Irritaties vader opruimen

<p>Storen jullie je ook af en toe zo aan de vader van je kindje? In dit geval gewoon mijn man ? Heb echt het gevoel dat ik de hele dag loop op te ruimen. Zoonlief kan er nog niet zoveel aan doen maar man laat ook alles maar achter z’n kont liggen. Waar “hij op let” maar er verandert niks. Hij speelt leuk met ons zoontje hoor maar verder doet hij dan ook echt helemaal niks. Terwijl als ik met hem alleen ben ik gewoon opruim waar we mee bezig zijn geweest. Overal ligt wel iets als hij een half uurtje alleen is met onze zoon, word er gek van.</p>
 
Haha hier is het andersom ?

Als de kids in bed liggen ruimen we samen de hele toko op. Terwijl hij t overdag met de kids veel netter houdt dan ik. Ik snap echt niet hoe hem dat lukt!
 
Fijn die herkenning en ook wel leuk om te lezen dat het soms andersom is. Want in mijn ogen doet hij het gewoon niet wat ik gewoon lullig vind omdat ik het dan moet doen of het is een zooi. Dus wel grappig dat jij zegt "ik snap niet hoe het hem lukt" dat is toch anders dan het gewoon niet doen. Hij vindt het ook gewoon echt niet snel een zooi terwijl ik graag wil dat alles toch redelijk opgeruimd wordt. Hij is zooo'n sloddervos, gek word ik ervan ? En als ik er dan iets van zeg heb ik het gedaan ook nog he. Dan loop ik te zeuren/ mopperen vindt hij..
 
Ja misschien is dat een idee. Al zou ik het waarderen als hij tussendoor ook gewoon opruimt. En de stiften bij het kleurspul zet en niet in de speelgoedkast en zulke dingen ? Maar dit gesprek is al 100x gevoerd dus dat zal wel niet haalbaar zijn. Denk dat hij het gewoon niet mee krijgt ofzo als hij met ons zoontje speelt. 


Maar om het dan om te draaien dat ik fout ben als ik zeg dat hij ook wel een keer mag opruimen schiet me dan toch in het verkeerde keelgat ?
 
Jaaa herkenbaar. Maar dit was ook al voordat we een baby hadden. Het komt ook doordat ik het veel sneller rommelig vind dan mijn man. Als ik zeg dat er echt gestofzuigd moet worden bijvoorbeeld dan zegt mijn man "hoezo, ik zie geen vuil op de vloer liggen?". Ook losse spullen die op tafel liggen wil ik opgeruimd hebben maar hij stoort zich er niet aan. Waardoor ik dus ook altijd degene ben die "zeurt" dat het opgeruimd moet worden. Tja.. we proberen er maar om te lachen en grapjes mee te maken anders blijft het alleen maar een irritatie bron. Weet niet of het ooit verander namelijk haha
 
Haha hier valt het met opruimen wel mee, maar dat dingen 100x besproken kunnen worden.... herkenbaar!

Wij ruimen enkel op als ze rond 19 uur naar bed is. Gewoon ff 1 opruimslag en de rest van de dag mag het huis een bom zijn. Heb zelf ook een hekel aan me daar zorgen over maken. Ik irriteerde me er wel een tijdje aan dat ie alles gewoon in de kist smijt, zonder te controleren of speelgoedjes compleet zijn, even netjes in het bijbehorende bakje, of even stapelen ofzo, tellen of de potloodjes compleet zijn. Maar dat heb ik maar geaccepteerd als dat dat wel weer komt als ik het zelf opruim. 

Verder zijn er wel meer van die kleine dingen. Veeg het aanrecht ff schoon als je brood gesmeerd hebt. Ik moet elke keer als ik daar wat doe eerst het aanrecht schoonmaken. Vervang die wc rol ook eens. Als je de was opvouwt, gooi dan niet ongevouwen pyjamaatjes gewoon in de la. Doe je was eens IN de wasmand haha! Ook met nieuwe dingen: tegenwoordig drinkt ze thuis zoveel mogelijk uit een open beker. Hij pakt gewoon de rietjesbeker weer. Maar het is onverbeterlijk. Hij zegt: ohja, vergeten. Hoe vergeet je dat na zovaak zeggen??

Ik accepteer veel omdat ik dan denk: ik vind het belangrijk, hij minder. Komt wel weer goed als ik die taak doe. Andersom heeft hij vast ook zulke klachten. Ohja, ik zet spullen op de trap, straks mee naar boven nemen. Hij breekt er vaak zn nek over. Dat is er zoeen :)
 
Terug
Bovenaan