A
Anoniem
Guest
Hoi Inge,
Ik las net je bericht dat het weer wat beter gaat met Maaike. Op een foto zag ik haar ook stralend zitten op haar nieuwe auto. Gelukkig dat het weer beter gaat.
Ik dacht er al een tijdje over om je een berichtje te sturen, maar deed het steeds maar niet. Ergens ben ik bang dat je vindt dat ik me met dingen 'bemoei' die mijn zaken niet zijn. Maar ik stuur je toch dit bericht, eigenlijk vooral om je een hart onder de riem te steken.
Uit eerdere verhalen heb ik begrepen dat Maaike niet 'zomaar' geboren is. Dat het na lang wachten en dokteren een echt wondertje is (al moet ik eerlijk zeggen dat ik álle kindjes wondertjes vind). Toen kreeg jij die vervelende PND. En als ik het goed begrijp, kom je die nu heel langzaam te boven. Wat zul jij balen af en toe zeg. Je bent keihard van die roze wolk afgedonderd. Je zult jezelf vast wel eens afgevraagd hebben: "Was dit nu echt wat ik al die jaren wilde?"
Ik ben moeder van twee kinderen. Ik ben met Bas een stuk makkelijker dan met onze oudste, maar ik heb ook nog mijn momenten van onzekerheid. Die zullen voor jou waarschijnlijk 10 keer zo groot zijn.
Daarom wil ik zeggen dat ik bewondering heb voor hoe je het nu met je kleine meid doet. Je durft je onzekerheden aan te gaan en bent vast en zeker een hele goede moeder voor Maaike.
Daarnaast vindt je ook nog tijd om 'even' de fotowedstrijden uit te werken.... Gewoon een pluim dus.
Groetjes, Karin
PS: En nu snel dit bericht plaatsen voordat ik me weer bedenk.
Ik las net je bericht dat het weer wat beter gaat met Maaike. Op een foto zag ik haar ook stralend zitten op haar nieuwe auto. Gelukkig dat het weer beter gaat.
Ik dacht er al een tijdje over om je een berichtje te sturen, maar deed het steeds maar niet. Ergens ben ik bang dat je vindt dat ik me met dingen 'bemoei' die mijn zaken niet zijn. Maar ik stuur je toch dit bericht, eigenlijk vooral om je een hart onder de riem te steken.
Uit eerdere verhalen heb ik begrepen dat Maaike niet 'zomaar' geboren is. Dat het na lang wachten en dokteren een echt wondertje is (al moet ik eerlijk zeggen dat ik álle kindjes wondertjes vind). Toen kreeg jij die vervelende PND. En als ik het goed begrijp, kom je die nu heel langzaam te boven. Wat zul jij balen af en toe zeg. Je bent keihard van die roze wolk afgedonderd. Je zult jezelf vast wel eens afgevraagd hebben: "Was dit nu echt wat ik al die jaren wilde?"
Ik ben moeder van twee kinderen. Ik ben met Bas een stuk makkelijker dan met onze oudste, maar ik heb ook nog mijn momenten van onzekerheid. Die zullen voor jou waarschijnlijk 10 keer zo groot zijn.
Daarom wil ik zeggen dat ik bewondering heb voor hoe je het nu met je kleine meid doet. Je durft je onzekerheden aan te gaan en bent vast en zeker een hele goede moeder voor Maaike.
Daarnaast vindt je ook nog tijd om 'even' de fotowedstrijden uit te werken.... Gewoon een pluim dus.
Groetjes, Karin
PS: En nu snel dit bericht plaatsen voordat ik me weer bedenk.