat ik nu kom met mijn slapenloze nachten oorzaak en hoop dat het iemand bekend voorkomt!

5 mei ben ik verhuisd naar ons huidige appartementje. Erg klein (2 kamers) maar wel leuk ingedeeld. In principe hadden we nog geen plannen voor gezinsuitbreiding dus waarom niet. 5 november bleek ik in verwachting! Een geweldig leuke gebeurtenis waar  we stiekem toch wel erg aan toe bleken te zijn. Ondanks dat ik nog bezig ben met een opleiding naast mijn werk, waar ik net op tijd mee klaar ben!

Met mijn zwangerschap kwam ook de vraag of we moesten verhuizen. En dat moesten we zeker, want a) het inrichten van de baby kamer is geweldig  als je in verwachting bent en b) het is hier echt veel te klein voor een kleine! Dus verhuizen zou het worden. In mijn naiviteit dat ik nog dat we wel snel een huis zouden kunnen vinden. Niets bleek minder waar. Als we een huis leuk vonden was het vaak al verkocht. Ik keek iedere dag op het internet of er nog wat leuks voor ons op stond! En nog steeds is dat het geval. s' Nachts lig ik wakker van alles wat komen gaat en of ik het allemaal wel rond krijg. Want het liefst wil ik wonen voor mijn afstuderen.

Gelukkig is mijn partner een schat en toont hij veel geduld voor mij, maar het is echt niet goed voor ons kindje en mij! Ik wil helemaal niet denken aan verhuizen en verbouwen! Is er nog iemand wie moet verhuizen? En hoe pak jij dat aan?

Liefs Mijntje
 
Gelukkig nieuwjaar!

Ik zou eigenlijk ook moeten gaan verhuizen   maar dat gaat voorlopig nog niet gebeuren. Ik woon maar heel klein, en mijn vriend woont op een studentenkamertje die al te klein is voor hem zelf.

Ik ben al een hoop aan het verbouwen thuis, en heb al een hoop dingen weggedaan die ik voorlopig niet nodig heb(toch handig, een moeder met veel te veel ruimte thuis!;) )

Op zich gaat het wel lukken qua ruimte, mijn slaapkamer is vrij groot, dus het bedje, commode etc. past daar allemaal bij, een beetje in de woonkamer schuiven en er past nog wel een box, mijn vriend komt hier wel wonen, maar houdt zijn kamer wel aan als oposlagruimte, want voor zijn meubels is dus echt geen plaats meer!

Ik heb met mijn vriend afgesproken dat we pas gaan kijken naar woningen als de kleine er is, dat geeft mij een hoop rust:) En in het begin maakt het zo'n frummel toch niet uit in wat voor kamer het ligt, dat scheelt ook weer:)
 
Hoi Mijntje,
Ik ken je gevoel erg goed. Ik ben 25 mei uitgerekend en wij hebben per 1 juni ons huis verkocht in de hoop dat dan ons nieuwbouwhuis al af zou zijn, maar helaas.......Dat betekent dus nu dat we ook nog een tijdelijke woning moeten zoeken, want samen met mijn dochtertje, man en baby in spé moeten we toch ergens wonen om tenminste goed te kunnen bevallen.............
Stress dus, ik weet dus nog helemaal niets...

JIj ook veel sterkte met het maken van de keuze....
groetjes
chantal
 
Hoi meiden,

Gelukkig nieuwjaar voor jullie allemaal! Hier ook een verhuisbehoeftige. Wij wonen op een kleine etage en dat is met z'n 2-tjes prima te doen, voor z'n 3-en wel heel erg klein. We wilden al op zoek naar een huis, maar met de kleine op komst komt daar wel wat meer druk op te staan. Dus zoeken wij ook  op internet en binnenkort gaan we  maar eens een makelaar inzetten. Ons streven is om in elk geval voor de geboorte van ons kind een huis gekocht te hebben, zodat we ongeveer weten hoe lang we nog op dit kleine etagetje moeten blijven.

