Is dit raar?!?!?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben echt benieuwd of jullie dit ook hebben, want af en toe denk ik dat ik hier extreem in ben ofzo..

Als we bijvoorbeeld ergens op bezoek zijn en ze pakken mijn dochtertje op om te knuffelen, spelen etc vind ik dat van de ene kant heel leuk natuurlijk maar ben stiekem (laat dit niet blijken) toch een soort van jaloers op dat moment... Weet niet goed hoe ik het uit moet leggen.
Gisteren waren we op kraamvisite. Die vrouw wilde het babykamertje laten kijken en haar moeder zei tegen mij: geef mij de kleine maar dan kunnen jullie rustig boven gaan kijken. Heel aardig natuurlijk maar ik krijg dan meteen zo'n raar gevoel van binnen (ik kon die vrouw niet, dus dat speelt misschien ook wel mee). ik heb haar wel gewoon aan haar gegeven, maar dan kijkt ze me zo lief aan en dan voel ik me bijna schuldig dat ik haar aan een "vreemde" vrouw geef...

We gaan dus ook in Mei een weekje weg met nog een ander stel (met een dochtertje van 5). Super leuk en ik heb er heel veel zin in. Hun zijn alle 3 helemaal gek op ons dochtertje dus ik weet zeker dat ze haar veel zullen pakken en met haar zullen spelen. Allemaal heel leuk, maar als ik er aan denk lijkt het echt wel alsof ik jaloers ben ofzo. Omdat ze dan op dat moment plezier heeft met een ander en niet met mij?!

Ik vind het moeilijk om dit uit te leggen, wat mijn gevoel daar precies bij is, maar ik hoop dat jullie het verhaal een beetje begrijpen. Misschien ben ik ook wel heel raar  en draaf ik een beetje (veel!) door.
Maar goed, tips om hier mee om te gaan zijn altijd welkom!
 
Hahahaha, ik weet precies wat je bedoeld hoor. Hier nog zo'n jaloers geval.
Ik kan het bijna niet hebben als mijn zoontje bij anderen is en hij lacht ofzo.
Pasgeleden hebben mijn schoonouders opgepast en het was allemaal super gegaan.
Hij was vrolijk en blij en was lief gaan slapen.
Toen had ik dat ook.

Het hoort er misschien wel bij! Als hij bij een ander huilt en ik krijg hem stil dan voel ik me supertrots.

Maar ja, aan de andere kant. Stel je voor dat hij bij anderen steeds zou huilen.
Daar moet je toch ook ff niet aan denken.
 
pfff dacht al dat het aan mij lag... ben ik blij dat ik niet de enige ben zeg! haha
Maar ik denk dat ik wel moet oppassen dat het niet te gek word met de jaloerzie..
Ik moet gewoon blij kunnen zijn als zij ook blij is, of ze dan nu bij mij of iemand anders op schoot zit.
Maar dat heeft denk ik nog een beetje tijd nodig.. heeft alles te maken met leren los laten denk ik...
 
Denk ik ook hoor...
Na een tijdje word het vast wel minder.

Ik had het ook als mijn mannetje sávonds thuis kwam en mijn zoontje leefde dan helemaal op. Echt lachen, kraaien, gillen en dolle pret.
Terwijl hij dat overdag helemaal niet deed.
Dan was ik ook zo jaloers.

Nu doet hij dit ook als ik ben weggeweest en ik kom weer thuis.
Hij wil denk ik gewoon iedereen bij elkaar hebben. Hahahaha
 
Oke....dus ik ben niet gek?? Hahaha
Pfff ben echt blij dat ik niet de enige ben!
Maar ik denk wel dat het belangrijk is om af en toe ook te leren om haar even los te laten...anders krijg ik een heeeeel groot probleem als ik weer moet gaan werken ofzo..
Maar goed, ze is al 2 keer bij mijn ouders gaan slapen, dat ging heel goed. Ze is daar ook al een paar keer een paar uur overdag geweest als ik even weg moest en haar niet mee kon nemen. Maar bij mijn ouders heb ik dat gevoel eigenlijk ook (bijna) niet, heel raar.
Bij mijn vriend heb ik dat gelukkig ook niet, ik vind het net heel leuk voor hem als zij zich zo ammuseerd met hem. Hij vind dat helemaal geweldig! Zo schattig..

Och ja, ook dit komt wel weer goed! (hopen we dan...)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan