jalouzie

[Anoniem]

Hallo allemaal,

ik wilde iets kwijt over het zwanger raken. Vorig zijn we ons kindje verloren door een vroeggeboorte. Nu na een jaar zijn we pas weer serieus bezig (en dan het liefst ook zo snel mogelijk). Maar nu hoor ik van mijn moeder dat mijn zusje zwanger is. M'n zusje wil niet zeggen van wie en heeft m.i. haar leven niet eens op orde. Ik was heel boos en ook verdrietig. Ze heeft het me persoonlijk nog niet durven vertellen. Ik weet niet of ik haar ermee moet confronteren. Ik wil haar steunen, maar vind dat ook wel lastig. Zeker als het bij ons nog niet gaat lukken. Wie herkent deze misplaatste jalouzie/boosheid en heeft advies?

 

[Anoniem]

Hoi Mirza,
eerst wil ik even kwijt dat ik het heel erg voor je vind dat je je kindje kwijt bent geraakt.
Het kan dan heel vervelend en pijnlijk zijn dat iemand anders in je omgeving wel zwanger raakt terwijl jullie er zo hard voor moeten werken.
Ik snap jouw boosheid wel maar ik weet niet of die wel helemaal terecht is. Misschien is het inderdaad zo dat je zusje haar leven nog niet op orde heeft maar het is haar beslissing om zwanger te raken en ik denk niet dat ze verantwoording daarvoor bij jou af moet leggen. Misschien heeft ze het nog niet tegen jou verteld omdat ze weet dat het pijnlijk voor jou kan zijn,en dus misschien nog wat moed moet verzamelen. Mij lijkt dat het niet de schuld van je zusje is dat het zwanger raken bij jullie niet lukt, maar dat neemt niet weg dat het erg pijnlijk kan zijn dat zij wel zwanger wordt. Wij hebben allemaal wel eens gevoelens van jaloezie en hebben allemaal onze periode dat we niet echt blij kunnen zijn als iemand uit onze omgeving verteld dat ze zwanger is en dat is opzich ook heel normaal lijkt mij, maar probeer het niet op je zusje af te reageren, daar heb jij niets aan en zij ook niet. Probeer er gewoon eens rustig met haar over te praten, dan begrijpt zij ook waarom je niet altijd even enthousiast mee zal praten over babykleertjes enz enz enz.
Meid, jouw tijd komt vast ook nog wel.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes Ikje.

 

[Anoniem]

Hoi,

ik kan me heel goed voorstellen dat je kwaad en verdrietig bent om het verhaal van je zusje. Iets wat bij jullie al veel pijn heeft veroorzaakt gaat bij haar zomaar en dan ook nog eens op een manier die eigenlijk niet past in jouw normen en waarden-plaatje. Waarschijnlijk is haar plaatje heel anders. Daarbij kan ik me ook goed voorstellen dat je gekwetst bent doordat ze het niet zelf heeft durven vertellen. Maar je weet niet welke reden dat heeft, misschien is het inderdaad wel uit angst voor jouw reactie of uit bescherming. Wanneer jullie er aan toe zijn zou ik toch proberen een open gesprek te hebben hierover. Ze is nou eenmaal wel je zus. Zet alles eerst even voor jezelf op een rijtje, want je gevoelens zijn naar mijn idee heeel begrijpelijk.

En zoals Ikje het ook al zei: jou tijd komt echt nog wel, en dan zou het ook mooi zijn als je dat met je zusje kunt delen.

Sterkte in elk geval,

Liefs Marianne

 

[Anoniem]

Bedankt voor jullie reacties. Ik zal mijn best doen om me open te stellen. En de vorige keer was ik binnen drie maanden zwanger, dus wie weet hoe het nu loopt.

Groetjes