Jaloers met het mooie weer

[Anoniem]

<p>Ladies, </p><p>Eigenlijk ben ik een beetje op zoek naar herkenning, ik herken mezelf namelijk even niet en ik ben benieuwd of anderen dit misschien ook wel eens (gehad) hebben. Ik ben morgen 39 weken zwanger van ons eerste kindje, zeeeeer spannende tijd! Maar ik merk echt dat de hormonen mij inmiddels in hun greep hebben hoor haha. Mijn vriend doet eigenlijk helemaal niets fout. Hij is ontzettend lief voor me, doet veel in huis, zegt dagelijks hoeveel hij uitkijkt naar de komst van ons zoontje, en is (uiteraard) nu altijd als hij er niet is goed bereikbaar voor het geval de bevalling start. </p><p>Maar ik merk dat nu met het mooie weer er een soort meeeeega jaloezie over mij heen komt, niet normaal! Hij wil graag een beetje genieten van het weer. Prima toch? Een keertje varen (in de buurt), of op een terrasje zitten 's avonds (uiteraard niet dronken worden), of even ergens zwemmen met vrienden. Helemaal niks geks, en ik gun het hem ook echt wel. Alleen ik voel me inmiddels echt een enorme walvis waardoor ik toch iets minder flexibel ben - zo met die hitte tegen het einde is het toch wel zwaarder en heb ik ook niet zoveel zin meer om mee te gaan naar terrasjes of op een boot ofzo. Maar terwijl het dus in feite mijn eigen keuze is, word ik er wél ontzettend jaloers van! Ik merk dat ik voor mezelf allemaal redenen aan het bedenken ben waarom hij niet zou moeten gaan ("het kan elk moment beginnen" is de grootste), maar in principe is dat dus - als ik heel eerlijk ben - alleen omdat ik jaloers ben op zijn vrijheid die ik even tijdelijk kwijt ben. En misschien komt het ook wel omdat ik het na al die maanden, het hele kalenderjaar 2019 zonder biertje of wijntje, rood vleesje of stukje sushi, ook wel een beetje 'gehad' heb met het zwanger zijn op zich - en het bijbehorende feestje van jezelf veel moeten ontzeggen.</p><p>Maar het punt is dus.. zo wil ik niet zijn! Ik begrijp niet wat er met me aan de hand is dat ik hier ineens zo mee bezig ben en ineens een soort jaloers sekreet ben geworden. En ik hoop hier eigenlijk van mensen te horen dat dit het zoveelste dingetje is dat "erbij hoort". </p><p>Thanks voor het lezen op deze ontzettend hete avond (terwijl mijn vriend op het terras zit ).</p>

 

[Anoniem]

Heel erg logisch dat je dit nu voelt!! Begrijp ik heel goed. Je mag ook best soms wel verlangen van hem dat hij thuis blijft. Die veranderingen in hormonen is heel erg lastig maar wel herkenbaar helaas.

 

[Anoniem]

Hi! 
Ik herken je jaloerse gevoelens niet zo. Maar kan me er wel wat bij voorstellen want wat ik wel herken is het gevoel dat je het gehad hebt. Ben vandaag 40 weken zwanger en zei gisteravond nog tegen mijn vriend dat ik mijn lijf terug wil. Niet alleen de buik, want die valt reuze mee, maar ook wat je wel en niet mag eten, kleren, teennagels niet kunnen lakken. Stomme dingen eigenlijk want heb de hele zwangerschap niets te klagen gehad.  Heel bot gezegd wil ik weer gewoon EmPee zijn en niet de ‘broedmachine’. 
Zie ontzettend uit naar de geboorte van onze dochter en kan niet wachten om haar te ontmoeten. Heb een hele fijne zwangerschap gehad, waarvan ik heb kunnen genieten. Maar nu is het goed, klaar. 
Dus ik hoop dat ze snel komt (maar ze mag tot het weekend wachten als het geen 40 graden wordt ?)

 

[Anoniem]

Hoi,
Wat spannend voor jullie zeg!
Ik herken je zeker wel hoor. Ben vorig jaar september bevallen en heb de laatste 3 maanden alleen maar van die bloedhitte gehad waarbij ik het liefst opgesloten zat in de kelder whaha.
Ben zelf ook wel van een wijntje, festival etc maar dat kon dus niet.
Mijn man kon wel gaan en moest van mij ook zeker gaan. Alleen zat ik dan wel weer thuis met; pff de walrus mag weer lekker thuis blijven en niks doen. Verveel me kapot, harde buik hier. Je blijft maar thuis en voelt dit ook maar zei ik.

