Jaloers op het kdv

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Mijn kleine gaat drie dagen per week naar het kdv. Hij zit daar een aardige tijd.... ca. 10 uurtjes. Ik vind het ontzettend lang, maar goed, voor ons is dit even niet anders. Nu is het zo dat zodra ik hem breng hij alleen maar oog heeft voor zijn leidster. Hij is dan helemaal aan het glunderen en lachen en flirten en heeft geen oog meer voor mij.... Dit maakt mij best onzeker. Vorige week ging ik hem ophalen en hij was helemaal aan het lachen en praten met haar. Hij lacht heel veel naar mij maar praten doet hij niet echt met mij. Met haar dus wel. Het steekt mij wel een beetje. En ik ben er wel over na gaan denken...... Zelfs de leidsters daar staan er soms van te kijken hoezeer hij aan haar gehecht is. Ik word hier heel onzeker van. Ook omdat ik na drie dagen werken zo ontzettend overdreven moe ben de overige dagen dat ik het gevoel krijg dat ik het niet goed doet met hem, dat hij het bij haar veeeeel leuker heeft. En ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen met hem te doen en probeer hem altijd bezig te houden. Maar zo een reactie als met haar krijg ik nooit, dat volop praten en lachen. Ik ben dus gewoon ontzettend jaloers.... en onzeker, doe ik het wel goed? Hoe reageren jullie kleintjes op de leidster van het kdv?
Groetjes Christie
 
Dat is inderdaad moeilijk! Ik kan me heeeel goed voorstellen dat het je pijn doet en dat je heel onzeker en jaloers bent op dat moment! Het is jou kindje en je wilt gewoon dat hij het bij jou het leukste heeft! En dan kom je binnen en dan lijkt het alsof hij die leidster veel leuker vind dan jou...
Maar probeer dat van je af te zetten, echt! JIJ bent zijn moeder en dat is "maar" een lieve leidster! Je kindje zal zich misschien goed en veilig voelen bij haar (en dat is alleen maar goed! Anders moest je hem misschien wel huilend achterlaten en dat is ook echt geen pretje!) maar zoals hij zich bij zijn moeder (bij jou!!!) voelt, voelt hij zich echt bij niemand anders hoor! Ookal voelt dat misschien niet altijd zo.

Ik werk zelf op een kdv, heb daar bijvoorbeeld ook een kindje gehad die echt de hele dag aan me hing/op schoot wou, achter me aan liep/ wilde knufellen....en dat ongeveer 2 jaar lang! Toen is hij weggegaan (gingen verhuizen) en ongeveer een half jaar later kwam ik hun tegen in de stad en hij wist nieteens meer wie ik was!!!
Snap je wat ik bedoel? Die leidster is op dit moment (ook) vertrouwd voor hem, maar jij blijft zijn hele leven zijn moeder en dat is toch echt wel veeel meer!
 
Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar erg onzeker van wordt!
Maar ga er maar vanuit dat je zoontje echt wel weet wie zijn moeder  is hoor!
En wees ook maar blij dat hij het zo goed naar zijn zin heeft. Mijn dochter begint al te huilen als ze haar leidster ziet en dat is ook echt geen prettig gevoel!!
Ik werk zelf ook al 8 jaar in de kov en soms heb je idd een speciale klik met een kind. Ik ben daar altijd wel heel bewust mee bezig en zorg er voor dat de andere leidster ook dingen met dat kindje doet, zodat hij/zij niet teveel aan me gaat hangen.

Maak het anders bespreekbaar op het kdv, zeg gewoon dat je het hier heel moeilijk mee hebt. Wie weet kunnen zij wat van je onzekerheid weg nemen.
Maar een kind weet heus wel wie zijn moeder is en ik weet zeker dat hij onvoorwaardelijk van je houdt!
Sterkte
Sil
 
Oei, hoe herkenbaar. Ik ben ook leidster op een kdv en heb inderdaad ook een uk gehad die zich hele prettig voelde bij mij. Zo erg dat wanneer zijn moeder hem een kusje wilde geven bij het afscheid, hij zich afwende en bij mij kroop.
Als leidster voel je je dan heel opgelaten. Met een grapje is de situatie goed gekomen, maar ik kan me zo voorstellen (nu ik ook de andere kant ervaar) dat je je jaloers voelt.

Zoals de anderen al zeiden, je kindje weet heel goed dat JIJ mama bent. En heeft voor de tijden dat  hij  niet bij jou kan zijn, iemand gevonden bij wie  hij  zich veilig voelt.

Je schrijft ook dat je er moeite mee hebt dat hij bij het halen nog zo gezellig met de leidster bezig is en dat jij die reactie niet krijgt van hem.
Ik weet dat mijn kindje bij anderen nooit huilt. Alleen maar gezellig is en aan het lachen en kletsen.
Thuis huilt hij ehct wel. Zeker wanneer we net thuis komen. Ik moet me dan even realiseren dat hij zich bij mij dan zo veilig voelt dat hij ook die kant van zichzelf laat zien. Dat hij bij mij kan ontladen wat hij de hele dag heeft opgespaard. Dat hij weet dat wanneer hij 'vervelend'   is bij mij, ik nog steeds van hem houd.

Wanneer je het gevoel hebt dat je door de vermoeidheid die voortvloeit uit je werk, geen leuke moeder kan zijn, is het misschien een optie om op je werk te bespreken of je je dagen anders over de week mag verdelen?

Succes en heb vertrouwen in je band met je kind!
 
hoi,

Probeer het los te laten hoor! Niet te veel over piekeren dat is zo zonde. Ik kan me en beetje voorstellen dat het ook een andere reden kan hebben:
Je kindje is 10 uur per week bij iemand anders en al de rest bij de mama. Dus mama is maar saai, want die is altijd aanwezig en altijd hetzelfde .
Naar het kdv is dus een uitje. Weer dat gekke gezicht dat gelijk naar je lacht en die nieuwe omgeving met allemaal andere geluiden....
je kindje reageert daar positief op door te kletsen, zie het als een goed teken!

Even flauw doen: jij vindt 10 uur lang.....Jasmijn moet volgende week 55 uur, boehoehoehoe, ik krijg toch al wel en beetje buikpijn als ik er aan denk.

groeten Elke

 
hoi,

sorry verkeerd gelezen, je bedoelde 3x 10 uur in de week.

Trouwens gisteren stond de leidster van het kdv tussen neus en lippen te vertellen dat Jasmijn de hele ruimte doorkruipt..huh...ik thuis maar proberen maar ze komt niet van d'r plek hoor :)
Hihi ik heb maar net gedaan alsof ik dat alllaaaaang wist.

groeten Elke
 
Hallo allemaal,

Bedankt voor de reacties! Ik zal proberen mezelf eroverheen te zetten, maar als ik haar zie en hij doet zo heb ik toch een beetje dat grrrr gevoel....... Aan de ene kant snap ik het wel... hij heeft daar ook iemand nodig die hij vertrouwd. Hij heeft het altijd gezellig daar. En ja... als hij thuis is moet ik hem echt even een half uur met hem alleen zitten.... anders is hij niet te houden, gaat hij huilen en wordt hij driftig... hij wil dan echt alleen mijn aandacht. En daarna is het weer helemaal goed. Dat is wel grappig... hij heeft me dan toch nodig...

Groetjes Chris
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan