<p>gh</p>
J
- Onderwerp starter Gebruiker10333264
- Startdatum
Hoi,
Ik sta niet in jouw schoenen, maar heb zelf vorig jaar twee zwangerschapsafbrekingen gehad. Bij mij eerste dochter kregen we met de 20 weken echo slecht nieuws, zij bleek een ernstige (niet erfelijke) hersenafwijking te hebben. Na een paar maanden raakte ik opnieuw zwanger en toen kregen we een slechte nipt uitslag, hoewel gelukkig ook niet erfelijk.
Twee keer dikke pech. Op de vraag hoe je zoiets moet doorstaan.. je hebt geen keuze. Het enige war je kan doen is voldoende steun zoeken en professionele steun is zeker aan te raden. Het vervelende is, je zal het risico moeten nemen wil je een kindje krijgen. Je hebt geen keuze dan er doorheen te gaan en te hopen op een goede uitkomst.
Ik vind het vreselijk om te lezen dat de kans zo groot is dat je kindje de aandoening heeft. Ook al kom je er in een relatief vroeg stadium achter.. Een afbreking is vreselijk, er is helaas niks wat ik kan schrijven om het te verzachten.
Het enige wat ik kan zeggen, is dat je bij een slechte uitkomst geen verkeerde beslissing kan nemen, zolang het een beslissing is waar jij en je man achter staan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze spannende tijd. Ik leef met je mee, ik ben zelf inmiddels ook weer zwanger en de spannende tijden qua prenataal onderzoek komen eraan. Laten we hopen dat we aan het eind van het jaar beiden een gezond kindje in onze armen hebben ?
Ik sta niet in jouw schoenen, maar heb zelf vorig jaar twee zwangerschapsafbrekingen gehad. Bij mij eerste dochter kregen we met de 20 weken echo slecht nieuws, zij bleek een ernstige (niet erfelijke) hersenafwijking te hebben. Na een paar maanden raakte ik opnieuw zwanger en toen kregen we een slechte nipt uitslag, hoewel gelukkig ook niet erfelijk.
Twee keer dikke pech. Op de vraag hoe je zoiets moet doorstaan.. je hebt geen keuze. Het enige war je kan doen is voldoende steun zoeken en professionele steun is zeker aan te raden. Het vervelende is, je zal het risico moeten nemen wil je een kindje krijgen. Je hebt geen keuze dan er doorheen te gaan en te hopen op een goede uitkomst.
Ik vind het vreselijk om te lezen dat de kans zo groot is dat je kindje de aandoening heeft. Ook al kom je er in een relatief vroeg stadium achter.. Een afbreking is vreselijk, er is helaas niks wat ik kan schrijven om het te verzachten.
Het enige wat ik kan zeggen, is dat je bij een slechte uitkomst geen verkeerde beslissing kan nemen, zolang het een beslissing is waar jij en je man achter staan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze spannende tijd. Ik leef met je mee, ik ben zelf inmiddels ook weer zwanger en de spannende tijden qua prenataal onderzoek komen eraan. Laten we hopen dat we aan het eind van het jaar beiden een gezond kindje in onze armen hebben ?
PS toch proficiat met je zwangschap 
Oh ja, en nog wat.. tav je opmerking dat mensen je wellicht niet snappen of begrijpen.. tip: geef mensen in je directe omgeving die je vertrouwt een kans. Je hoeft het niet aan iedereen uit te leggen, maar vul niet te snel in voor een ander. Mensen staan niet in jullie schoenen en velen zullen zich dit echt wel realiseren. En de mensen die er wel een mening over hebben een roepen dat zij een andere keuze zouden maken etc: ene oor in en andere oor uit en trek je conclusies. Je maakt een keuze voor een afbreking van een gewenst kindje enkel om je kindje lijden te besparen en in mijn optiek is dat het grootste en meest liefdevolle offer wat je als ouder kunt brengen. Niemand die voor die keuze is komen te staan, kan oordelen hoe hij/ zij zou handelen op zo'n moment.
Tuurlijk zullen er mensen zijn die vanwege eigen redenen en overtuigingen andere keuzes maken en dat is natuurlijk volledig te begrijpen, want je doet wat jij als ouder denkt dat goed is. Maar niemand anders kan daarover oordelen, want elke situatie is anders. Je bent niemand verantwoording schuldig, maar ik hoop dat je niet bij voorbaat mensen uitsluit die je wellicht erg kunnen en willen steunen. Dat zou zonde zijn.
Tuurlijk zullen er mensen zijn die vanwege eigen redenen en overtuigingen andere keuzes maken en dat is natuurlijk volledig te begrijpen, want je doet wat jij als ouder denkt dat goed is. Maar niemand anders kan daarover oordelen, want elke situatie is anders. Je bent niemand verantwoording schuldig, maar ik hoop dat je niet bij voorbaat mensen uitsluit die je wellicht erg kunnen en willen steunen. Dat zou zonde zijn.
Wauw waardeer je reactie echt zo, tranen in m'n ogen. Wat vreselijk dat jij dit twee keer hebt moeten meemaken. Ik haal hier echt kracht uit en moet dat doel voor ogen blijven houden inderdaad.. ik duim heel erg met je mee ook voor jullie op een goede en gezonde zwangerschap. En wat betreft mensen inlichten ben ik inderdaad wel van plan het mijn ouders en een vriendin te vertellen. Nogmaals enorm bedankt