ivf of toch nog iui???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Nou, de relaxedheid die ik gisteren voelde is nu even ver te zoeken. Vanmiddag zijn we na drie iui behandelingen voor een evaluatie naar het ziekenhuis geweest. Ik had verwacht te horen te krijgen dat ik nog drie iui behandelingen mag gaan doen maar het advies van de arts is te starten met ivf doordat mijn fsh waarde iets verhoogd is. Poe, dit viel even rauw op mijn dak. Ik was er helemaal van overstuur. De arts gaf ons nog een hele kleine kans dat het met iui zou gaan lukken. We mogen zelf de beslissing nemen met wat we willen gaan doen. Als we kiezen voor ivf kan deze waarschijnlijk pas in september gestart worden omdat wij eerst op vakantie gaan en daarna de afdeling in het ziekenhuis 3 weken gesloten is ivm vakantie. Aan de ene kant wil ik natuurlijk wel heel graag (nog) een kindje maar ik ben zo bang voor die punctie. Daar zie ik echt tegenop. Is er iemand die ervaring hiermee heeft?

Groetjes Summertime
 
hallo Summertime,
Ik heb met beide ervaring. Wij mochten wel de 6x IUI doen en ik moet zeggen dat wij na de 3de keer er een stuk minder vertrouwen in hadden dat het nog zou lukken. Maar wat moet dat moet. Wij zagen de IVF echt als een nieuwe kans en nieuwe stap!
Vooraf had ik er, ondanks de grotere hoeveelheid hormonen en de punctie, zin in. Achteraf ontzettend blij dat we het gedaan hebben, maar het is nog weer een stuk spannender en stressvoller dan IUI. want: meer hormonen, punctie, telefoontje hoeveel embryo's er zijn onstaan en terugplaatsing, dan weer 2 wachtweken etc. Maar bij ons 2 streepjes 16 dagen na de punctie!!! Dus zwanger bij de eerste poging!
Dus IVF kost meer energie en stress, maar wij hebben onze kans gepakt, aan de andere kant wilden wij ook perse de 4e, 5e en 6e IUI poging doen om "er alles aan gedaan te hebben!"
bij de p.s. mijn verhaal over punctie en terug plaatsing, mocht je het niet willen lezen...

Groetjes Krista

p.s. Punctie was me erg tegen gevallen. Ik had verwacht, omdat ik eigenlijk overal snel door heen ga, dat ik er niet zoveel van zou voelen. Maar niets was minder waar. Alleen al de druk van de echokop was niet te harden en dan moeten ze nog prikken... (volgens mij deed mij dat prikken niet zoveel pijn, althans dat werd verbloemd door de echokop... wel direct het aanbod bij een eventuele 2de poging morfine te kunnen krijgen) Ook in de weken daarna nog heel veel krampen gehad aan de vergrootte eierstokken. Het telefoontje over de gevormde embryo's vond ik vervolgens het allerspannendst. Want stel dat er niets is gevormd... Maar van de 7 goede eicellen, was er 1 perfectgevormde embryo! Schok! want er waren toch 7! goede eicellen? oorzaak: onbekend.
Terugplaatsing werkt verder hetzelfde als bij IUI snel en simpel.
Nu ben ik 9 weken zwanger! Dus doe wat je denkt te moeten doen, maar zorg dat je later niet denkt: had ik maar...
(hopelijk heb je wat aan dit verhaal, kan er niet meer van maken. Heb af en toe moeite met afscheid nemen van dit forum vandaar nog mijn reactie)
 
Meid,wat een lastige keuze.
Ik kan je niet verder helpen,omdat ik er geen ervaring mee heb.
Ik wil je wel veel sterkte wensen, bij het maken van je keuze.
groetjes Fleur
 
Nou, had ik gister een heel verhaal getypt, komt het er niet op...

Ik heb zelf 5 IUI's gehad en daarna 1 IVF. Ook voor mij was gelukkig de 1e raak, hoewel dat zeker niet voor iedereen geldt. Na de derde IUI zag ik het ook niet meer zitten met de IUI's, dus was ik blij dat we door konden met IVF. Die laatste IUI (nr. 5) hebben we alleen nog gedaan om de wachttijd op te vullen naar de start van de IVF toe.

IVF is wel een stuk zwaarder dan IUI. NIet zozeer medisch, als wel psychisch. Er zitten meer moeilijke en spannende momenten in. Eerst moet je meer gaan spuiten, dan de spanning of je wel eitjes genoeg groeit, vervolgens of je een punctie krijgt, dan hoe de punctie zal gaan, daarna of er voldoende eitjes bevruchten en hoeveel er terug geplaatst kunnen worden (en of je cryo's overhoudt) en dan nog de lange wachtweken.

De punctie viel mij erg mee. Ik had me op het ergste voorbereid, maar ik was blijkbaar toch redelijk ontspannen en de pijnstilling deed z'n werk goed. Het was geen pretje, maar zeker te doen. Ik had wel het geluk dat ik maar aan 1 kant eitjes had, zodat het korter duurde. Uiteindelijk ben ik van 1 embryo zwanger geworden (ik had 5 eitjes, waarvan 4 bevrucht en 3 gestopt met groeien, waardoor ik er ook maar eentje overhad). Ik ben nu 36 weken!

Ik ken meerdere vrouwen die IVF hebben gedaan of nog doen en daarvan hoor ik vaak dat een punctie per keer anders kan gaan. De ene keer voel je er niets van, de andere keer doet het vreselijk pijn. Het is maar net hoe je je zelf voelt, hoe de eitjes zitten en zo. In principe is het wel zo dat het leed snel geleden is en de pijn is vrij snel daarna verdwenen.

In ieder geval, je moet doen wat voor jou en jullie goed voelt. Denk er goed over na. IVF geeft gewoon een goede kans op een zwangerschap in de meeste gevallen, maar het is wel een zware behandeling. Het is niet gezegd dat het met IUI's niet kan lukken, maar als de arts aanraadt om over te stappen, dan zou ik dat zeker overwegen.

Succes met je keuze!

Esk
 
Jeetje, dat is schrikken maar als ik zo de bovenstaande verhalen lees kun je er wel wat mee. Succes met je overwegingen en geniet van je vrije dag morgen!

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan