<p>Lieve allemaal,</p><p> </p><p>Dit is mijn allereerste topic ooit geschreven. Ik ben op dit moment 19 jaar oud en zwanger. Dit was in het begin erg schrikken. Ik heb los van alle twijfels en negatieve meningen mijn kindje niet weg willen halen. Dit heb ik uiteindelijk ook niet gedaan. Mijn vriend en ik zijn al vanaf mijn 16e bij elkaar. Het is heel erg moeilijk geweest , ook voor hem en hij heeft het er ook nog echt moeilijk mee dat “ik” de keuze heb gemaakt ons kindje niet weg te halen. Verder gaat alles tussen ons wel goed! Voor nu heb ik bij mijn moeder een baby/slaapkamer met alle nodige spullen staan. Alle belangrijke dingen zijn geregeld. Verder heb ik er voor gekozen mijn zwangerschap prive te houden... Tenminste, iedereen die er voor ons is weet het! En dat zijn best wat mensen. Alleen zet ik het niet graag online en hoeven bepaalde mensen het totaal niet te weten. Voor familie komt dit over alsof ik niet trots ben of mijn kind niet wil of wat voor negatiefs dan ook... Dit is totaal niet waar . Ik geniet juist extra van mijn zwangerschap zonder negatieve reacties van mensen uit mijn omgeving. Mensen die er dus NIET voor me zijn en wel over me praten, waar ik emotioneel niet sterk genoeg voor ben om daar niet mee te zitten.</p><p> </p><p>Zijn er mensen met tips of meerdere (jonge) vrouwen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten? Ik voel me nu namelijk vrij schuldig dat ik mijn buikje verstop”. Trouwens, mijn kindje zal ik never nooit verstoppen wanneer hij er is!! 
</p><p>Alvast bedankt </p><p>liefs C </p><p> </p><p> </p>
</p><p>Alvast bedankt </p><p>liefs C </p><p> </p><p> </p>
de zorgen over financieeen, toekomst enz heb je ook wel zonder dat mensen je daarop wijzen, en zo te lezen gaat ook dat allemaal goed komen want je klinkt zeer verantwoordelijk en intelligent ? heel veel succes met de ‘laatste loodjes’ en probeer inderdaad te genieten van alle hulp, steun en good vibes. Lees je goed in, vraag advies waar nodig en probeer straks als de baby er is een vast voedings schema vast te houden (dat zijn de beste tips die ik kan geven) de eerste 8 weken waren hier het zwaarste, zeker ook het wennen dat ons leven compleet veranderde, zelfs ondanks we er zelf voor kozen was dit toch erg vreemd ? nu is de kleine al bijna een jaar en ik kan me geen ander leven meer voorstellen en we hebben nu ook wat meer zelfvertrouwen in het papa en mama zijn dus ook meer rust en ‘zen’. Nog steeds is het soms even raar dat we niet meer spontaan naar de bios kunnen of op stap. Maar dat is dus een kwestie van plannen en ook dit gaat vanzelf uiteindelijk. Nogmaals: zolang jij, je partner, de baby en de lieve mensen om jullie heen happy zijn dan zit het goed. En wacht maar tot iedereen je hummeltje eenmaal ziet, dan smelten ze ??