<p>Daag dames!</p><p>Eens even kijken of ik de enige ben... ik ben namelijk bang van wel en ook bang voor heel wat reacties van vrouwen die zeggen dat ik mijn man te weinig ruimte geef... boeit me niet.. moet het ff kwijt en alvast bedankt voor het “luisteren”.</p><p>Ik ben niks meer van wat ik was ... zo voel ik me.. nu al! </p><p>Ik ben 14 weken zwanger van de eerste en ik ben sindsdien STIKjaloers en wantrouwend. Niet alleen op vrouwen in zijn omgeving... nee gewoon zelfs om de pornosites die hij bezoekt..de namen van actrices die hij uit zijn hoofd weet en zijn openheid daarover.. waar ik overigens nooit problemen mee heb gehad. Maar laatst werd ik boos omdat ik met 1 oog mee keek en zag dat er een pornosite in zijn favorieten stond... en alsof dat niet voldoende was stond er daaronder nog 1! . daar waar mijn laatste cellen gezond verstand tegen mij zeiden: doe normaal, laat gaan en hou je waffel dicht, niks aan de hand, je bent een lekker wijf lekker wijf lekker wijf lek....HOLY MOLY zie je wel ik heb het altijd al geweten viezerik en GOD mag weten wat je verder nog uitspookt.. en toen kon ik dus niet slapen en het is een week geleden en als ik er aan denk word ik nog steeds boos.</p><p>Gelukkig is hij erg volwassen en moet hij er stiekem wel een beetje om lachen en ik denk dat vooral IK er last van heb. Ik had dit gedrag ook altijd 2 dagen voor ik ongesteld moest worden... maar dat duurde maar 2 dagen... ?</p><p>Dames...Ik ben niet te houden joh! Ik ben een ongeleid zwanger projectiel en Ik word compleet gestoord van mezelf. Ik ben nooit onzeker geweest.. de seks is prima, hij is lief wat me weer wantrouwend maakt.. want -waarom zeg je zo vaak dat ik mooi ben? ;omdat ik dat vind - maar ik wil dat niet horen want ik geloof je niet want je kijkt ook naar andere vrouwen ? ik herken mezelf niet meer terug en loop dus een groot deel van de dag met een naar gevoel rond en ik weet niet hoe ik dit kwijt moet raken! Ik vertrouw hem niet! Geen reden voor maar ik kan het niet uitzetten! Oké ik wil het maar weet niet hoe?! Ik praat erover sinds kort want ik durfde het in de eerste instantie niet eens te vertellen en vertel het hem eerlijk en hij praat met mij en probeert me gerust te stellen maar ik blijf zo boos en ongerust en jaloers dat hij naar andere vrouwen kijkt .. ik word er gewoon misselijk van! </p><p>Mijn gedachtengang is zo bekrompen geraakt dat ik denk dat ik niet voldoe ofzo.. Ik ben echt een zeurkut geworden ... het type vrouw dat ik niet wil zijn! </p><p>Het “je mag alleen naar mij kijken en ik ben zo lekker emotioneel afhankelijk van je” type </p><p>Zijn er dames die dit (aldan in lichtere vorm) herkennen?</p><p>ik vind het zo zielig en kut voor hem! Ik wil het graag veranderen en dit niet meer voelen zodat ik ook geen rare buien meer heb. Ik voel me een verwend nest... zwanger en draag het meest kostbare wat ik heb en ik ben me druk aan het maken om zulke dingen!</p><p>Ik wil mezelf gewoon genoeg vinden .. MEZELF genoeg vinden als zou hij dat nieteens vinden .. ik wil zelf blij zijn zodat ik mijzelf en alle veranderingen kan accepteren en kan leren geloven dat hij dit ook zo ervaart... ik wil hem echt geloven en gelukkig zijn.. maar ik heb zo’n last van hormonen ... zijn dit wel hormonen vraag ik me soms af.. ik raak er echt een beetje van in de war en heb het idee dat ik niet normaal ben en mijn gedachten niet meer onder controle heb. </p><p>Daarom wil ik dit hier voorleggen want misschien helpt dat</p><p>Liefs,</p><p>Dani</p><p> </p>
Jaloers
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Je gevoel is volkomen normaal.
