Is jullie relatie erg veranderd na het krijgen van een kindje (gejat van Issie)

A

Anoniem

Guest
Hoi,

Hij is gejat van Issie, maar ik vond het wel een hele interessante voor een nieuw topic;

Is jullie relatie erg veranderd na het krijgen van een kindje en zo ja, in welk opzicht vooral?


Wij hebben een heel heftig jaar achter de rug, geboorte, veel ziektes en natuurlijk de hormonen. Daardoor weten we wel wat we aan elkaar hebben en wat onze valkuilen zijn. Als we goed op dreef zijn, dan zijn we een heel mooi, hecht stel dat veel van elkaar kan hebben en elkaar goed kan relativeren en  steunen. Maaaaaaar, als wel niet goed op dreef zijn omdat we moe zijn (en wie is dat niet?) kunnen we echt hooglopende ruzie hebben om de was! En dan zijn we alletwee stijfkoppig, eigenwijs en veel te overtuigd van ons eigen gelijk.
Heather maakt dat we ons best doen om die valkuilen te ontwijken en we worden er steeds beter in.
Aan de ene kant is Heather een 'stoorzender' in onze relatie, omdat we door haar sneller moe zijn, minder tijd/intimiteit hebben en ook minder sex. Maar aan de andere kant is zij ook een reden om ervoor te zorgen dat onze relatie goed is en goed blijft.

Dus om een lang verhaal kort te maken, ik denk dat we volwassen(er) zijn geworden.

Zo, nu jullie!

KT
 
Hoi KT,

Mijn relatie is ook erg veranderd!
Doordat ik moe ben, kan ik minder hebben! Mijn vriend deed voor de zwangerschap ook niet veel in het huishouden, maar omdat ik het nu drukker heb, irriteer ik mij aan zijn gemakkelijke houding!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik moet vaak dingen 6 keer vragen voordat hij het doet (bijv. of hij de keukenkastjes wil beveiligen, of hij de container buiten wil zetten) en dat terwijl de taakverdeling toch duidelijk is. Ik heb er al met hem over gepraat en dan geeft hij me ook gelijk, alleen doet hij er niets mee!!

Tevens geeft hij aan dat hij 5 dagen werkt (ik werk er 3) en anders nooit geen weekend meer heeft (volgens mij hebben we gewoon met z'n 3en weekend.....maar goed)

Dit begint behoorlijk op een klaagzang te lijken en dat is niet de bedoeling!!!!!!!

Al met al een relatie veranderd nou eenmaal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
Hahaha...das een goeie KT. Ik dacht toen ik de vraag typte nog; jammer dat er maar een reactie op is, ik zou het best van meerdere willen weten.
En dan kom ik er gewoon niet op om een topic te openen...

Maar goed, onze relatie is heel erg veranderd. We hebben een behoorlijk heftig jaar achter de rug. Toen Efraim net geboren was leefden we echt langs elkaar heen. We hadden om de kleinste dingen ruzie en ik vroeg me zelfs wel eens af of ik nog wel van hem hield.
Maar gelukkig is het helemaal goed gekomen. Ik heb op een gegeven moment echt aangegeven dat het zo niet langer kon.
Achteraf had het allemaal te maken met het op een eigen manier verwerken van de bevalling en de zwangerschap.
We zijn er nu achter dat het in een relatie echt zo belangrijk is om open te zijn naar elkaar. Dingen bespreekbaar maken werkt bij ons gewoon het beste.
En aangezien we allebei behoorlijke binnenvetters zijn was dit echt een leerproces.

Nu kan ik echt zeggen dat onze relatie zich echt heeft verdiept. We houden meer van elkaar dan ooit en onze band is veel hechter. Natuurlijk zijn we wel eens moe en sjachie, die momenten zitten er ook wel tussen hoor.
Maar we zijn weer echt een hecht stel.
 
Nee, onze relatie is niet veranderd en heeft ook niet onder druk gestaan het afgelopen jaar. We zijn nu 11 jaar samen en ik geloof dat we het vrij goed doen als stel. We hebben eigenlijk nooit ruzie.  Natuurlijk zijn er wel eens ergenissen maar niet anders dan voordat Jasmijn werd geboren.
Het enige wat ik mis is samen ergens heen gaan zonder kind, We wonen ver van familie en vrienden vandaan en even ons kind wegbrengen is daardoor wat lastig.
Mijn man heeft er niet zo veel behoefte aan, hij werkt veel en ziet zijn dochtertje ook maar weinig en wil daarom juist graag dingen met z'n drieen doen. Maar af en toe dan plan ik gewoon iets en als hij dan mee is, zegt hij steevast: goh moeten we vaker doen...

groetjes Elke
 
Ook bij ons is het veranderd, maar zal dat niet bij iedereen zo zijn? We hebben nu minder tijd voor elkaar, ook doordat ik nu in de avonden, nachten en weekenden werk en voor heen niet. En als je dan eens samen thuis bent, dan is Elsa er ook en moet je die aandacht geven. Dus tijd voor elkaar kennen wij momenteel erg weinig.
 
Hoi KT,

Wat iedereen schrijft is ook bij ons het geval hoor, mijn man en ik waren 14 jaar bijelkaar toen Justin werd geboren. Wij hebben samen veel gereisd en veel dingen gedaan waren gewend om spontaan dingen te ondernemen en dan zit je in één keer met een baby! Natuurlijk was Justin heel erg gewenst maar je kunt van te voren niet echt weten waar je aan begint ook al lees je honderden boeken! De gebroken nachten vielen ons erg zwaar en Justin bleek ook nog eens het KISS syndroom te hebben waarvoor hij behandeld moest worden. Na de bevalling was ik erg labiel en depressief wat voor mijn man ook erg moeilijk was en ook wij hadden veel ruzie. In het begin heb  ik  vaak huilend op de trap gezeten en mijzelf afgevraagd of wij wel een kind hadden moeten krijgen omdat ik er echt geen zak aan vond. Nu een jaar later liep alles wel weer aardig tot ik er achter kwam dat ik weer zwanger bleek te zijn! Aan de ene kant ben ik blij dat Justin er een broertje of zusje bij gaat krijgen aan de andere kant zie ik er als een berg tegenop omdat ik nu weet hoe heftig het kan zijn met ééntje en straks hebben we er twee! Nu hebben we toch weer vaker ruzie merk ik dus ik hoop maar dat alles goed gaat maar we hebben wel voor hetere vuren gestaan dus we zullen dit ook wel weer overleven maar het zullen wel tropenjaren worden.

Groetjes,

Puk
 
Hé Puk, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik weet zeker dat het goed gaat komen, bij de tweede gaat alles echt veel gemakkelijker.
Ik hoop dat je ook nog een beetje zult kunnen genieten van je zs.

Ook hier was het hetzelfde verhaal als bij Puk, maar da's inmiddels alweer 5 jaar geleden.
Nu gaat het eigenlijk prima, op een uitbarsting hier en daar na, maar da's normaal, lijkt me.
Sil
 
Terug
Bovenaan