Inentingen

[Anoniem]

<p>Ik zit een beetje met een dilemma! De buren, met wie wij een vriendschappelijke band hebben, hebben gekozen om hun 6 weken oude baby niet in te enten! Ze willen hun kindje zelf de kans geven om antistoffen aan te maken en een immuunsysteem op te bouwen! Dit hebben ze ook bij hun eerste kindje gedaan! Hij heeft na zijn eerste jaar inentingen gehad! Ik heb geen oordeel tegen wel of niet inenten, ieder zijn eigen keuze. Wij zullen er wel voor kiezen! Mijn partner heeft hier wel een oordeel over en ziet er tegenop als na de bevalling de buren met hun niet ingeënte kinderen langs willen komen! Ons kindje zal pas na 6 weken ingeënt worden ( is normaal de tijd toch? ) Hij maakt zich er behoorlijk druk over over hoe hij dit duidelijk kan maken! We willen het contact goed houden maar hij is bezorgd over de gezondheid van ons kindje ( ik natuurlijk ook maar kijk er iets rustiger tegenaan) ! Wie heeft raad, tips, of maakt hij zich terecht zorgen! </p>

 

[Anoniem]

Ik zou het zelf ook wel spannend vinden denk ik en voor vriendlief is het hier ook echt een no go... Ik heb mezelf in laten enten tegen kinkhoest en dan zou het gek voelen om via de buren alsnog risico te lopen.

 

[Anoniem]

Ik zou ook idd visite uitstellen tot na de eerste vaccinaties van 8 weken. Gewoon uitleggen...

 

[Anoniem]

Als je borstvoeding geeft (gaat geven) krijgt je kind antistoffen via jou en is beschermd. Mijn dochter heeft pas bij 6 maanden haar eerste inentingen gehad. Dit omdat ze kort na haar geboorte een zwaar virus heeft opgelopen dat o.a. heeft huisgehouden in haar lever. Bij 6 maanden waren haar leverwaarden normaal. In overleg met de kinderarts hebben we de inentingen tot die tijd uitgesteld, m.n. omdat ik borstvoeding gaf. Mijn oudste kreeg kort nadat de jongste uit het ziekenhuis was de waterpokken. De jongste heeft dat idd niet gekregen toen vanwege de borstvoeding (pas paar jaar later).

 

[Anoniem]

Hoi,
Wij zitten met hetzelfde dilemma. Ik ga geen enkel risico nemen. Het lastige is, ik heb er wel een visie over. Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt dat een dochtertje van vrienden op t randje van leven/dood wankelde en het maar net goed is gegaan door snel handelen/signaleren vd huisarts. Als hij haar niet direct naar het ziekenhuis had gestuurd had ze niet meer geleefd. Dus ik kan me zo boos maken en onmacht voelen als ouders om mij heen hun kindjes niet inenten. Mijn beste vriendin heeft een vriendin waar het zoontje niet is ingeent. Mijn dochtertje is nu 3 weken oud en mijn vriendin viert binnenkort haar verjaardag. Als dat jongetje komt ga ik niet. Dat begrijpt mijn vriendin heel goed. Zij is ook pro inenten. En heeft de keuze gemaakt door te zeggen dat alleen zij welkom is maar haar zoontje niet. Onwijs pijnlijk, maar het zij zo. Gewoon open en eerlijk zeggen. Is niets mis mee. Mochten ze het moeilijk vinden of teleurgesteld raken dan ligt dat bij hen. Niet aan jou om die gevoelens op te lossen of te compenseren. Het zijn volwassen mensen. Het is jouw kindje. Succes!