Wat ik minder normal vind is dat jij het normaal vind dat hij naar porno kijkt.. ik weet niet of je zelf ook porno kijkt? Maar ik persoonlijk vind het erg raar dat een man dit naast een vrouw nodig heeft. Of een vrouw naar je man/ vriend. Als hij jou al heeft is dat toch genoeg? Ik vind jou helemaal niet jaloers hoor!
En je gevoelens komen daarin instinctief naar boven omdat je met jou man alleen je kind wil opvoeden en daarin geen andere vrouwn duld. ?
Succes ermee!
Wat ik minder normal vind is dat jij het normaal vind dat hij naar porno kijkt.. ik weet niet of je zelf ook porno kijkt? Maar ik persoonlijk vind het erg raar dat een man dit naast een vrouw nodig heeft. Of een vrouw naar je man/ vriend. Als hij jou al heeft is dat toch genoeg? Ik vind jou helemaal niet jaloers hoor!
En je gevoelens komen daarin instinctief naar boven omdat je met jou man alleen je kind wil opvoeden en daarin geen andere vrouwn duld. ?
Succes ermee!
Heey Agnesz,
dankje voor je bericht.
Hij heeft dit altijd al gedaan.. er zijn een heleboel mannen die dit doen terwijl ze in een relatie zitten.. natuurlijk niet allemaal maar wel veel.. een hoop dames doen dit ook zonder hier ook maar iets mee te bedoelen. In mijn beleving zou ik me zorgen moeten maken als hij helemaal niet meer naar mij omkijkt.... maar eigenlijk weet ik helemaal niet meer of mij acceptatie wel normaal is. Of dat het normaal is dat hij dit soort sites bekijkt .. ik dacht altijd van wel?
Natuurlijk sta ik niet te juichen.. maar het is wel iets dat ik normaal gesproken beter kan accepteren, nu voel ik me er erg rot over.
Punt is dat ik het hem niet kan verbieden.. hij doet het toch wel.. maar wil het gewoon nu niet weten.
ik ben blij dat jij vind dat ik normaal overkom.. zo voelt het niet maar vind het fijn dat mijn gevoel wordt begrepen
dankje voor je bericht.
Hij heeft dit altijd al gedaan.. er zijn een heleboel mannen die dit doen terwijl ze in een relatie zitten.. natuurlijk niet allemaal maar wel veel.. een hoop dames doen dit ook zonder hier ook maar iets mee te bedoelen. In mijn beleving zou ik me zorgen moeten maken als hij helemaal niet meer naar mij omkijkt.... maar eigenlijk weet ik helemaal niet meer of mij acceptatie wel normaal is. Of dat het normaal is dat hij dit soort sites bekijkt .. ik dacht altijd van wel?
Natuurlijk sta ik niet te juichen.. maar het is wel iets dat ik normaal gesproken beter kan accepteren, nu voel ik me er erg rot over.
Punt is dat ik het hem niet kan verbieden.. hij doet het toch wel.. maar wil het gewoon nu niet weten.
ik ben blij dat jij vind dat ik normaal overkom.. zo voelt het niet maar vind het fijn dat mijn gevoel wordt begrepen
Hormonen.. ik noem ze ook wel demonen.
Goed dat je hier ff je hart lucht. Er over praten is belangrijk. Zeker bij je partner. Blijf het aangeven waar je mee zit, ook al weet je dat het miss nergens op slaat. Het is fijn om die bevestiging te krijgen dat jij de enige bent voor hem.
In plaats van je er tegen te verzetten is het goed om stil te staan bij die gevoelens. Wat maakt je precies zo wantrouwig? En wat voor emotie heb je daarbij? Blijf met hem praten, hoe moeilijk dat ook is. Misschien kan hij je helpen als hij weet wat je van hem nodig hebt.
Zelf kreeg ik pas in het laatste trimester last van de 'demonen'. Ik kon/kan (40weken nu) soms ook enorm onredelijk zijn. Dan schrik ik gewoon van mezelf. Maar op dat moment kun je het niet helpen.. ik probeer dan zoveel mogelijk mn mond te houden tot de emotie is gezakt. Daarna vertel ik wat er in me om ging en bied ik mn excuses aan als ik onredelijk was.
1 troost.. het 2e trimester is vaak een stuk relaxter qua hormonen..
dan voel je je vaak een stuk meer de oude.
en over 6 maanden ben je er helemaal vanaf.
Probeer te relativeren. Jullie krijgen een kind samen, een liefdesbaby. Tuurlijk vind hij je prachtig. Neem dat van hem aan en geniet van het compliment.
