IUI gehad, verdrietig en onzeker, slecht nieuws; vraag!

Meiden, gisteren hebben we de 2e IUI gehad. We waren best wel vol goede moed. Helaas pakte het allemaal een beetje anders uit. We kregen te horen dat het zaad vorige keer slecht, en nu nog slechter was; dus dat de kans op een zwangerschap wel héél klein is. Het voelde of ik een klap in mijn gezicht kreeg. Bij het zaadonderzoek kwam er uit "licht verminderde vruchbaarheid". Nu blijkt dus dat het veel slechter is dan we wisten toen. Volgende week gaan de artsen overleggen er horen we wat zij er van vinden. Zelf hebben we besloten dat we bij IUI stoppen; dus niet verder. De verpleegkundige zei, je hebt kans, als jullie niet verder willen voor IVF oid, dat je nog langer door mag gaan met IUI. De vraag is of we dat wel willen. Ik zit er niet op te wachten om elke keer te horen hoe slecht het is. Dat voelt niet goed; voor manlief ook niet. Ik ben gewoon enorm verdrietig nu; en denk de hele dag; en nu? Hoe gaan we verder? Dat we dus een kindje hebben (bijna 5) is echt een wonder! Ergens hoop ik op nòg een wonder. Geen gedoe met zh, spontaan... Maar ja, de vraag is of dat er in zit. Nou ja, wie weet... ik voel dat ik ergens toch hoop heb/houd. Dom hè? Wat er nu wel steeds door mijn hoofd speelt ie; bestaat er iets waardoor je de kwaliteit van het sperma kunt verbeteren? Ik wil dat ook gaan vragen aan de arts denk ik. Het voelt nu zo machteloos... Over 2 weken weten we wat deze IUI wel of niet gedaan heeft. Ik zie er eigenlijk tegenop. Raar... Ik zou een "winterslaap" willen houden (in de hitte, zie het voor je...) en dan wakker worden en me anders voelen... Ben nu ook zo enorm moe steeds! Nou, ehm, meiden, laat me alsjeblieft weten als jullie een tip voor me/ons hebben... Ik denk aan jullie, succes met jullie onderzoeken behandelingen... Weet je, het is het allemaal waard. Maar ik voel me nu even erg rot! Liefs
 
Meid,

Heel veel sterkte gewenst. Ik snap dat gevoel van winterslaap wel. Even niet willen voelen, even niets meer willen weten... gewoon even rust.
Vrienden van ons hebben er ook heel lang over gedaan... vandaar dat ik hier wel eens mee lees. Ik herken jouw verhaal in dat van hen. Hoop, geen hoop, teleurstelling, frustratie, boosheid... waar is het einde? Bij hen mocht IUI al bij de eerste keer aanslaan. Maar wat een lange weg van gemartel.
Het valt niet mee!

Misschien kan je even een tussenstop nemen, even uitrusten en er niet mee bezig hoeven te zijn! En dan na een paar maanden weer verder.

hopelijk is het toch nog voor jullie weg gelegd!

Liefs
 
Hey mama30,

Heel herkenbaar je verhaal...wij kregen ook keer op keer slechte uitslagen terug. Ineens een keer tussendoor gezegd dat het wel goed was, maar dit bleek helemaal niet te kloppen!
Kan me wel voorstellen dat je er nu echt ff helemaal doorzit. Probeer het toch een beetje te laten bezinken, ik weet wel dat ik de dag dat we de definitieve uitslag kregen (werd steeds specifieker) dat ik echt een soort paniek aanval kreeg. De volgende dag ging het toch wel weer beter....

Het is en blijft moeilijk, maar het wonder dat jullie al een kindje hebben is gebeurd.
Wij kwamen alleen in aanmerking voor ICSI en zijn nu gheel onverwachts spontaan zwanger geraakt! Nummers zeggen dus echt niet alles...
Ik weet wel dat niet alle situaties vergelijkbaar zijn...maar probeer toch wat moed te houden meid, ook voor je andere kindje is dat belangrijk denk ik!.

Heel veel sterkte!
 
Hallo mama30,

Het valt allemaal niet mee, wij zijn zelf al 9 jaar bezig.
We hebben 6 iui's achter de rug, en een pauze ingelast, wij zouden voor de ivf gaan, maar denken niet dat we dit zware traject gaan doorlopen, we zitten ook met de tijd, hoe graag dat we ook een kindje willen.
Mijn man kwam ook aan met adoptie, ik moest wel een paar keer slikken, maar als ik dan een babytje kan adopteren en daar al mijn liefde aan kan geven dan wil ik dat ook wel.
Ik heb eens op internet zitten kijken, maar dat is ook niet normaal, je ben duizenden euro's kwijt om een kindje een thuis te bieden.
Dus die vlieger gaat ook niet op.
Dus ik ben nu iedere dag aan het temperaturen, blijf constant tussen de 36,3 en 36,7 zitten. Morgen zou ik normaal gesproken mijn eisprong moeten hebben, kan ik de klok gelukkig wel op zetten, ik voel het altijd.
Dus hoe we nu verder gaan weten we nog niet echt.
We hebben ook diverse onderzoeken gehad, en het is bij ons een raadsel waarom zwangerschap uitblijft.
Maar genoeg over mijn.
Ik hoop dat er toch een manier is dat jullie zwanger mogen raken.
En ik kan wel één ding nog zeggen, knijp je handen dicht en wees heel erg dankbaar dat jullie al een kindje hebben.
Heel veel liefs en sterkte toegewenst.

Groetjes pxdt44
 
Oooh, wat erg zeg! Even een dikke knuffel van mij.
Misschien is een pauze nemen, zoals bloempje zegt wel een idee. Even de tijd om te bedenken wat je wil (meer IUI of niet of toch IVF of niet).
Maar je zegt zelf al dt je toch nog hoop hebt/houdt. Dat heb ik ook nog steeds maar ik snap dat het elke keer weer slopende weken zijn.
Tips om het zaad te verbeteren?? Verder dan ruim zitttend ondergoed en vitamine C kom ik helaas ook niet...

Sterke en succes!
Groetjes Janne
 
hey

ik begrijp je gevoel heel erg goed aleen zat het bij mij iets anders ik kreeg het antwoord na mn man zn zaad onder zoek uw man hoeft aleen maar naar u te kijken dat hoor je al zwanger te zijn slik
wij hebben ook 6 x iui gehad 1 x ivf daar waren mijn eitjes niet geod dus op naar icsi 1e icsi negatief maar wel 2 kanjers in de vriezer waarvan nu 6 weken geleden eentje is terug geplaatst en is blijven zitten

een pauze inlassen is vaak best goed even je gedachten op wat anders niet aan dat eene denken omdat je in je hoofd op de duur de hele wereld om je heen al hebt vermoord omdat ze neit kunnen helpen
vind van het zieknhuis raar dat ze je door willen laten gaan met iui terwijl je partner zn zaad neit in topcondietie is zeg het maar even zo
ik weet ook dat ivf en icsi best zwaar is vooral met de hormonen enz

geef de hoop niet op en neem een tijdje rust en kijk dan verder ook voor jullie is er mischien nog die eene kans
liefs jenny
 
Toch blijft het mij verbazen dat er toch een behoorlijk aantal meiden actief zijn op dit forum die al een kindje hebben en waarbij de tweede zwangerschap uitblijft.......

Ontzettende heftige e teleurstellende verhalen hierboven. Het is ook allemaal zoooo moeilijk. Wisten we maar of het ons nog wel of niet gegund zou zijn. Dan kunnen we verder en proberen het een plekje te geven......

Wat betreft het verbeteren van de kwaliteit van het zaad: Zink heeft ook een behoorlijk goed effect op de kwaliteit van het zaad. Ik weet nog dat voordat ik zwanger was van ons dochtertje dat de uitslagen van het spermaonderzoek bij mijn vriend veel beter waren toen hij zink tabletten had geslikt..... Nu is hij aan de "Solgar" "Male Muliple" - baad het niet dan schaad het niet.

Sterkte allemaal!

Liefs moeska
 
Hoi,

wij zijn dit jaar (na 1 mk en 2 jaar zelf proberen) ook gestart met IUI, 1e keer had mijn man 1,5 miljoen zaadcellen en 2e keer maar 700.000....tja dan zakt de moed in de schoenen, inmiddels al documenten meegekregen inzake ICSI...Naar de VU voor zaadonderzoek en wat bleek, ineens had ie er 19 miljoen!! Gyn snapte er geen snars van en ik was diezelfde maand dan ook zwanger...helaas weer een miskraam...

Nu sinds maart zelf proberen maar wederom lukt het niet. Dus in september gaan we terug naar de gyn, verder met IUI, dan weten we ook meteen hoeveel zaadcellen er nu zijn, want blijkbaar zijn het er nu weer minder...

Hoe dan ook, een zaadcel test is echt een momentopname en kan dus per keer gigantisch verschillen...

Ik vind het nietfair dat mensen hier zeggen geniet van je kindje, want de wens voor een tweede kan gewoon net zo groot zijn als voor een eerste, en het hebben van een kindje is absoluut geen garantie dat er ooit een tweede kan komen...

Dusss heeeeeel veel sterkte en neem een besluit waarmee je verder kunt leven....dat is het allerbelangrijkste!

gr Yosha
 
Terug
Bovenaan