Aan de ene kant zit er dus wel wat druk op, aan de andere kant maak ik me er meestal niet al te druk over. Een baby heeft nauwelijks iets nodig. Uiteraard voeding, wat kleertjes, warmte en veel liefde, maar of hij/zij een eigen kamer heeft is voor de baby totaal onbelangrijk! De wieg komt gewoon bij ons in de slaapkamer, maar ik begrijp van iedereen die wel een babykamer heeft dat de baby de eerste paar maanden meestal toch ook in de ouderslaapkamer slaapt!

Ik ben nu bij vriendinnen aan het navragen welke spullen je echt minimaal nodig hebt voor de verzorging van je kind, zodat we zo min mogelijk  overbodig spul  in ons kleine appartementje krijgen. En we huren wel een berging om wat extra troep te parkeren totdat we in een nieuw huis terecht kunnen.

Dus ik zou zeggen, wel doorgaan met huizenzoeken, maar vooral geen al te grote stressbende er van maken hoor! Vroeger woonden ze met een compleet gezin in wat wij voor ons 2-en een klein appartementje vinden, een groter huis is zeker comfortabeler maar voor je kind maakt het zeker in het begin niets uit!

Succes met de zoektocht! Groetjes, Em
 
Hoi Hermelijntje

Wij zitten met hetzelfde probleem. Ik ben 9 mei uitgerekend en wij wonen in Den Haag op een 4 kamer flat 2 hoog. Op zich best naar mijn zin hier hoor maar.........ik heb zelf al 3 kids. Twee daarvan wonen bij mijn ex en de jongste woont bij ons. Om de 2 weken zijn ze alle 3 bij ons en in de vakanties ook. Dat wordt dus al wat aan de krappe kant. Nu komt deze kleine erbij en hebben we wel echt ruimte tekort.
We hebben een neiuwbouwwoning toegewezen gekregen in Ypenburg en daar zijn we superblij mee. Het punt is alleen dat de bouw vertraagd is. We hadden al verhuisd moeten zijn en nu..................ziet het er naar uti dat we eind januari/begin februari pas de sleutel krijgen.
Op zich ook geen probleem hoor maar ik mag dus niet meer tillen ivm rugproblemen. Ik ben dus afhankelijk van mijn vriend( die dit alles totaal niet erg vindt) en van vrienden en familie.
Ook komt er nog bij dat dit niet echt een goede tijd is om je huis te verkopen. De wintertijd is toch altijd rustiger qua verkoop. Dus ook nog eens de stress of we niet te lang met dubbele lasten zullen zitten er ook nog eens bij.
Soms denk ik van ...het komt allemaal wel goed en soms.................kan ik wel .
Ik ben zo veschrikkelijk emotioneel dat wil je niet weten. PPPFFFTTTTTT die rothormonen ook .
Ik probeer het beste ervan te maken en me rustig te houden maar dat is niet altijd even makkelijk hoor.

Wat er ook gebeurd, altijd blijven

Heel veel liefs en sterkte met je zwangerschap
Gaby
 
Hallo Mijntje

Het komt me allemaal bekend voor. Een leuk huis vinden is een stuk lastiger dan gedacht. Ik verwacht zelf begin juli ons tweede kindje. We wonen nu best groot maar midden in een drukke stad zonder tuin en erger nog bijna 90 kilometer van mijn werk. Tot nu toe ging het op-en-neer rijden nog wel aar sinds mijn man een andere baan heeft en hij ook moet forensen is het met een kindje al knap lastig. Op zoek dus naar een huis in de buurt van mijn werk zodat ik eindelijk weer eens op de fiets kan (nog gezond ook). Maar helaas, de huizen zijn er vreselijk duur en alles wat leuk is, is in no time tegen de hoofdprijs weg. We hebben wel een makelaar ingeschakeld maar als er per week nauwelijks 1 leuk huis wordt aangeboden kan hij ook weinig. Ik hoop dat het aanbod in januari/februari weer wat aantrekt. Mijn man maakt zich er overigens meer druk om dan ik. Hij wil graag een nestje bouwen. Ik laat het meer over me heen komen. Gaan we verhuizen, fijn. Lukt het niet voor juli dan zie ik dan wel weer....