Mannen kijken nou eenmaal graag porno. Dat doet niks af aan jou. Probeer jezelf niet teveel laten leiden door de demonen. Je gaat door een heeele bijzondere periode en voor je t weet is t voorbij. Probeer er van te genieten. Je kindje voelt die stress ook. Een relaxte mama is een relaxte baby (en vent )
Sterkte! En geniet van je zwangerschap. En je kan altijd hier komen klagen op het forum zonder consequenties. Dat lucht op
Goed dat je hier ff je hart lucht. Er over praten is belangrijk. Zeker bij je partner. Blijf het aangeven waar je mee zit, ook al weet je dat het miss nergens op slaat. Het is fijn om die bevestiging te krijgen dat jij de enige bent voor hem.
In plaats van je er tegen te verzetten is het goed om stil te staan bij die gevoelens. Wat maakt je precies zo wantrouwig? En wat voor emotie heb je daarbij? Blijf met hem praten, hoe moeilijk dat ook is. Misschien kan hij je helpen als hij weet wat je van hem nodig hebt.
Zelf kreeg ik pas in het laatste trimester last van de 'demonen'. Ik kon/kan (40weken nu) soms ook enorm onredelijk zijn. Dan schrik ik gewoon van mezelf. Maar op dat moment kun je het niet helpen.. ik probeer dan zoveel mogelijk mn mond te houden tot de emotie is gezakt. Daarna vertel ik wat er in me om ging en bied ik mn excuses aan als ik onredelijk was.
1 troost.. het 2e trimester is vaak een stuk relaxter qua hormonen..
dan voel je je vaak een stuk meer de oude.en over 6 maanden ben je er helemaal vanaf.
Probeer te relativeren. Jullie krijgen een kind samen, een liefdesbaby. Tuurlijk vind hij je prachtig. Neem dat van hem aan en geniet van het compliment.
Mannen kijken nou eenmaal graag porno. Dat doet niks af aan jou. Probeer jezelf niet teveel laten leiden door de demonen. Je gaat door een heeele bijzondere periode en voor je t weet is t voorbij. Probeer er van te genieten. Je kindje voelt die stress ook. Een relaxte mama is een relaxte baby (en vent
)Sterkte! En geniet van je zwangerschap. En je kan altijd hier komen klagen op het forum zonder consequenties. Dat lucht op
Hormonen.. ik noem ze ook wel demonen.
Goed dat je hier ff je hart lucht. Er over praten is belangrijk. Zeker bij je partner. Blijf het aangeven waar je mee zit, ook al weet je dat het miss nergens op slaat. Het is fijn om die bevestiging te krijgen dat jij de enige bent voor hem.
In plaats van je er tegen te verzetten is het goed om stil te staan bij die gevoelens. Wat maakt je precies zo wantrouwig? En wat voor emotie heb je daarbij? Blijf met hem praten, hoe moeilijk dat ook is. Misschien kan hij je helpen als hij weet wat je van hem nodig hebt.
Zelf kreeg ik pas in het laatste trimester last van de 'demonen'. Ik kon/kan (40weken nu) soms ook enorm onredelijk zijn. Dan schrik ik gewoon van mezelf. Maar op dat moment kun je het niet helpen.. ik probeer dan zoveel mogelijk mn mond te houden tot de emotie is gezakt. Daarna vertel ik wat er in me om ging en bied ik mn excuses aan als ik onredelijk was.
1 troost.. het 2e trimester is vaak een stuk relaxter qua hormonen.. dan voel je je vaak een stuk meer de oude.
en over 6 maanden ben je er helemaal vanaf.
Probeer te relativeren. Jullie krijgen een kind samen, een liefdesbaby. Tuurlijk vind hij je prachtig. Neem dat van hem aan en geniet van het compliment.
Mannen kijken nou eenmaal graag porno. Dat doet niks af aan jou. Probeer jezelf niet teveel laten leiden door de demonen. Je gaat door een heeele bijzondere periode en voor je t weet is t voorbij. Probeer er van te genieten. Je kindje voelt die stress ook. Een relaxte mama is een relaxte baby (en vent )
Sterkte! En geniet van je zwangerschap. En je kan altijd hier komen klagen op het forum zonder consequenties. Dat lucht op
Goed dat je hier ff je hart lucht. Er over praten is belangrijk. Zeker bij je partner. Blijf het aangeven waar je mee zit, ook al weet je dat het miss nergens op slaat. Het is fijn om die bevestiging te krijgen dat jij de enige bent voor hem.
