Lara is nu 2 jaar 3 mnd en haar broertje Mika is net 6 mnd. De eerste maanden nadat Mika geboren was heeft ze amper naar hem omgekeken, maar tegenwoordig is het bij alles wat we met Mika doen "Mika mag niet bij mama zitten"of "Mika mag niet in bad" of "Mika mag niet mee naar buiten".
Terwijl we echt de aandacht goed verdelen, haar erbij betrekken, haar een-op-een aandacht geven enz. Ik word een beetje moe van dat "Mika mag niet..."
Ik denk dat het een fase is, want ze heeft het ook wel een beetje naar andere kinderen toe en sowieso met speelgoed ("is van mij"
.
Mika daarentegen doet alle moeite om haar aandacht te trekken, want hij vindt zijn grote zus bere-interessant en moet vreselijk lachen om haar gespring enzo.
Herkenbaar voor andere peuter-en-baby mama's?
Terwijl we echt de aandacht goed verdelen, haar erbij betrekken, haar een-op-een aandacht geven enz. Ik word een beetje moe van dat "Mika mag niet..."
Ik denk dat het een fase is, want ze heeft het ook wel een beetje naar andere kinderen toe en sowieso met speelgoed ("is van mij"
. Mika daarentegen doet alle moeite om haar aandacht te trekken, want hij vindt zijn grote zus bere-interessant en moet vreselijk lachen om haar gespring enzo.
Herkenbaar voor andere peuter-en-baby mama's?