Is hier nog iemand die het even zwaar heeft ?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Ik vroeg me af of er meer mama's zijn die op het moment een beetje op hun tenen lopen zeg maar.
Door zorgen hier in ons gezin en daarbij een kleine ondernemende dame die echt heeeeel lief is maar ook veeeeel energie kost, heb ik het gevoel van HELP !!
Ik ben al onder behandeling bij een psychologe en er zit op het moment niet veel anders op dan toch maar gewoon doorgaan en hopen op betere tijden.
En die komen ook echt wel, dat geloof ik zeker,
Maar misschien is er iemand die er iets van herkent en bij wie ik af en toe even wat ervaringen kan delen ??
Ik wil eigenlijk niet klagen en gewoon positief zijn, maar weet soms gewoon niet waar ik de moed vandaan moet halen.

Liefs, Sophie
 
Hé Sophie, balen dat je er doorheen zit! Ken je gevoel wel, hoor, dat je niet wilt klagen, maar de moed even bent verloren. Dan is het lastig om alle energie bij elkaar te rapen en gewoon door te gaan. Hoop dat je een beetje steun van je omgeving (man, familie, vriendinnen) krijgt, dat doet ook altijd goed. Enne... ja, dit is een bewerkelijke leeftijd, erg leuk, erg lief, onze kindjes, maar échte handenbindertjes soms. Ik geniet erg van Leah maar vind het ook zaaalig als ze even in bed ligt en niet op de bank klimt of weer een laatje opentrekt of weer een fles wijn uit het rek probeert te halen........
Sterkte!! Schrijf rustig van je af, dat is het fijne van een forum....
 
Hoi,

Ik herken dit op dit moment gelukkig niet, maar heb dit eerder wel gehad, de enige tip die ik heb is, probeer je niet te groot te houden, je mag best toegeven dat je het moeilijk hebt!
Wat misschien fijn is als je kindje druk is en jij even juist wat rust wil: ga een stukje wandelen, super voor je kindje en voor jou ook even een rustmoment!

Succes en gooi het er hier maar uit, dan ben je het weer een beetje kwijt!

Gr MJ
 
Sophie, een dikke knuffel!!!!! Hier gaat het nu prima, maar ik denk dat iedere moeder wel periodes heeft dat het allemaal teveel is. En dat een dag doorkomen moeilijk is. Ik heb bij allebei de meiden een pnd gehad en ken het dus zeker. Wil je iets vertellen over je zorgen? Als je dat niet wil is dat natuurlijk prima, maar soms is het fijn om annoniem met ons te praten.
 
Hoi Sophie,

Heel herkenbaar hoor!
Ook ik zit de laatste paar maanden niet zo lekker in mijn vel, mede omdat Isabelle (15 mnd) veel aandacht vraagt en nogal druk is (van wie zal ze dat toch hebben???).
Bij mij loopt het verder niet lekker in mijn relatie, ik weet niet of jij daar ook mee zit?
Je mag me altijd mailen (dollfijn@hotmail.com), of voeg mij even toe aan je persoonlijke hyves, dan kunnen we altijd "persoonlijk" met elkaar spreken.
 
was nog niet helemaal klaar met mijn verhaal...
Je kunt hier in ieder geval altijd terecht, als je het niet ziet zitten.

Succes en ik hoop verder te horen hoe het met jullie gaat.

Liefs Monica
 
Hoi Sophie,
Ik herken je gevoelens zeer zeker! Ook ik zat er een tijdje terug echt even helemaal doorheen. En ook ik probeer(de) steeds positief te blijven, maar soms lukt het gewoon even niet. Goed dat je hier even je hart lucht. Ik heb er veel aan gehad. Gewoon om te weten dat je niet de enige bent, dat er andere mama's zijn die je begrijpen en ook dat je eens lekker anoniem mag "mopperen". Want dat wil je ook niet altijd thuis doen. Bij ons kan je altijd vertellen wat je dwars zit. Ik denk dat onze kinderen nu ineens allemaal weer in een fase komen waarin je ze af en toe het liefst even achter het behang zou willen plakken... En dan zeg ik het nog netjes!! En ze zijn ook heus lief hoor!
Heel veel sterkte!
Liefs,
Dory
 
Hallo Sophie

Ik heb het mpomenteel ook heel zwaar. Ik ben zelf emotioneel best wel behoorlijk van slag. De dood van MJ grijpt mij heel erg aan omdat ik zelf ook op 11 jarige leeftijd mijn vader moest begraven is voor mij best wel een traumatische ervaring geweest en dan zie je MJ zijn dochter op de tv afscheid nemen van haar vader slik slik. Ik heb ook 4 jaar geleden mijn zus moeten begraven heb ik niet bij kunnen zijn was toen zwanger van milton en daar moest ik op dat moment ook aan denken heb helemaal geen afscheid van haar kunnen nemen naar mijn gevoel. Ik heb 2 hele pittige k9inderen mensen begrijpen er helemaal niks van die roepen ja die van mij ook. Je kunt het niet vergelijken zelfs mijn vriend die een paar dagen thuis was riep op een gegeven moment wat moeten we hiermee waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen. Ik krijg ook de nodige opmerkingen naar mijn hoofd maar ja dat ben ik wel gewend.Ik heb hele vervelende buren milton met zijn ziekenhuisbezoeken. Je hoopt dat de medicijnen niet meer hoef maar helaas dus wel.
Meid iedereen heeft periodes in zijn leven dat het zwaar is.Van de week heb ik zelfs een keer mijn fiets gepakt om zelf even flink stoom af te blazen dat had ik even nodig. Toen ik alleen milton had sportte ik nog fitness bodystep en was dat mijn uitlaatklep en dat heb ik nou niet straks als milton naar school ga ga ik de draad weer oppakken even iets voor mijzelf . Maar ik voel mezel onbegrepen er is er gelukkig een die wel begrijpt dat is mijn partner gelukkig .Sophie sterkte we komen er wel

groetjes lisette
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan