Hoi meiden,
Ik irriteer me soms zo mateloos!!
Vandaag had ik ook weer familie aan de telefoon en als je dan verteld dat je hoopt dat de baby gauw geboren word, krijg je van die reacties...
- Laat nog maar even zitten hor, je bent nog maar 38 weken.
- Doe maar niet dan en dan want dan kan ik niet gelijk op visite komen ... zoals dus mijn moeder, en schoonmoeder zeggen...
- wees blij dat je nog even kan genieten (waarvan...van de pijn?) nu de baby er nog niet is, dat je nog geen zorgen hebt.
enz ... enz ...
Ik probeer duidelijk te maken dat ik de deur niet meer uit kan door bekkenklachten, het korte stukje lopen naar het dorp en weer terug ik de rest van de dag niets meer hoeft te doen omdat alles dan zeer doet, dat ik helemaal saggi word van het gerommel al de hele week, de maagzuur erg vervelend is.
Dat ik er moe van word, en er slecht door slaap.
Met als gevolg dat ik overdag hierdoor weinig energie overhoud.
En dit alles is op zich niet zo'n drama, maar met een peuter in huis van 3 jaar die enorm veel aandacht opeist door zn gedrag en heel druk is door zn teveelheid aan energie, niet alleen kan spelen en dus de hele dag bezig gehouden moet worden, dit gewoon allemaal te veel is.
Dat ik dus heel blij zou zijn dat de baby zou komen omdat je dan weer aan opknappen kan beginnen en dan krijg je deze zinlose opmerkingen...
Ik word er gewoon geirriteerd van, begrijpen ze me dan niet... ik weet ook wel dat de baby pas komt als deze er aan toe is, en zou ook niet willen dat er door iets, de baby eerder komt als deze er niet aan toe zou zijn en het problemen op zou leveren.
Maar beetje begrip voor iets wat je lastig of moeilijk vind mag toch wel lijkt me.
Moest het even kwijt,
Lief dat jullie even naar mij willen luisteren... of beter gezegd lezen ;-)
Liefs Marina
Ik irriteer me soms zo mateloos!!
Vandaag had ik ook weer familie aan de telefoon en als je dan verteld dat je hoopt dat de baby gauw geboren word, krijg je van die reacties...
- Laat nog maar even zitten hor, je bent nog maar 38 weken.
- Doe maar niet dan en dan want dan kan ik niet gelijk op visite komen ... zoals dus mijn moeder, en schoonmoeder zeggen...
- wees blij dat je nog even kan genieten (waarvan...van de pijn?) nu de baby er nog niet is, dat je nog geen zorgen hebt.
enz ... enz ...
Ik probeer duidelijk te maken dat ik de deur niet meer uit kan door bekkenklachten, het korte stukje lopen naar het dorp en weer terug ik de rest van de dag niets meer hoeft te doen omdat alles dan zeer doet, dat ik helemaal saggi word van het gerommel al de hele week, de maagzuur erg vervelend is.
Dat ik er moe van word, en er slecht door slaap.
Met als gevolg dat ik overdag hierdoor weinig energie overhoud.
En dit alles is op zich niet zo'n drama, maar met een peuter in huis van 3 jaar die enorm veel aandacht opeist door zn gedrag en heel druk is door zn teveelheid aan energie, niet alleen kan spelen en dus de hele dag bezig gehouden moet worden, dit gewoon allemaal te veel is.
Dat ik dus heel blij zou zijn dat de baby zou komen omdat je dan weer aan opknappen kan beginnen en dan krijg je deze zinlose opmerkingen...
Ik word er gewoon geirriteerd van, begrijpen ze me dan niet... ik weet ook wel dat de baby pas komt als deze er aan toe is, en zou ook niet willen dat er door iets, de baby eerder komt als deze er niet aan toe zou zijn en het problemen op zou leveren.
Maar beetje begrip voor iets wat je lastig of moeilijk vind mag toch wel lijkt me.
Moest het even kwijt,
Lief dat jullie even naar mij willen luisteren... of beter gezegd lezen ;-)
Liefs Marina