Heb wel ook tegen hem gezegd dat ik er gewoon van 'baalde' en dan ook gemeen uit de hoek kon komen. Hier hield hij ook al weer rekening mee dus het was niet dat hij nergens van wist.
Geef dit aan bij je vriend, dan kun je er wat meer over zeggen en moet hij het lekker accepteren ;-)
Heb zelf echt een super zwangerschap gehad hoor maar zo tegen het einde kun je het wel beu zijn. Meer om je kleine voor het eerst te zien.

Succes met de hitte voor alle dames die binnenkort zijn uitgerekend. Ik weet hoe jullie je voelen. Doe zo min mogelijk, drink genoeg water en zet lekker die ventilator aan.
Ohja, nog een aanrader. Een badje in de tuin die ze bij Kruidvat verkopen. Heb ik vorig jaar lekker aangespoeld in liggen vertoeven :-D

 

[Anoniem]

Haha eerlijk hoor! Tuurlijk ben je soms jaloers, maar ik zou hem zeker niet thuis houden.. ik wilde ook graag mijn lijf terug en baalde soms als ik niet naar een festival ofzo kon, maar he het is voor een goed doel. Je mag ook best zeggen dat je een beetje jaloers bent, maar hem de ruimte geven om toch leuke dingen te doen buitenshuis is toch ook fijn voor hem? Nu kan het nog even zonder baby. Succes met de laatste loodjes!

 

[Anoniem]

Herkenbaar! (zo te lezen voor velen!). Niet perse de jaloezie richting mijn vriend, maar wel het feit dat ik vandaag binnen 'moet' zitten (buiten trek ik echt niet..) achter de ventilator. Saai, en normaal zou ik wel 100 andere leuke dingen weten (zwembad, strand, etc.).
Tip is idd het zwembadje: ik heb een fijn zwembadje in de tuin met een parasol erboven, daar heb ik gisteren dik twee uur in gezeten en ga ik vanmiddag weer doen. Met boek en waterijsje. Ben je toch even buiten aan het 'genieten' van de zomer.
En, we zijn er bijna! (ik ben ook 39 weken en wil ook inmiddels 'mezelf' wel weer terug.. )  En, ik probeer ook vooral nu nog te genieten van het bewegende meisje in mijn buik dat ik bijna mag ontmoeten. Zo bijzonder..!

 

[Anoniem]

Bedankt voor jullie reacties! 
@Steph het is ook echt niet zo dat ik het hem verbied! Juist niet. Hij mag van mij overal heen (mits bereikbaar natuurlijk nu) en laat hem daar vrij in. Het is alleen dat ik het jammer vind dat ik nu niet echt mee kan doen, dat gevoel - misschien is jaloers ook niet helemaal de goede omschrijving. Maar dit geldt ook voor mijn vrienden die naar festivals gaan, daar krijg ik ook 'dat gevoel' van. 
Wel goed te lezen dat het in ieder geval niet heel onherkenbaar is. Ik heb ook echt een heel fijne zwangerschap gehad zonder kwaaltjes of klachten, maar idd precies zoals jullie zeggen.. zo tegen het einde ben je het wel een beetje zat! Badje ga ik ook maar even halen bij een blokker, thanks voor de tip!
Iedereen die nog zwanger is ook succes met de laatste loodjes, en @Lisetteaugustus voor jou loopt het dus precies gelijk met mij! Zo spannend, ik kan ook echt niet wachten tot ik hem kan vasthouden maar het trappelen in mijn buik is idd ook nog wel gezellig. 

 

[Anoniem]

Ik herken je gevoel wel een beetje
Mijn vriend stond ook het hele weekend op Defqon... leuk met vrienden los. En met dit heerlijke weer trekt hij ook een lekker flesje wijn open. Of gaat hij biertjes doen bij de buurman. En dan niet te vergeten de salades met zalm, tonijn, etc. Op die momenten ben ik het ook wel eens zat.... dingen niet mogen. Dingen niet kunnen. Ik ben vandaag 36 weken en morgen start mijn verlof. Eindelijk hoef ik in dat opzicht niks meer en kijk er naar uit. En stiekem hoop ik ook wat eerder te bevallen - liefste met 38 - zodat ik mn oude figuur weer wat sneller terug heb, nog kan genieten van een goede (na)zomer... en ook weer eens gewoon Joena kan zijn. Dus neem het jezelf niet kwalijk. Ik deel deze gedachten ook gewoon met mn vriend... misschien moet je dat doen? De laatste loodjes zijn nou eenmaal zwaar en de hormonen werken ook niet bepaald mee. Dus wees niet te streng voor jezelf. Natuurlijk is zwanger mogen zijn heel bijzonder en mooi! Maar het is ook een aanslag op je lijf en op jezelf.