jeugdinrichting

[Anoniem]

hi, ik ben vandaag naar een jeugdinrichting ofwel een jeugdgevangenis geweest. Ik had me aangemeld voor de poort gaat open.
Vorig jaar ben ik naar een volwassenen gevangenis geweest en dat deed me niet zo heel veel. Wat ik vandaag gezien heb doet me wel veel, ik ben nu 6 weken zwanger en wat je daar ziet en voelt is met geen pen te beschrijven.
Het is geen hel ofzo maar het idee dat als wij het dus verkeerd doen dat de kinderen dan daarheen gaan, dat doet me een hoop.
In mijn gedachten zaten daar de vreselijkste kinderen maar het zijn gewone kinderen zoals je ziet in de buurt.
Dat vind ik best moeilijk omdat het dus ook onze kinderen kan overkomen.
Ik zag wel dat ze veel goede dingen doen met de kinderen dus het komt uiteindelijk meestal goed maar hoe ver moet je gaan om daar te komen.

groetjes happybee

 

[Anoniem]

Hoi Habbybee,
Ja, triest he? Ik werk zelf bij Jeugdzorg en moet (helaas) wel eens jongeren gesloten plaatsen. Is echt heel erg voor die jongeren en voor hun ouders natuurlijk. Maar goed, het is het beste voor hen op dat moment, anders loopt het nog slechter af. Ze worden daar wel beschermd en geholpen om straks weer een normaal leven te kunnen leiden. Maar ondanks dat blijft het heel triest, dat ben ik zeker met je eens. Je moet er niet aan denken dat dit je eigen kind overkomt, toch? En toch heb je hierr als ouders helaas niet altijd invloed op. Het enige wat je kunt doen is van je kind houden en ze een goede richting in sturen.
Groetjes, Doornroosje

 

[Anoniem]

hoi,

na de geboorte van de eerste kwam de wijkverpleegkundige langs en die vertelde mij dat zij bij het eerste huisbezoek al een inschatting kon maken waar het kind zou eindigen. Je hebt natuurlijk niet alles in de hand want er speelt natuurlijk ook een omgeving mee, maar je thuissituatie is toch de basis voor de toekomst.

De poorten gaan open is een hele leuke manier om binnen te komen op een plek waar je anders nooit komt. Welke inrichting ben je geweest? Is er nog met jongeren gepraat? Ik heb die rondleidingen ook gedaan, meestal een groep mensen, die onder te indruk en tonen van veel interesse.

Ik was zwanger van de eerste toen ik mijn eerste werkdag  had in een jeugdgevangenis. Ik moet je eerlijk zeggen dat het mij weinig heeft gedaan (ben, denk ik, er veel te nuchter voor). De poorten die achter mij  dicht vallen (pas lastig als ze niet meer open gaan), deed mijn niet zo veel, want ik wist dat ik er aan het einde van de dag weer uit mocht.  Pas na 5 jaar had ik zoiets, toen ik een  escalatie zag, dit hoeft voor mij niet meer.

Er zit een grote groep die het aan zich zelf heeft te danken, maar er is ook een groep die er zelf weinig tot geen invloed op heeft gehad. Het kan een totaal ontwrichte thuissituatie zijn, maar ook meiden en jongens  die beschermd moeten worden tegen de mensen buiten (geen familie). Ze worden dan ook verschillend behandeld (straf en civiel). De jongeren die civielrechterlijk er zitten worden als het waren opgevoed en weerbaar gemaakt voor een leven buiten de poort. De andere groep (straf) moet de opgelegde straf die door de kinderrechter is opgelegd uitzitten en ja sommige zie je terug. Overdag gaan ze naar school en ze hebben corvee en moeten zich aan regels houden. Er waren regelmatig momenten dat   er diploma en certificaat uitreiking was. Ik heb zelf nooit overwogen zelf op de groep te staan. Ben ik niet de juiste voor.

Maar het heeft voor heelveel mensen een behoorlijke impact en als je dan ook nog een zwanger bent, kant dat nog veel meer impact hebben.