Jengelen en nog eens jengelen ...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Mijn zoontje is bijna twee en de is de laatste maanden bijna dag in dag uit aan het jengelen. Hij vraagt de hele dag door onafgebroken 200% aandacht van mijn en/of zijn vader. Even op de bank gaan zitten is er niet bij, meneer staat direct aan je hand te trekken. We (papa en ik) zitten er om eerlijk te zijn even behoorlijk doorheen, want tijd om iets te doen, of eventueel tijd voor je zelf blijft er niet over. Ook stijgt het stress-level door het onophoudelijke gejengel bij ons in de huis de laatste tijd nogal eens tot boven het kookpunt. We hebben al het één en ander geprobeerd, negeren/afleiden/op de gang zetten, maar niets lijkt echt te helpen.

Herkent iemand dit misschien ? Alle tips zijn welkom !

Alvast bedankt.

Tanya (mama van Floris / 23 maanden)
 
Hoi,

Ik denk dat alle kinderen  wel zo een periode doormaakt. Bij de een gaat het snel van zelf over de ander doet er wat langer over.

Zelf zijn we er hier heel duidelijk in als ik bezig ben met het huishouden dan gaat ze gewoon even zelf spelen klaar. In het begin en soms nu nog probeert ze het wel maar ik geef dan niet toe (uitzonderingen daar) Maar nu is ze 21 maanden en speelt heel lief vaak alleen.

Wat daar wel altijd tegenover staat is dat als ze zo lief speelt ik vaak bij haar ga zitten en even meespeel, zij mij helpt of even een boekje lees. Is het huishouden gedaan of wat ik ook deed is er weer volop aandacht voor haar.

Ik denk dat je je kindje moet leren dat hij ook alleen moet kunnen spelen als jij bezig bent of even wat wilt doen. Dat is even doorbijten denk ik en consuqent zijn ondanks het huilen of boos worden.

heel veel succes
 
Hallo Joys,

Bedankt voor je snelle reactie. Ik probeer inderdaad al een hele tijd de dingen te doen die jij beschrijft, alleen duurt de "fase" toch al weer zo'n half jaar. Maar ik denk ook dat er niets anders opzit dan gewoon volhouden :)

Tanya

 
Oh Tanya, wat wordt je daar moe van! Ik heb ook niet DE oplossing. Bij ns is het altijd zo, dat als we gaan zitten, ze onze aandacht wil. Maar zo lang ik bezig ben heeft ze inmiddels geleerd zelf te spelen. Maar het ene kind kan dat weer beter dan het andere. Kijk of je er een keertje een middag tussenuit kunt om voor jezelf iets leuks te doen, je batterij weer opladen. Of wellicht is het iets om met leeftijdgenootjes af te spreken. Succes.
 
Hoi Tanya

Ik herken het wel een beetje. Ook onze kinderen hebben hier met periodes wel eens last van. Vooral de oudste. Wat me is opgevallen is:
* Altijd van tijdelijke aard (paar dagen-week)
* Na die periode heeft hij vaak een ontwikkelingsspurt met het een of ander.
* Bijvoorbeeld ineens beter en meer praten, voor het eerste stapje, voordat hij zindelijk werd enz.

Misschien dat deze gedachte je helpt om door deze moeilijke periode heen te komen.

Succes!!
Groetjes Maartje
 
Hihi,

wat mama-anne zegt ken ik wel, maar dan vanuit mezelf. Ik hoorde altijd dat ik een heel lief en makkelijk kind was tot mijn ouders gingen zitten lezen dan had ik opeens aandacht nodig. En nog hoor. Ik vermaak me prima alleen en heb niet altijd wat tevertellen, maar als mijnn vriend de voetbal international leest of iets over voetbal kijkt schiet me altijd vanalles te binnen wat ik dan moet vertellen De aard van het beestje.

Tja en tips? Als je alles hebt geprobeert, bewaak dan in elk geval je eigen grenzen. Stel jezelf een tijd die je nodig hebt voor iets, zeg het je kind en hou je eraan, dan maar even een boos kind, maar ben er daarna wel weer helemaal voor hem. En echt helemaal stuk? Neem oppas voor een weekendje, 1 nacht, ga lekker samen weg, winkelen uit eten bioscoop en uit slapen en herhaal dit elke twee maanden. Scheelt misschien iets, bij ons wel!
 
Hai,

Het is een heel lastige leeftijd..... Je kan het ze wel uitleggen, maar snappen doen ze het nog niet echt.... Ik heb het met mijn twee oudste meiden zo aangepakt:
Met huishouden mochten ze meehelpen (bent echter wel wat langer aan het huishouden met zo'n kleine hulp), voordeel: ze kregen gelijk veel aandacht en komplimenten. Na het huishouden ging ik een kopje koffie drinken en even tijd voor mezelf nemen (boek lezen, tv kijken o.i.d.) In het begin een kopje koffie, later langzaam uitbreiden naar twee of drie (qua tijd). Na de koffie is er weer speel/aandachttijd. Tijdens het koffie zetten zorgde ik ervoor dat ze op gang waren geholpen met spelen/kleuren/etc. Kwamen ze me toch "storen" tijdens de koffie gaf ik ze nog een keer een "waarschuwing" om duidelijk te maken dat mama even koffie ging drinken en als ze nog een keer zouden zeuren zouden ze in het halletje gezet worden. Bij de tweede storing zei ik niks meer, pakte ze op en zette ze  in het halletje (zonder aandacht, want dat willen ze wel bereiken). In het begin stonden ze dus heel vaak in het halletje, maar als je consequent blijft volhouden (en dus niet deze week deze straf, volgende week wat anders proberen.....) snappen ze het uiteindelijk echt wel. Ze kunnen gewoon kiezen, of lekker spelen met wat leuks, of in het halletje je zitten vervelen..... (na ca 2 minuten mogen ze weer even kiezen: zelf spelen of in halletje blijven)
Hou het in het begin kort en overzichtelijk (begin bijvoorbeeld met 5 minuten) en verzin een teken dat het nu even jouw tijd is (op school hebben ze bijvoorbeeld een stoorketting, heb je die ketting om dan moeten de kinderen zich even zelf vermaken) en bouw het langzaam op.
Het is doorbijten geblazen. Wel regels consequent toepassen, voor alle opvoeders zelfde aanpak/straf. Schep duidelijk oorzaak/gevolg. Succes!!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan