je kan er eingelijk met niemand over praten ik zelfs met vriend lief niet

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi

hoe zit het bij jullie?

ik ga beginnen met ivf en heb al super veel info opgezocht maar delen met mijn vriend wil niet echt hij praat er wel over maar kan zich er niks bij voorstellen hij is echt een schat maar momenteel heb ik niet zoveel aan hem puur omdat we nog aan het begin zitten denk ik.

pff soms is dat wel moeilijk ik heb gewoon wel angsten van hoe ga ik overal op reageren trek ik het wel dat soort dingen.


liefs annieka

 
Hoi Annieka,

Fijn dat je mag beginnen met IVF het geeft toch weer hoop dat je  wens uit mag komen.
Het is allemaal onbekend hoe je reageert op dingen en kan me goed voorstellen dat je er erg onzeker van wordt. Mannen beleven dit sowieso anders, volgens mij. Zelf gaan we na deze IUI nog 1 keer IUI doen en dan IVF. en mijn man praat erover (in  mijn beleving)  alsof het een peuleschilletje is en dat je het even doet. NOU....... daar denk ik anders over maar ja hij gaat het niet voelen (zeg  ik ook wel tegen hem als ik weer eens -menstruatie- pijn heb). "gelukkig" zijn er hier meiden die het wel goed met je kunnen delen.

Ik wens je heel veel succes!

groetjes Belle




 
Hoi Annieka

Wat jammer dat je partner er niet over kan of wil praten. Je hebt elkaar nodig in dit gedeelte. IVF doe je er niet ff tussendoor en je moet van elkaar weten hoe het met elkaar gaat.
Mijn man en ik kunnen er wel erg goed over praten, komt ook omdat ik alles met hem bespreek en hij met mij. Heel soms moet ik hem terug naar de aarde halen, hij heeft de neiging alles voor zich zelf te houden, omdat hij er dan voor mij wil zijn. Ik wil  weten wat er bij hem speelt. Ik vind dat heel belangrijk. ik zou hem niet kwijt willen raken, omdat we kwa gevoel elkaar zijn kwijt geraakt.

Liefs

Lydia
 
Hoi A,

Ik kan me je gevoel voorstellen en het is gewoon zo dat je het allebei heel verschillend en toch ook weer hetzelfde beleeft. Het is een superspannende onzekere tijd en je weet niet wat je te wachten staat.

Mijn man en ik zijn (ook) geneigd om elkaar   te ontzien en niet altijd ons verdriet en onze onzekerheid te delen. Terwijl het meestal wel heel goed is.   De ene keer gaat het gewoon beter en praat je er makkelijker over dan de andere keer.
Vlak de invloed van de hormonen ook niet uit, haha ik herken mezelf soms niet eens terug, laat staan dat hij me dan altijd goed begrijpt....


Ik heb een tijd lang gemaild met een mannelijke collega, die ook met zijn vrouw in de mmm zat. We kenden elkaar vtv helemaal niet en het was eigenlijk heel toevallig dat we elkaar troffen en dat we het van elkaar te weten kwamen.   Ik moet zeggen dat ik veel aan die mailtjes gehad heb,   omdat we emotioneel niks met elkaar hadden   en elkaar verder eigenlijk nooit zagen praatte het op de een of andere manier heel fijn. We hoefden geen rekening te houden met elkaars gevoelens.
Door hem kon ik me beter inleven in mijn eigen man en hij in zijn vrouw. En de herkenning, zoals we die hier ook delen met elkaar, vond ik erg fijn. Het klinkt misschien raar, maar ik vond het erg fijn, voor zolang als het duurde.
Nu geen contact meer, heel af en toe eens, omdat het op een gegeven moment toch niet helemaal goed meer voelde naar onze partners toe, zij vonden het beide niet prettig en dat was niet de bedoeling.

Het is belangrijk dat je elkaar niet kwijtraakt, maar het is natuurlijk wel zo dat niet iedereen makkelijk en veel praat over zijn of haar gevoelens.
Ik ben er van overtuigd dat mijn relatie goed is, maar wij raken elkaar soms echt wel eens een beetje kwijt. Op het moment dat je dat beseft en benoemt vinden wij elkaar altijd wel weer terug..... soms kost het een ruzie of een verdrietige avond...

Doe wat het beste voelt voor jou, zoek samen afleiding en ga bewust leuke dingen doen.
Sterkte meid, maar pieker niet teveel hoor!

Mickey
 
hoi annieka,

wat vervelend dat je met je mannetje niet goed kunt praten.
Bij ons is het juist echt heel anders.
Mijn lief en ik delen alles en we voelen en beleven het misschien wel anders, maar we kunnen het er samen heel goed over hebben.
Het heeft onze relatie juist veel sterker gemaakt....

Ik hoop dat je het samen met hem kunt doorlopen, want dit moet je samen doen!!!

Maar je weet ons ook altijd te vinden he meid...

Gr.
mama Peet
 
Hoi Annieka

Het is idd lastig als je het idee hebt dat je met je verhaal nergens naartoe kunt.
Gelukkig zijn er dan hier wel meiden die je kunnen helpen en steunen maar vergeet niet hoe belangrijk het is dat je dit samen doet met je kerel!

Omdat je samen het besluit neemt om in deze mmm te stappen zul je hier echt wel samen uitkomen. Maar blijf praten met je ventje!!! Dat is het aller aller belangrijkste wat er is!! Ik zeg dit omdat ik zelf heb ervaren wat er gebeurd als je dit niet doet.
Ik was een aantal jaren geleden iemand die absoluut niet zijn gevoelens kon uiten naar mijn toenmalige partner en niet met hem kon praten. Na een relatie van 10 jaar is dit toen ook mis gegaan, waardoor??? Doordat ik door mijn huidige man heb geleerd om te praten. Nu wil ik natuurlijk absoluut niet zeggen dat je relatie gevaar loopt of zo, begrijp me asjeblief niet verkeerd maar wil alleen maar zeggen dat als je weet dat jullie moeilijk kunnen praten je er nog heel veel samen aan kunt veranderen.
Natuurlijk blijven mannen vaak anders reageren dan vrouwen maar daar zijn het dan ook weer mannen voor :)   Als je elkaar maar goed begrijpt en er voor elkaar bent, dat is het belangrijkste van alles!!! Dan kom je er samen echt wel uit.

Wil niet zeggen dat ik niet super blij ben met de meiden hier :)

Meid heel veel succes en we zijn er voor je hoor !
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan