A
Anoniem
Guest
Hey hey,
hier een supertrotse mama!!
Gisteravond om 19.19 (knap hé?!) is Sylvan geboren!!!
Zal het ff in het kort proberen neer te zetten... Proberen hé meiden?
Het rommelde zaterdag al wat in mn buik, maar dat was nog heel goed te verdragen
Zondagochtend om 6.45 werd ik wel wakker van de pijn. Het was wel erg onregelmatig, maar wist eigenlijk wel dat er wat ging gebeuren.
Dylano was heel erg supervervelend (zo erg hebben we hem nog nooit meegemaakt). Hij voelde mss dat er wat ging gebeuren of was echt nog niet lekker. Mss een combinatie ervan???
Omdat ik al niet meer kon velen, en Dylano heel de boel bij elkaar krijste als hij zijn zin niet kreeg (en dat waren nogal wat keren) hebben we hem naar mijn ouders gebracht.
Smiddags rond 13.00 verloor ik best wel wat bloed in de WC. We schrokken er allebei erg van. Het bleef ook komen, dus heb mijn man de VK gebeld.
Die constandeerde 2cm ontsluiting. De weeen werden steeds heftiger, dus ben toen onder de douche gaan staan. De VK is nog een uur gebleven om te kijken of de ontsluiting verder vorderde. Een uur later had ik 3cm. In overleg met ons is ze weggegaan, zodat ik me echt thuisvoelde zeg maar. De andere VK zou haar dienst om 18.00 overnemen, en die zou zo en zo om 19.00 langskomen om te kijken hoe het ermee ging.
Maar om 17.45 trok ik het niet meer, dus heb mijn man de VK gebeld. Ze zou er rond 18.15 zijn.
Mijn ma was hier rond 18.00.
Toen de VK kwam had ik 4cm ontsluiting. Was wel een beetje een tegenvaller hoor. Ben toen weer onder de douche gegaan, maar nu zittend. Heb er meer als een half uur onder gestaan. Ohja, ik viel tussen de weeen gwn in slaap. Ik was echt zooooo moe!! Mijn man vond het maar een eng zicht, maar heeft me wel laten doen, gelukkig maar.
Toen ik onder de douche uitkwam, leken de weeen heftiger geworden. Ik kreeg erge drang om te persen, maar dat mocht nog niet omdat de VK eerst wou kijken hoeveel cm ik had. Maar kon de drang niet meer ophouden... Na de wee heeft ze gelijk gekeken hoeveel ontsluiting ik had, en jawel hoor... Het verlossende woord kwam: IK MOCHT ECHT GAAN PERSEN!!! En binnen 2 min (nog korter dus) is Sylvan geboren. Dat ging heel erg snel allemaal. Hij is 2920gr en 47cm, een kleintje dus. Maar hij doet het stikgoed voorderest.
Het arme ventje heeft alleen wel wat vruchtwater met bloed binnengekregen en is daardoor best misselijk geweest. Echt zielig zicht hoor. Hij begint nu pas echt hongerig te worden... Tijdens dit berichtje zijn we een half uur boven geweest, omdat hij echt aan huilen was, en we ff niet wisten wat we moesten doen. T was de bedoeling dat hij rond 23.00 zijn laatste flesje zou krijgen, maar hebben hem gwn eten gegeven, en zo hard hebben we hem deze dag nog nooit zien drinken. Het manneke had dus duidelijk honger!! En tja... Als ze honger hebben, hebben ze honger hoor Wat dat betreft zijn we heel makkelijk geworden. Hij is nu lekker voldaan, en slaapt.
Dylano doet het ook goed met zijn broertje. De 1e x was hij nieuwsgierig, maar wou hij ook zo weer weg. Nou ja, goed dan. Hij komt vanzelf wel kijken als hij dat echt wilt. En dat deed hij ook... Het heeft 1 heel mooi plaatje opgeleverd van Dylano en Sylvan
Nu nog wel last van naweeen. Dat had ik met Dylano helemaal niet, maar daar is het ook veel moeizamer mee gegaan.
Nou, het verhaaltje is niet echt kort geworden, maar dat zat er wel in hé?!
Ik zal vast dingen vergeten zijn, maar ben toch bepaalde stukjes kwijt van de bevalling...