In plaats van je er tegen te verzetten is het goed om stil te staan bij die gevoelens. Wat maakt je precies zo wantrouwig? En wat voor emotie heb je daarbij? Blijf met hem praten, hoe moeilijk dat ook is. Misschien kan hij je helpen als hij weet wat je van hem nodig hebt.
Zelf kreeg ik pas in het laatste trimester last van de 'demonen'. Ik kon/kan (40weken nu) soms ook enorm onredelijk zijn. Dan schrik ik gewoon van mezelf. Maar op dat moment kun je het niet helpen.. ik probeer dan zoveel mogelijk mn mond te houden tot de emotie is gezakt. Daarna vertel ik wat er in me om ging en bied ik mn excuses aan als ik onredelijk was.
1 troost.. het 2e trimester is vaak een stuk relaxter qua hormonen..
dan voel je je vaak een stuk meer de oude.en over 6 maanden ben je er helemaal vanaf.
Probeer te relativeren. Jullie krijgen een kind samen, een liefdesbaby. Tuurlijk vind hij je prachtig. Neem dat van hem aan en geniet van het compliment.
Mannen kijken nou eenmaal graag porno. Dat doet niks af aan jou. Probeer jezelf niet teveel laten leiden door de demonen. Je gaat door een heeele bijzondere periode en voor je t weet is t voorbij. Probeer er van te genieten. Je kindje voelt die stress ook. Een relaxte mama is een relaxte baby (en vent
)Sterkte! En geniet van je zwangerschap. En je kan altijd hier komen klagen op het forum zonder consequenties. Dat lucht op
Ja dat dacht ik dus ook agnes.. ik vind het ook niet normaal dat je eigen vent porno kijkt. Ik zou daar heel boos om kunnen worden. Zo krijg je dus juist het gevoel dat je niet goed of mooi genoeg bent! Ik weet precies hoe je je voelt. Ben nu zwanger van de 2e en heb dat jaloerse niet zo erg meer. Maar met de eerste? was het elke dag bonje omdat ik dus ook boos werd dat hij de namen van actrices wist en juist die fim moest zien met die mooie vrouwen erin. Vreselijk. Ik betrap mezelf er wdl op dat ik stiekem meegluyr als hij op facebook zit ofzo en dan stopt bij een plaatje van een vrouw in bikini? het zullen de hormonen wel zijn die het 3 keer zo erg maken..
Dus als je in een relatie zit mag je niet meer masturberen? En geen porno meer kijken? Haha dan wens ik je heeeel veel succes met het vinden van een man, want volgens mij doet 99% dit toch echt wel (en wat is precies het probleem?)
Ik zou het me ook niet laten ontzeggen trouwens. Voor mij zou het einde relatie betekenen. Ik bepaal zelf wel wat ik met mijn lichaam doe.
Voor TO: puur je hormonen. Zoek afleiding, lekker gaan sporten of een lange wandeling maken en even tot jezelf komen. Zijn porno heeft niks met jou te maken, maar volgens mij weet je dat zelf ook wel.
Ik zou het me ook niet laten ontzeggen trouwens. Voor mij zou het einde relatie betekenen. Ik bepaal zelf wel wat ik met mijn lichaam doe.
Voor TO: puur je hormonen. Zoek afleiding, lekker gaan sporten of een lange wandeling maken en even tot jezelf komen. Zijn porno heeft niks met jou te maken, maar volgens mij weet je dat zelf ook wel.
Ja, hormonen. Ik ben nu 37 weken en heb er ook weer last van. Huilbuien en van die heerlijke snauwerige uitbarstingen. Ik kan niet wachten om weer mezelf te zijn. Je bent de komende maanden, niet om je te ontmoedigen, een huisje van een prachtige baby. Soms voelt het daardoor ook alsof je niet helemaal jezelf bent. Praat erover met je man. Ze kunnen niet raden hoe wij ons voelen, zijn nog nooit ongesteld geweest, laat staan zwanger dus deze hormonen zijn compleet buitenaards voor hen. Mijn vent snapt mij nu beter als ik mn hormonen even laat gaan en daarna probeer om uit te leggen waar het vandaan komt.
Succes!
Succes!