is deze angst herkenbaar??

[Anoniem]

Hallo allemaal,

misschien een hele rare vraag, maar ik voel me nogal angstig om mijn zwangerschap.

In juni heb ik met 5 weken een MK gehad en nu ben ik 13w3d in verwachting. Dit is ons eerste kindje. Tot nu toe is het nog niet helemaal zonder slag of stoot verlopen.

Eerst in begin veel bruinverlies gehad, gelukkig goede echo met 7wk gehad. daarna bij gyn met 9 weken nogmaals een keurige echo. vorige week, 12 weken en een perfecte hartslag! toen begon het, heb een bloeding gehad en ben daar heel erg van geschrokken. gelukkig was de VK vol begrip en kon ik diezelfde ochtend nog komen en alles gelukkig goed, was een geknapt adertje.

Vreemde is nog dat in de periode dat wij zwanger wilde worden (totaal 2 jr met hormonen) ik altijd de positiviteit zelf was, altijd zeggen dat het goed komt enz. en nu is het zover en heb ik alleen maar twijfel en angst.

Nu bij elk dingetje wat ik voel ben ik bang, ik vind dat ik niet snel genoeg een buik krijg, eet ik wel goed en ga zo maar door. Herkent iemand dit, of heeft iemand tips voor mij hoe ik dit positief kan aanpakken??

Liefs Sylvia

 

[Anoniem]

Hoi Sylvia

Ik begrijp die onzekerheid heel goed. Maar als je het hartje hebt horen kloppen heb je een goeie reden om heel positief te zijn toch? Ik ben 12 weken zwanger en woon in Engeland. Ik heb pas a.s maandag mijn eerste contact met een vk. De afgelopen dagen heb ik een klein beetje vers bloed in de afscheiding..verder voel ik me wel goed, ik ben nog niet in paniek en heb gelezen dat het kan komen als je iets te zwaar tilt enzo. Ik tel af tot maandag en hoop op hetzelfde goeie nieuws wat jij hebt gehad..

Groetjes, Astrid

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik herken je verhaal. Ik ben na 10 jaar veel ellende en verdriet eindelijk zwanger geraakt. Ik ben gedurende de hele zwangerschap bang geweest om het kindje te verliezen ook zelfs tijdens de bevalling. Ik had als vervelende complicatie dat ik elke 2 week een bloeding had. Dit alles maakte het extra spannend. Ik had gelukkig een geweldige gyn die altijd klaar stond. We kunnen dan ook een reportage maken van alle echo's die er zijn gemaakt.
Op een gegeven moment hebben wij ook hulp gehad van maatschappelijk werk. Deze mevrouw was al bij ons betrokken ivm de ongewilde kinderloosheid. Zij heeft goede handvaten gegeven hoe ik mij zelf tot de orde kon roepen. Waar ik ook steeds aan dacht was als ik dit maar 1x meemaak moet ik er extra van genieten. Maar helaas  lopen gevoel en verstand niet altijd dezelfde kant op.
Bespreek je angst met de gyn/vk en wees er open in. Misschien hebben zij tips voor jou.

O, ja we hebben een hele gezonde zoon gekregen en inmiddels ben ik zomaar spontaan zwanger van de 2e. Zo raar kan het dus lopen. Heb vertrouwen!!!

Succes ermee. Groet pinklady (april forum)

 

[Anoniem]

Ik kom even spieken vanaf een van de moeder-fora. Natuurlijk heel herkenbaar. Ik heb bij de zwangerschap van Lotte (2-5-2007) ook bloedverlies gehad. In het begin van de zwangerschap (maar dat wist ik toen niet) ook eens een flinke bloeding, met rood, vers bloed. Verder heb ik bijna de hele zwangerschap door bruine, rose of oranje afscheiding gehad.

Met 22 weken kreeg ik ook een spontane, heftige  bloeding. Direct naar het ziekenhuis, maar alles bleek in orde. Uiteindelijk is Lotte met 37 + 5 dagen geboren en helemaal gezond. De een verliest nu eenmaal wat meer bloed bij de zwangerschap dan de ander. Het laten controleren is natuurlijk zeer verstandig en het brengt absoluut stress met zich mee, maar probeer kalm te blijven.

Ik was ook enorm bang tijdens de zwangerschap. 'Als  ik eerst maar 13 weken zwanger ben'. En daarna 'Als ik eerst maar 26 weken zwanger ben' en dan 'als ik 37 weken maar haal'. Het is elke keer een opluchting als je weer een week verder bent, zeker bij de eerste.

Sterkte meid!

Groetjes, Marisa