Komt tijd komt raad en alles gebeurt toch altijd tegelijk.

Een klein kindje heeft inderdaad maar weinig nodig. dat merk ik aan onze dochter van bijna anderhalf. Die vermaakt zich nog het beste met een pollepel en een maatbeker. Laat je niet gek maken. Een baby pas ook in een sinasappelkistje en verschonen kan ook op de keukentafel. Een beetje improviseren is juist wel leuk, toch?

Sterkte, Mama Co
 

Ik heb net een hele drukke verhuizing erop zitten.
We hadden alles tegelijk: afgelopen augustus getrouwd, in februari daarvoor dit huis gekocht wat in november klaar zou zijn.
Toen ben ik een paar maanden voor trouwen met de pil gestopt.
Was al 10 jr aan het slikken dus dacht, dat duurt minimaal wel een half jaar
voordat m'n cyclus goed is en ik zwanger wordt.
Niets was minder waar, want ik was binnen 2 maanden zwanger, 7 weken voordat we gingen trouwen.
In november zijn we dus verhuisd, want ik had een klein appartementje met maar 1 slaapkamer en alles verder heel mini.
Nu wonen we in een splinternieuw appartement boven een winkel, wat ongeveer net zo groot is als een rijtjeshuis. Helaas maar wel 2 slaapkamers, wat eerst dus m'n man z'n kantoortje zou worden is nu de babykamer.
Ik vond het erg zwaar zo'n verhuizing tijdens de zwangerschap, maar dat kwam ook omdat ik tot 20 weken elke dag kotsmisselijk ben geweest.
Mocht er dus binnen nu en een paar jaar nog een kleine bijkomen, dan gaan we wel weer verhuizen, dit is hooguit voor een jaar of 3,4.
Maar een volgende verhuizing is voorlopig nog ver weg, want moet er ff niet aan denken......

xx Syrah
 
Jeetje wat ontzettend leuk om te lezen dat er mensen zijn in dezelfde situatie. Ik voel me er echt door gesteund. Inderdaad heeft een kindje maar weinig nodig. Toch kan ik het maar moeilijk op zijn beloop laten. Het is hier echt heel klein.  Heerlijk om te lezen dat er wel meiden zijn die het beter  los kunnen laten. Daar kan ik nog wat van leren.  Ik heb echt nesteldrang.

Vandaag ben ik, nadat ik mijn beklag deed bij jullie, naar de makelaar gestapt. Ben dat hele gezoek zat en wil het over doen aan iemand die deskundig is en die waarschijnlijk meer bereikt dan ik!

Wat een verademing!  

Wij hebben  wel een leuk huis gezien, enigsinds betaalbaar en erg dicht bij familie. Lekker makkelijk en leuk voor de kleine. Reden dat ik het niet noemde is dat er maar liefst 12 gegadigde zijn voor het huis. (Krijg ik nooit voor elkaar dacht ik!)  Toen ik het bij de makelaar  besprak belde hij direct met de verkopende makelaar. We gaan met zijn 3en kijken vrijdag. (er is dan open huis). De makelaar  doet vaak zaken met de verkopende makelaar en waar ik woon is het allemaal vriendjes politiek!  Dus maak ik misschien toch een kansje. Erg spannend. Misschien wordt het dan toch nog allemaal haalbaar voor ons. DUIMEN HOPEN DUIMEN HOPEN!

Mocht het allemaal niet lukken, dan is dat het lot. Nu ik het over heb gedragen ben ik het kwijt. Een heerlijk gevoel!

Liefs Mijntje
 
Terug
Bovenaan