Is jullie relatie veranderd na de geboorte ?

G

GebruikerOVN

<p>Nou.. de titel zegt het al... bij mij is de relatie wel erg veranderd. We hebben nog steeds erg veel leuke en gezellige momenten, maar er zijn ook zoveel minder leuke momenten de laatste tijd! Ik zou graag eens jullie meningen horen.. </p><p>Ons zoontje is heel gevoelig voor prikkels, waar wij hem in moeten begeleiden, ik ben daar heel streng in, simpelweg omdat hij anders overstuur raakt en ik hem kan troosten. Mijn man vind echter maar dat ik overdrijf, en wordr vaak boos op me, zegt dat ik zeur... </p><p>Ook gaat het met zijn voeding niet goed, hij heeft veel krampjes, reflux en we zijn daarvoor bij een kibderarts. Mijn man kan vaak niet mee door werk, dus ik geef door wat de kinderarts verteld heeft en wat we gaan proberen, maar ik heb nog elke keer een hele serenade over me heen gekregen waarom hij het er niet mee eens is, en hij is dsn boos op mij want ik had er wat van moeten zeggen!! </p><p>Regelmatig gebeurt het dat hij de baby niet stil krijgt, of onzeker is en om mijn mening vraagt, en als ik hem dan help of mijn mening geef krijg ik het weer over me heen, want ik weet het altijd beter !</p><p>Daarbij slaapt hij door het gehuil heen, waardoor ik elke nacht de pineut ben, al 10 weken lang. Ik ga er dan uit, en maak soms een beetje lawaai, want ja.. als je door een huilende baby heen slaapt, slaap je ook wel door dat kleine beetje geluid van mij heen, maar daar wordt hij dan boos over, want het maakt hem wakker! </p><p>Ik kan de laatste tijd in zijn ogen erg weinig goed doen, en als ik dat aangeef vind hij vaak dat ik of ongelijk heb, of dat het allemaal wel meevalt, maar ik heb daardoor wel echt veel dagen dat ik nergens van kan genieten en alleen maar aannhet rennen en oplossen ben voor mijn gevoel. </p><p>Ik ben echt nog wel gelukkig met mijn partner hoor, maar dat er zovaak onenigheid is om vanalles vind ik echt heel erg zwaar! </p><p>Hoe ervaren jullie het sinds de baby er is?</p>
 
Wat een toestand. Heel vervelend lijkt me dat! Ik denk dat je je gevoel moet uitspreken naar hem toe en wat dat met je doet. Misschien kan hij ook beter uitleggen aan jou waarom hij iets vind... en verwachten dat hij de volgende keer bij het gesprek is,  lijkt me te belangrijk nu om het niet weer te missen. Alles voor zijn gezin!  Sterkte ?
 
Ik heb nog geen antwoord gegeven op je vraag maar wij praatten veel en zorgden ook voor elkaar dat we onze ontspanningen hadden. Hij maakt muziek en drinkt graag af en toe een biertje in de stad en ik ook zo nu en dan met mijn vriendinnen op pad en mijn hobby's weer oppakken. In het begin zwaar maar het maakt je energieker op een gegeven moment. 
 
@melissaderky; ik spreek het elke keer uit. Zeg elke keer tegen hem dat we allebei ouders zijn en alles samen moeten doen en bespreken, overleggen en samen overal achter staan, en elke keer zegt hij na een tijdje dat ik gelijk heb, maar ook elke keer moet ik weer dealen met hoe hij doet...
samen naar de afspraken gaan is een hele lastige omdat hij een wekelijks rooster heeft en de afspraken vaak al langer staan.. ik probeer ze altijd op de dagen te plannen waarop hij meestal vrij is, maar dan gebeurt het weer net dat hij dan toevallig niet kan.. daarbij als hij wel meegaat doet hij daar lief en aardig om vervolgens tegen mij te gaan klagrn dat hij het er niet mee eens is.. na een hele discussie gaat hij dan wel akkoord, maar die is dan wel weer tegen mij gericht. Ik zeg elke keer ook geef dsn tijdens de afspraak aan dat je er niet achter staat! Misschien kunnnen ze dan meer uitleg geven, of met je meedenken ofzo
 
Ik herken wel meer irritaties door gehuil van de baby en korte nachten, maar we spreken alles uit en deze periode is gewoon ff lastig (kind is 1 mnd oud). Ik hoop dat jullie er ook uit kunnen komen. Kan je niet een dagje lkkr weg, sauna ofzo, even bijkomen? 
 
StephW: ik ga er inderdaad af en toe alleen op uit, net zoals hij, en we gaan volgende week voor t eerst ook samen. Maar ook dat allleen weggaan kan weer voor irritatie zorgen. Ik heb natuurlijk verlof en ben 24/7 met de baby, wat soms behoorlijk zwaar is omdat hij erg veel huilt, plus dat ik dus elke nacht nog eruit geweest ben( ik zou hem er natuurlijk uit kunnen schoppen zoals hij zegt, wat ik ook wel doe hoor, maar ik kan dab niet meer slapen waardoor ik snachts alles maar zovewl mogelijk doe, anders liggen we allebei wakker) maar als ik er dan 2 uurtjes uit geweest ben, vind hij ook direct dat hij daar ook recht op heeft. Ik zeg dan weleens.. jij bent al fulltime voor je werk het huis uit he, jij verzet je gedachten heel vaak, ik  2uurtjes... maarja nee.. nieuw discussiepuntje... 
Ik doe zo mijn best om alles samen te doen, maar overal wordeb korreltjes zout opgegeld. Heel vermoeiend is dat naast een baby die het tochook al niet makkelijk heeft 
 
Herkenbaar!! Hier ook over álles een discussie... Ik vind mezelf ook heel vaak helemaal niet meer leuk en ik vraag me soms ook af waarom ik mijn vriend nog leuk vind. We staan vaak lijnrecht over tegenover elkaar, de stiltes zijn om te snijden en we zijn kortaf en onaardig tegen elkaar. 
 
‘Ze’ zeggen dat het beter wordt. Ik hoop het zo, maar heb er een hard hoofd in... Voor nu zet ik m’n eigen gevoel opzij en geef het de tijd... misschien wordt het beter en zo niet dan is het voor ons kind.
 
De eerste 4 maanden vind ik zwaar. Het wordt echt beter mensen.  Dan worden de voedingen minder, meer regelmaat,  darmkrampen zijn vaak dan over,  en de nachtvoedingen nemen af. 
Maar leuk is het niet als je overal discussies over moet hebben en je onbegrepen voelt
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan