A
Anoniem
Guest
Hallo dames!
Wat een heftige tijd heb ik achter de rug. Hier in het kort mijn verhaal:
Op donderdag 25 februari breken mijn vliezen (zie eerdere onderwerpen).
Zaterdag 27 februari ben ik in alle vroegte naar het zkh gegaan, voor de inleiding. Jippie, ik had al 2cm ontsluiting, dus geen ellendige gel-weg voor mij. Het inleiden met gel kan gewoon enkele dagen duren. Die ellende zag ik na 2 nachten met weeën niet meer zitten. Maar de weeën hadden dus hun werk gedaan.
Om 10 uur kreeg ik mijn infuus, de weeën kwamen gelijk om de 2-3 minuten.
Om 10.30 kreeg ik pethidine, een pijnstillend middel omdat de weeën erg heftig waren.
Om 11.00 had ik 3 cm ontsluiting. Mooi! Dat ging precies goed.
Om 13.00 had ik pas 4 cm ontsluiting en dat was een tegenvaller. Ik vering van de pijn.
Om 13.30 heb ik om de ruggeprik gevraagd, omdat ik het niet meer vol kon houden. Naast de pijn van de weeën had ik nog een pijn in mijn buik, die ik niet thuis kon brengen. Maar de verloskundige schrok! Het kon niet zijn dat de verdoving uitgewerkt was!
Om 14.00 uur bleek ik volledige ontsluiting te hebben! Vind je het gek dat ik pijn had! Ik was op een verkeerde manier de weeën aan het opvangen.
Ik mocht gaan persen, maar Isa verkeerde in nood. Na een knip en duwen op de buik, werd de arts-assistent gehaald. Ik zou met de vacuüm bevallen. Maar helaas, die schoot los. Toen werd de gynaecoloog gebeld. Maar de tweede poging met de vacuüm ging goed. Met een paar flinke persen kwam Isa dan toch ter wereld. Achteraf hoorden we dat het niet veel langer had mogen duren, want dan werd het een spoedkeizersnede op de o.k.
Al met al heb ik een hele heftige bevalling achter de rug. De vorige was een half geplande keizersnede en is super relaxed verlopen, deze zit helemaal aan de andere kant van de schaal.
Isa is verder gelukkig gezond, we mochten zondag ook alweer naar huis. Ze woog 3380 gram en was 50 cm. Wel heb ik het zelf erg zwaar. De longontsteking of liever gezegd het herstel daar nog van, draagt nu niet bij aan een spoedig herstel.
Ik hoop snel weer terug te zijn met leuke verhalen over haar en jullie verhalen allemaal te lezen.
Wat een heftige tijd heb ik achter de rug. Hier in het kort mijn verhaal:
Op donderdag 25 februari breken mijn vliezen (zie eerdere onderwerpen).
Zaterdag 27 februari ben ik in alle vroegte naar het zkh gegaan, voor de inleiding. Jippie, ik had al 2cm ontsluiting, dus geen ellendige gel-weg voor mij. Het inleiden met gel kan gewoon enkele dagen duren. Die ellende zag ik na 2 nachten met weeën niet meer zitten. Maar de weeën hadden dus hun werk gedaan.
Om 10 uur kreeg ik mijn infuus, de weeën kwamen gelijk om de 2-3 minuten.
Om 10.30 kreeg ik pethidine, een pijnstillend middel omdat de weeën erg heftig waren.
Om 11.00 had ik 3 cm ontsluiting. Mooi! Dat ging precies goed.
Om 13.00 had ik pas 4 cm ontsluiting en dat was een tegenvaller. Ik vering van de pijn.
Om 13.30 heb ik om de ruggeprik gevraagd, omdat ik het niet meer vol kon houden. Naast de pijn van de weeën had ik nog een pijn in mijn buik, die ik niet thuis kon brengen. Maar de verloskundige schrok! Het kon niet zijn dat de verdoving uitgewerkt was!
Om 14.00 uur bleek ik volledige ontsluiting te hebben! Vind je het gek dat ik pijn had! Ik was op een verkeerde manier de weeën aan het opvangen.
Ik mocht gaan persen, maar Isa verkeerde in nood. Na een knip en duwen op de buik, werd de arts-assistent gehaald. Ik zou met de vacuüm bevallen. Maar helaas, die schoot los. Toen werd de gynaecoloog gebeld. Maar de tweede poging met de vacuüm ging goed. Met een paar flinke persen kwam Isa dan toch ter wereld. Achteraf hoorden we dat het niet veel langer had mogen duren, want dan werd het een spoedkeizersnede op de o.k.
Al met al heb ik een hele heftige bevalling achter de rug. De vorige was een half geplande keizersnede en is super relaxed verlopen, deze zit helemaal aan de andere kant van de schaal.
Isa is verder gelukkig gezond, we mochten zondag ook alweer naar huis. Ze woog 3380 gram en was 50 cm. Wel heb ik het zelf erg zwaar. De longontsteking of liever gezegd het herstel daar nog van, draagt nu niet bij aan een spoedig herstel.
Ik hoop snel weer terug te zijn met leuke verhalen over haar en jullie verhalen allemaal te lezen.