Is de hele wereld zwanger?????

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik moet het ff kwijt, voel me best ellendig. In de laatste week hoor ik ineens van alle kanten in mijn omgeving: heb je gehoord wie zwanger is.... en mijn vriendin stuurde me een smsje dat ze zwanger is (net getest en twee maanden bezig, een collega is nu zwanger waarbij ik nog de enige ben die het weet, gister weer vriendin van vroeger die ik nog af en toe zie en een collega van mijn vriend die ik ook ken (maar die is via ivf).
Begrijp me niet verkeerd, ik gun het ze stuk voor stuk, ben zelfs blij voor ze maar aan de andere kant doet het zo ongelovelijk veel pijn, het lijkt wel of ik gestraft wordt of zo (vreemde gedachte hoor maar ja). Ik merk dat ik steeds meer moeite krijg met mijn eigen mk. In het begin had ik nog zoiets van, het moest zo zijn maar nu denk ik steeds aan die (mooie) dikke buik die ik nu al had kunnen hebben en daar wordt ik steeds verdrietig van.
Ik moet gewoon geduld hebben, het gaat zoals het gaat maar makkelijk is anders.

Ik moest het ff kwijt, sorry voor mijn geklep maar het lucht wel op.

Veel liefs van Po
 
Ik weet wat je bedoelt.
Wij kregen vlak voor de kerst te horen dat een vriendin zwanger is en een andere vriendin is kortgeleden ongepland zwanger geworden (ze is er wel blij mee). Verder ook nog 2 geboortekaartjes ontvangen deze week. Ik gun het ze allemaal echt wel, maar het doet ook zo'n pijn dat het bij hen wel lukt...
Aan de andere kant las ik op een ander forum een berichtje van iemand die waarschijnlijk nooit zwanger zal worden (is uit onderzoek gebleken). Dan denk ik ook wel weer dat het altijd erger kan. Ik weet nu in elk geval dat ik zwanger kan worden, hoewel ik erg bang ben dat het de volgende keer weer mis zal gaan.
Veel sterkte!!
 
Lieve Po,

Ik denk dat we je nooit verkeerd zullen begrijpen en dat we allemaal wel eens met dit gevoel zitten. Het is ook geen afgunst en geen jaloezie maar meer de vraag waarom kan het bij mij niet zo makkelijk zijn en hoeven andere maar met hun vingers te knippen en hebben ze van alles voor elkaar. Dit gevoel zal voor ons allemaal zo herkenbaar zijn en gelukkig begrijpen we dat hier ook en is het wel eens moeilijk om aan een buitenstaander dit soort dingen uit te leggen.

Ooit zullen we dit gevoel ook een beetje kunnen afflakken als wij zo een klein hummeltje in ons armen houden (ons eigen hummeltje dan) maar tot die tijd zitten we er maar mooi mee...

Ik probeer mezelf wel voor te houden dat er ook een mooi leven voor me weggelegd is zonder kinderen en dat houdt mij enorm goed op de been.
Laat de hoop nooit varen en er zal een dag komen dat het ook bij ons allemaal goed komt !!!

Knuffel,

Corina
 
He lieve Po,

Ik sluit me bij de andere dames aan. Je misgunt het niemand, maar het doet zoveel zeer als je het elke keer weer van een ander hoort of ziet, terwijl het bij jou maar niet lukt of misgaat.

Ik had gisteren ook zo'n dag. Ik was al bijtijds thuis 's middags en lekker tv gekeken, enige probleem: overal wat ik ook maar keek kwam zwanger zijn aan de orde. Werd er gek van. Daarna telefoon van mijn schoonpapa die met veel moeite vertelde dat zijn stiefdoschter drie maanden zwanger is. Leuk voor hun, echt waar. Maar ook ik dacht: godv..... ik had nu al zes maanden geweest en had een mooie buik moeten hebben.....
Dus............. weer ff een goeie jankbui gehad. Zoveel verdriet nog... ben toch al een paar weken traanloos geweest maar nu toch weer.

Heeft me wel weer een beetje opgelucht hoor. Hou me toch nog steeds vast aan de gedachte: het had niet zo mogen zijn, het was niet in orde, hoe graag ik dit ook gewild had. Lost natuurlijk niet al je verdriet op....dat snap ik.

Moet wel zeggen dat ik er persoonlijk veel van geleerd heb hoor. Ik heb in mijn 26 jaren weinig erge dingen meegemaakt. Ja goed, een overlijden van een opa of oma, maar dat was op een mooie leeftijd en op een redelijke goede manier. Dat hoort bij het leven en is een bepaalde manier van verwerken. Een miskraam hoort schijnbaar ook bij het leven, maar dat verwacht je toch niet echt als je voor de eerste keer 2 streepjes op je test ziet. Toch denk ik dat we er allemaal beter van worden. Voorheen was ik alleen maar druk met werk, vergat soms gewoon de rest van mijn leven. Dat is nu wel anders, door mijn miskraam heb ik eindelijk weer door hoe belangrijk bepaalde dingen in het leven zijn. En wat een wonder het is als je uiteindelijk samen met je kerel een kleintje in je armen mag verwelkomen. Niet alles in het leven komt je aanwaaien, dat heb ik nu wel geleerd. Dat is mijn positieve ding wat ik door mijn miskraam heb beseft.

Ik ga niet zeggen dat je ook zo moet denken, want ieder denkt wat hij wil. Waarschijnlijk zit ik morgen ook alweer te vloeken omdat iedereen om mij heen wel een kleintje krijgt en ik niet....
Maar ik leef van dag tot dag, tenminste dat probeer ik. Wie weet Po, hebben wij in januari allemaal twee streepjes staan en komt het in 2005 allemaal goed.

Je mag natuurlijk altijd lekker je hart luchten en dat beschouwen wij zeker niet als gezeik. Kun je beter hier doen dan in je omgeving, want daar snappen ze toch niet wat voor een verdriet je hebt. Dus scheld maar lekker hier, dan beuren wij je wel op.

Sterkte vandaag nog!

Knuffels Sammy

 
Hoi lieve Po,

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt hoor! Ik vind ook dat onze tijd nu wel eens is aangebroken! Hopelijk vindt "de natuur" dat ook want ik ben het wachten ook wel een beetje beu!

Sterkte!

X F.
 
Hoi Po,

Het is er gtoevallig dat jij dit bericht plaatst, ik was ook van plan om zoiets op te schrijven. Ik weet precies hoe je je voelt. Iemand bij mijn vriend in de familie is 9weken zwanger. Ik gun het hun ook wel, maar als het bij mij goed was gegaan was ik rond 3 maand geweest. Ondanks dat ik zwanger ben geweest isde wil nog groter. En nu voel ik steeds dingen en denk/hoop ik dat ik weer zwanger ben. De ene dag ben ik er meer mee bezig dan de andere, maar er zal vast en dag komen dat mijn test ook positief is. Ik heb maar ovulatietesten aangeschafd. Ik ben nog niet weer ongesteld geweest sinds aug. maar goed we zien het wel. Ik hoop wel dat 2005 ons jaar is om zwanger te raken en te blijven. Veel sterkte!!
Oja en denk eraan je bent niet de enige en uitspreken wat je voelt kan soms enorm opluchten.

Groetjes Mayke
 
Lieve Po,

Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Ook een collega van mij is zwanger en precies op de dag dat ik ongesteld ben geworden verteld ze mij het grote nieuws. Op dat moment moet je dat wel even verwerken en ook nog blij voor haar zijn, natuurlijk gun je het iedereen van harte maarja het is niet anders het leven is soms hard.
Maar kom op Po, het gaat ons ook wel lukken. Geef nooit op 2005 wordt ons jaar! Veel geluk en sterkte!

liefs Renske
 
Lieve schat,
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Wij allemaal hebben deze gevoelens. Ik heb er nog steeds heel veel moeite mee. Ik hoorde vorige week dat mijn vriendin in juni is uitgerekend. De tranen stonden in m'n ogen en haar buik bleef op m'n netvlies gebrand. Is toch logisch??!! Dit is wat wij ook willen. Maar... ik besefte wel gelijk dat ik wellicht niet weet wat zij er allemaal voor heeft moeten doen, net zoals dat weinig mensen van mijn miskramen weten. Maar oh oh oh wat wil ik graag....

Enne, zoals sammy zegt, blijf lekker je hart luchten, doen we allemaal !!!!

Dikke kus
Nog zo'iemand met de zelfde gedachten en gevoelens
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan