Kweetniet, kweetniet. Heb wel hoofdpijn. Maar ook nog steeds zere borsten, en vanmorgen kokhalzend mijn tanden gepoetst.
Ik ben echt zo gespannen als een veer. Vanmorgen werd ik met bonkend hart wakker: zou ik alvast...? Maar ik wil toch nog wachten. Geen test ter wereld kan tenslotte het noodlot keren... Je bent het of je bent het niet, zo is het gewoon.
Als ik eerlijk ben, denk ik dat ik vandaag de duivels kan verwachten. Maar ik kan het echt nog niet als het onvermijdelijke accepteren.
Buuuh, ik wil me toch niet meer zo druk maken de komende maanden (maar ja, hoe doe je dat?).
Gelukkig heb ik volgende keer vlak voor mijn NOD een familieweekend en op NOD moet ik een conferentie helpen organiseren, dus dat verzet.
Voor jou ook nog maar een paar daagjes te gaan, 2 toch? Gelukkig hou jij je hoofd een stuk koeler, of ben je minder stoer dan het lijkt?
Ik hou je weer op de hoogte!
Liefs, Inge