Liefs Debby.
hier een supertrotse mama!!
Gisteravond om 19.19 (knap hé?!) is Sylvan geboren!!!
Zal het ff in het kort proberen neer te zetten... Proberen hé meiden?
Het rommelde zaterdag al wat in mn buik, maar dat was nog heel goed te verdragen
Zondagochtend om 6.45 werd ik wel wakker van de pijn. Het was wel erg onregelmatig, maar wist eigenlijk wel dat er wat ging gebeuren.
Dylano was heel erg supervervelend (zo erg hebben we hem nog nooit meegemaakt). Hij voelde mss dat er wat ging gebeuren of was echt nog niet lekker. Mss een combinatie ervan???
Omdat ik al niet meer kon velen, en Dylano heel de boel bij elkaar krijste als hij zijn zin niet kreeg (en dat waren nogal wat keren) hebben we hem naar mijn ouders gebracht.
Smiddags rond 13.00 verloor ik best wel wat bloed in de WC. We schrokken er allebei erg van. Het bleef ook komen, dus heb mijn man de VK gebeld.
Die constandeerde 2cm ontsluiting. De weeen werden steeds heftiger, dus ben toen onder de douche gaan staan. De VK is nog een uur gebleven om te kijken of de ontsluiting verder vorderde. Een uur later had ik 3cm. In overleg met ons is ze weggegaan, zodat ik me echt thuisvoelde zeg maar. De andere VK zou haar dienst om 18.00 overnemen, en die zou zo en zo om 19.00 langskomen om te kijken hoe het ermee ging.
Maar om 17.45 trok ik het niet meer, dus heb mijn man de VK gebeld. Ze zou er rond 18.15 zijn.
Mijn ma was hier rond 18.00.
Toen de VK kwam had ik 4cm ontsluiting. Was wel een beetje een tegenvaller hoor. Ben toen weer onder de douche gegaan, maar nu zittend. Heb er meer als een half uur onder gestaan. Ohja, ik viel tussen de weeen gwn in slaap. Ik was echt zooooo moe!! Mijn man vond het maar een eng zicht, maar heeft me wel laten doen, gelukkig maar.
Toen ik onder de douche uitkwam, leken de weeen heftiger geworden. Ik kreeg erge drang om te persen, maar dat mocht nog niet omdat de VK eerst wou kijken hoeveel cm ik had. Maar kon de drang niet meer ophouden... Na de wee heeft ze gelijk gekeken hoeveel ontsluiting ik had, en jawel hoor... Het verlossende woord kwam: IK MOCHT ECHT GAAN PERSEN!!! En binnen 2 min (nog korter dus) is Sylvan geboren. Dat ging heel erg snel allemaal. Hij is 2920gr en 47cm, een kleintje dus. Maar hij doet het stikgoed voorderest.
Het arme ventje heeft alleen wel wat vruchtwater met bloed binnengekregen en is daardoor best misselijk geweest. Echt zielig zicht hoor. Hij begint nu pas echt hongerig te worden... Tijdens dit berichtje zijn we een half uur boven geweest, omdat hij echt aan huilen was, en we ff niet wisten wat we moesten doen. T was de bedoeling dat hij rond 23.00 zijn laatste flesje zou krijgen, maar hebben hem gwn eten gegeven, en zo hard hebben we hem deze dag nog nooit zien drinken. Het manneke had dus duidelijk honger!! En tja... Als ze honger hebben, hebben ze honger hoor Wat dat betreft zijn we heel makkelijk geworden. Hij is nu lekker voldaan, en slaapt.
Dylano doet het ook goed met zijn broertje. De 1e x was hij nieuwsgierig, maar wou hij ook zo weer weg. Nou ja, goed dan. Hij komt vanzelf wel kijken als hij dat echt wilt. En dat deed hij ook... Het heeft 1 heel mooi plaatje opgeleverd van Dylano en Sylvan
Nu nog wel last van naweeen. Dat had ik met Dylano helemaal niet, maar daar is het ook veel moeizamer mee gegaan.
Nou, het verhaaltje is niet echt kort geworden, maar dat zat er wel in hé?!
Ik zal vast dingen vergeten zijn, maar ben toch bepaalde stukjes kwijt van de bevalling...
Liefs Debby.