intens verdrietig

Beste allen,
Na bloedverlies en een echo is 9 dagen geleden vastgesteld dat ik een miskraam zou krijgen.  Het kindje was dood na 13 weken zwangerschap. Afgelopen woensdag is het geboren na 2 dagen behandeld te zijn met medicijnen. Het kindje is in het geheel geboren en ik heb het kunnen zien en voelen. Helaas ging het toen nog meer mis. Ik bleef bloeden en was alleen thuis. Uiteindelijk ben ik met ambulance naar het ziekenhuis gebracht en met spoed alsnog gecurateerd. Ik heb zware dagen achter de rug, ben bijna 2 liter bloedverloren en heb nog geen moment kunnen rouwen om mijn verloren kindje.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt en kan die mij adviseren hoe ik het beste kan verder gaan?
ik ben intens verdrietig..................
 






Hoi Calorietje,

Ik wil je even steunen met mijn berichtje,
wat akelig ,wat je mee gemaakt hebt, sta jezelf wel toe om hier verdrietig over te zijn,hoor,
al je dromen vielen tenslotte in een keer in het water.


Op een moment dat je het eigenlijk niet meer verwacht, 13 weken.
bij mij gebeurde het in de 9e week, dat ik een MK kreeg.
Dat was vorig jaar maart. Het vruchtje is onderzocht en er was geen oorzaak voor de MK gevonden.
Gewoon pech, of een niet zichtbare aanlegfout, we zullen het nooit weten.
gelukkig werd ik vier maanden daarna weer zwanger.
inmiddels ben ik moeder van een klein ventje, geboren in april met alles erop en eraan.

Ik kom evengoed nog wel af en toe hier op het forum, omdat dat mij er toendertijd doorheen sleepte.

Jeanette


 
hoi

Heel veel sterkte !

Ik heb zelf een miskraam gehad met 11 weken, het is al weer 5 jaar geleden, maar als ik verhalen zoals van jou lees, komt het weer helemaal boven.
Al de pijn en verdriet, neem de tijd om het te verwerken, praat erover zovaak als je zelf wil.

Ik heb inmiddels 2 gezonde dochters, maar het verdriet blijft....


groetjes
Melanie
 
Hoi Calorietje,
Wat vreselijk voor je dat je zo laat een miskraam gekregen hebt, en dan die curatage er nog bij.
Ikzelf heb ook met 13 weken een miskraam gehad, vorig jaar. Helemaal uit het niks begon ik te bloeden en weeen te krijgen. Het was voor mij een vreselijke ervaring. Hierna heb ik (ook vorig jaar) nog een miskraam inclusief curratage gehad met 11 weken zwangerschap. Ik weet dus een beetje wat je doormaakt. Maar de eerste keer was toch erger.
Hierna hebben we besloten voorlopig niet meer aan kinderen te denken; het lot besloot anders: een maand na de curatage was ik weer zwanger. Niet aan te raden want ik was echt nog niet over de miskramen heen en vond de eerste 4-5 maanden daardoor heel erg spannend. Maar goed: uiteindelijk zit ik nu in week 39 en draag ik een (voor zover ik weet) gezond kind.
Ik ben er van overtuigd dat jou tijd ook nog komt!
Rust maar goed uit en probeer positief te blijven ook al is dat moeilijk.
groetjes, Geesje
 
 
Hoi Carolietje,

17 juli is ons zoontje geboren na bijna 16 weken zwangerschap. Voor mijn gewone controle naar de verloskundige bleek het hartje niet te vinden gelijk doorgestuurd naar de gyn en ons kindje bleek al 2 weken te zijn overleden. Heb net als jouw medicijnen gekregen om de bevalling op gang te krijgen. Ben gelukkig daarna niet gecuriteerd maar placenta zat nog wel gedeeltelijk vast en is met hand en tang door gyn verwijderd, kon hem wel een schop verkopen zo'n pijn deed het. Het bevallen zelf niet. Maar de behandeling er na des te meer. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Gelukkig was het wel snel voorbij. Toen we naar huis gingen kwamen de huilbuien. Ik weet hoe je je voelt. Leeg en intens verdrietig.

Iedereen zegt ook tegen me dat mijn uitdrukking in mijn gezicht weg is. Ik heb hele sprekende ogen normaal en straalde de afgelopen maanden en zeker de laatste weken enorm, zo gelukkig  en  nu, mijn ogen zijn mat en ik zit de hele dag in een achtbaan van emotie.
 
Heb je lang gebloed of bloed je nu nog? Er is zo weinig info over wat ons gebeurt is bij de verloskundigepraktijk enzo? Of is jouw ervaring anders?

Ik hoor het graag.

groetjes
apie



 
Terug
Bovenaan