Jengeldejengeldejengeldejengel......

A

Anoniem

Guest
Hellup!!!!
Ik word echt een beetje gek hier. Mijn zoontje is normaal altijd best rustig en lief. Kan ook heel goed alleen spelen. Maar sinds zaterdag gaat hij jengelen zodra ik uit het zicht ben.
Ik word er echt niet blij van.

Zou het een sprongetje zijn? Hij is nu 28 weken en in het boek is die periode niet als sprongetje aangegeven. Maar ja...misschien heeft ie hem iets eerder?

Of tandjes???

Zondagmorgen haalde ik hem van de creche, nou hij kroop bijna in me. Hij klampte zich helemaal aan me vast. Hij had ook niet gelachen die morgen zei de leidster. Alleen maar met een diepe frons rond zitten kijken.

s'Morgens is hij ook ineens een uur eerder wakker. Hij ligt dan wel gewoon te kletsen, maar wij zijn dan dus ook wakker.
Vanmorgen ook weer.
Normaal gesproken blijft hij na zijn eerste fles om 7.00 wakker tot 9.00 - 9.30u.
Maar nu stak hij gelijk zijn duim alweer in zijn mond en wrijven in zijn oogjes.
Heb hem dus maar weer terug gelegd en ik hoor hem niet meer, dus hij zal wel slapen. Ik zie wel hoe het vandaag gaat lopen......

Zucht...ikke met mijn vaste schema....
 
Hoi,

Leuk he als je denkt een schema te hebben... gooien ze het gelijk weer om... hier ook hoor! hahaha. Mama-schema noemt mijn man me ;)

Maar verlatingsangst hoort toch ook in deze periode?? Ik heb er gelukkig (nog) geen last van gehad, of ik heb het niet gemerkt.

Groetjes Debby mv B'Elanna (8 maanden)
 
Afgelopen zondag was ik jarig en alle visite wilde knuffelen met Daisy... en dat mocht natuurlijk! Trotse moeder he... Maar Daisy zette het over het algemeen op een zeuren bij een ander op schoot en als ik haar overpakte kwam er gelijk een grote grijns. Gister wilde ze zelfs amper alleen spelen en alleen opgetild worden en rondjes lopen, helemaal terug in de tijd was het. Maar goed, het is dus een sprongetje. Kreeg gister ook de sprongenwekker. Aanhankelijk dus. Ze is nu 35 weken.. dat is wel wat ouder dan jouw kindje trouwens....
 
Hoi, hoi,

Misschien mist hij zijn mama? Ik ging Justin gisteren ophalen bij het KDV zit ie te lachen naar me, loop ik naar de mandjes om zijn spulletjes op te halen (uit zijn zicht) begint hij ineens ontroostbaar te huilen. Sta ik buiten met de maxicosy is hij weer stil...baby's we zullen ze nooit begrijpen!

Liefs,

Puk
 
Hahahahaha....nu Puk inderdaad! We zullen ze nooit begrijpen.
Volgens mij hoort verlatingsangst er idd. wel een beetje bij rond deze leeftijd.
Het zal wel weer overgaan, maar ik vind het wel een beetje lastig.

Vandaag is ook ineens heel zijn slaapschama anders. Tijden dat ie normaal wakker is, slaapt hij en andersom. Nou ja, ook goed!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan