Ineens allerlei "kwaaltjes"

[Anoniem]

Hallo allemaal!

Ik ben nu 37 weken en 2 dagen zwanger en ineens ben ik het behoorlijk zat! Zaterdag riep ik nog dat het allemaal zo goed ging en dat ik het nog niet zat begon te worden en nu....
Emoties zitten erg aan de oppervlakte, heb steeds krampen in mijn buik (maar nog geen weeen) , mijn vingers doen een beetje zeer als ik ze buig en heb een beetje grieperig gevoel. Daarnaast maak ik me steeds druk dat er nog iets met de baby kan/zal gebeuren.....BAH!!!!!
Zijn dit gewoon einde-van-de-zwangerschap-blues of is er meer aan de hand?
Controle bij vk was overigens  in orde vanmiddag. Bloeddruk was wel iets gestegen, maar nog altijd netjes.
Groetjes,

NathalieMS

 

[Anoniem]

Wat vervelend voor je zo in de laatste loodjes! maar goed het kan natuurlijk ook komen dat je nu niet meer zo fit bent, het lukt allemaal niet zoals je zou willen. Je lichaam is een beetje op misschien.

Lekker rustig aandoen nog even bijtanken voor je bevalling. Ik weet ik heb makkelijk praten. maar wellicht over 18 weken spreek jij mij moed in.

succes met de laatste loodjes

groetjes
talke

 

[Anoniem]

Hoi Nathalie,

Vervelend voor je, dat je 't effe zat bent! Ik herken 't een beetje: ik ben nu 35+5 en zo soms en dan steken er opeens 'nieuwe' kwaaltjes de kop op.  Ik ben dan steeds bang dat zo'n kwaal tot het einde blijft! Gelukkig is dat niet zo. Van de week had ik opeens heel erg last van zuurbranden, na twee dagen was dat ook net zo snel weer over.

Hopelijk geldt voor jou ook dat de kwaaltjes niet de overhand gaan nemen, zodat je nog kunt genieten van de laatste weken.

succes!
groetjes
Mandarijn

 

[Anoniem]

hai Nathalie,
Ik herken dit gevoel heel erg van mijn eerste zws. Ik was het aan het eind ook spuugzat en vond het helemaal niet leuk meer. Het leek ook wel alsof eidereen van yoga en zwemmen haar baby eerder had en dat ik een soort werd over geslagen.
In week 38 zat ik huilend bij de vk, ik smeekte haar zowat of ze de bevalling kon laten beginnen, ze was toch zogezegd "verlos"kundige? Alsof ze me zomaar kon verlossen, maar mijn redelijkheid was heel ver te zoeken.

Gelukkig is dat gevoel heel snel weg als de baby daar eenmaal is. Dan kun je de hele wereld aan! En als de slapeloze nachten zijn tol beginnen te eisen, denk je vast nog wel eens terug aan die laatste weken zws toen je er nog niet uit hoefde voor de nachtvoedingen.
Sterkte nog even!
Groetjes Soela