Jaloers kreng

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Tot mijn groete schand moet ik bekennen dat ik na mijn miskraam veranderd ben in een jaloers kreng. En dit werd me gisteren nog een keer extra duidelijk. En wat voel ik me nu schuldig!
Mijn buurvrouw is zwanger. In september komt de kleine. Ze is  7 weken verder dan ik geweest zou zijn. En toen die buik kwam.... Wat voelde ik me daar beroerd van. Wat was ik jaloers! Gelukkig had ik dit bij een vriendin niet. Bij hun was het al een wonder dat het gebeurde zonder extra hulp, dus ik was best blij. Maar zij heeft nog geen buik. (begint inmiddels te komen, maar ik heb haar al een paar weken niet gezien) Maar toen mijn buurvrouw vertelde dat haar zusje ook zwanger was... En nog van een tweeling ook... Jaloers ten top! Op de verjaardag van de buurman had ik het maar moeilijk. Heb haar ook niks gezegd. En toen vroeg ik gisteren hoe het ging met haar. Wat een schok kreeg ik toen. 1 van de kindjes leeft niet meer. Gelukkig gaat het met de tweede goed. Maar wat voelde ik me een trut! Zo jaloers was ik geweest, maar wat heeft zij het nu moeilijk. Het kindje blijft zitten tot de geboorte van de andere. Dus al die tijd zal ze nog 2 kindjes dragen. Wat lijkt me dat toch moeilijk! Ze is nu 18 weken. En al vanaf 16 weken weten ze dat 1 kindje het niet goed deed. (groeiachterstand en een trager kloppend hartje) Wat was ik toch een jaloers kreng. Maar hier ben ik toch niet jaloers op. Ik hoop nu  alleen maar dat het met het tweede kindje goed blijft gaan!
Ik heb me gelijk voorgenomen dat ik me niet meer zo jaloers ga aanstellen. Een goede, gezonde zwangerschap is toch maar een wonder. En dat wonder gun ik iedereen! En natuurlijk zal ik het moeilijk hebben als iemand verteld dat ze zwanger is, maar ik ga proberen niet meer jaloers te zijn! Mijn tijd van zwanger zijn komt ook nog wel.

Groetjes, Kat
 
Nou, nou, nou, een beetje lief zijn voor jezelf! Het is toch ook niet niks wat je zelf achter de rug hebt, dan mag je best soms een beetje onredelijk zijn hoor. Je hebt ze toch niks laten merken? Dan heb je er ook niemand mee gekwetst. Iedereen die weet wat je mee hebt gemaakt moet kunnen begrijpen dat je niet bij iedere dikke buik staat te juigen, en hoe lullig ook het kan bij iedereen in elke termijn nog mis gewoon, het enige wat je dan nog voor elkaar kunt dan is lief zijn.
 
Lieverd,

voel je niet schuldig over jouw gevoelens, dat zijn jouw emoties en dat hoort er bij.
En dat staat los van dat het nu bij iemand anders ook niet helemaal goed gaat.
Dat is vreselijk en het zet je wel weer met beide benen op de grond, maar ook jouw gevoelens zijn reëel.

Ik heb straks vakantie en mijn buurvrouw (ook ze woont een straatje verder) was twee dagen verder dan ik. Zij hupst met haar dikke buik door de straat. En dat doet vreselijk veel pijn. Toch gun ik haar haar gezonde kindje. Het één sluit het ander niet uit.

Maar goed het doet wel pijn, want haar zwangerschapsverlof begint nu bijna, en ik moet nog flink wat maanden wachten. Maar dan denk ik maar zo, als haar verlof erop zit, dan ben ik aan de beurt en is zij weer lekker aan het werk.

Maar meid ondanks dat ik weer zwanger ben, voel ik soms nog wel eens een steek als ik andere vrouwen onbezorgd zwanger zie zijn.

Hou je taai.
Kus
Miep
 
Hey meiden,

Het deed me goed jullie verhalen te lezen. Ik was bang dat ik de enige was die zo enorm veranderd was na mijn miskraam. Maar ook ik ben heel jaloers geworden. Maar moet ook zeggen dat na mijn miskraam het lijkt alsof iedere vrouw om je heen ineens zwanger is en het daarbij wel helemaal goed gaat. MIjn schoonzusje is ook zwanger en moet nog 2 maandjes. Maar gek genoeg ben ik wel heel blij voor haar.. Bij andere vrouwen vind ik het al heel gauw oneerlijk en doet het nog behoorlijk zeer.

Mijn vriend houd me voor dat ik dan heel snel ook zo erbij zal lopen. Gelukkig heeft hij er veel begrip voor en kan ik het er met hem over hebben.

Nou meiden ik hoop echt dat wij allemaal snel weer mogen genieten van een zwangerschap...

Heel veel liefs,

Danielle
 
Lieve Kat,

Het is niet zo heel erg raar dat je die gevoelens hebt.
Mijn schoonzusje vertelde 1 week na mijn miskraam dat ze weer zwanger was en daar had ik het best moeilijk mee. Ik heb haar toen gevraagd om mij de ruimte te geven daar rustig mee om te kunnen gaan en mijn eigen weg daarin te mogen vinden.
En wie stond daar op 5 december aan haar kraambed met trotste tante oogjes??? tuurlijk was ik daar omdat ze me zoveel ruimte hebben gegeven. Pas toen ik dat kleine hummeltje zag wist ik ok dat zij er helemaal niets aan kon doen en ik gewoon enorm van haar moet genieten.

Tuurlijk is het heel erg cru dat juist die vrouw dit moet meemaken en dat je je daar zo jaloers op bent geweest maar ik denk juist dat je heel goed begrijpt wat zij nu doormaakt en ik denk dat we allemaal wel een situatie nodig hebben om ook weer eens met andere ogen naar dingen te gaan kijken. Het gaat niet makkelijk maar uiteindelijk komt het goed.

Wees inderdaad lief voor jezelf en probeer juist de kracht te vinden die jezelf nodig hebt en op welke manier dat is kan je alleen zelf bepalen.

Heel veel sterkte ...

Corina
 
lieve Kat,

Val jezelf nou niet zo zwaar,Kat, je bent geen jaloers kreng. Je gunt
het de ander best wel, maar je wil zelf ook graag. Een heel natuurlijke
reactie hoor.

Ik denk dat iedereen die ooit een miskraam heeft gehad wel snapt hoe
jij je voelt hoor. Het is in feite geen jaloezie, maar het gemis speelt
je parten. Het verlangen wat zo abrupt verstoort word. De blijheid die
overgaat in verdriet.

Meid, je bent geen jaloers kreng, ik zeg het je nog maals.

Het zijn pure emoties en dat is heel menselijk hoor. Maak je er maar niet zo druk om, wij snappen je wel hoor.

Liefs Hester  

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan