Jong zwanger & Dilemma

M

Maaike-B

hoi!

Ik ben Maaike en ben 20 jaar oud. 2 dagen terug ben ik er achter gekomen dat ik zwanger ben, dmv een test.  Gister ben ik meteen geweest voor een echo, omdat ik niet goed kon terug rekenen op hoeveel weken ik zou zitten. Ik zit nu dus op 5 weken. Ik kan wel zeggen dat het niet echt een geplande zwangerschap is.. Mijn vriend en ik wonen beide nog thuis, wel hebben we beide een goede baan. Ik ben zelf nog in opleiding (nog 1,5 jaar)



nu het dilemma, mijn ouders willen dat ik het afbreek. Maar ik kan dit niet over m'n hart verkrijgen. Het is een rot situatie, maar ik wil er alles aan doen om ons kindje een mooi leven te geven.. Mijn vriend is momenteel natuurlijk nog aardig geshockeerd..

Ik vroeg me af wat jullie bevindingen zijn, en hoe jullie hier tegenaan kijken.



alvast bedankt!

Maaike
 
Hoi Maaike.

Wat vervelend dat jij je zo voelt en de situatie zo is.

Misschien kan je voor jezelf opschrijven waarom je dit kindje wil houden en maak ook vooral jou gevoel daarin heel erg kenbaar.

Ja je bent nog vrij jong maar weet je ... ook jonge vrouwen kunnen een kind opvoeden.

Praat over je gevoelens met je ouders en laat hen weten dat jij een abortus niet over je hart kan verkrijgen.

Ik hoop dat je Er wat aan hebt.

Sterkte in deze situatie. ...
 
Oh jemig, wat zul je geschrokken zijn!!

Laat je niets opdragen, luister naar je eigen gevoel. Ik weet niets van een zwangerschap vrijwillig afbreken maar wel van het afbreken van zwangerschappen omdat het kindje niet meer leeft (helaas al 6 keer).

Dit is heftig en heel zwaar, lichamelijk als emotioneel, denk daar niet te licht over.. of het nou gepland was of niet!!

De andere kant van het verhaal... besef je goed wat het inhoud om moeder te worden en om een kindje op te voeden. Het is iets heel moois, een wonder dat het kan maar het is ook heel zwaar!!

Je staat voor een hele zware en moeilijke beslissing, 1 die de rest van je leven gaat beïnvloeden. Dit is een keuze die je niet zomaar moet gaan maken. Misschien een idee om hier met iemand over te gaan praten. (maatschappelijk werkster bijv.) laat je goed inlichten over alle mogelijkheden die er zijn en wat deze voor jou betekenen.

verder wil ik je heel veel sterkte wensen... Ik hoop dat jij en je vriend samen tot een juiste beslissing komen!! Mocht je nog vragen hebben of gewoon even willen praten dan hoor ik het graag!



 
Bedankt voor jullie mooie reacties!

Ik ben er al aardig over uit dat ik het kindje wil houden. Ik lees te veel verhalen over spijt en onwijs veel verdriet en een verwerkings fase. Dat wil ik niet meemaken, en ik wil ons kindje het mooiste leven bieden wat er is.

We staan nu op een 2e plek voor een eensgezins woning, dus dat komt wel lekker uit..

Zelf werk ik al 4 jaar met MCG kinderen (meervoudig complex gehandicapt) in samenwerking met een basisschool en met een peuterspeelzaal. Hier vandaan heb ik zoveel geleerd op opvoedings en verzorgings gebied. Ik denk dat wij het samen aankunnen, en daar ga ik ook alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen.

Ook tilt het zwaar mee dat ik een afwijkende baarmoeder heb. De verloskundige kon het niet goed genoeg onderzoeken, maar het ziet er naar uit dat ik een soort tussenschotje in het midden heb. Waardoor mijn baarmoeder ongeveer er uit ziet als 2 longen. Hiervoor heb ik al een afspraak staan bij de gynaecoloog. De verloskundige kon mij wel vertellen dat de kans wel groter is dat het de volgende keer niet lukt (zwanger worden) mocht ik het willen afbreken.

Daarom denk ik nu, ik heb een wondertje in m'n buik momenteel, en ik krijg het niet over m'n hart om dit nu af te breken.

Dit weekend wordt veel praten en overleggen met mijn vriend..

Nogmaals onwijs bedankt!
 
Lieve Maaike,

ik weet niet of je dit nog leest maar ik kan goed met je meepraten. Ik zit in precies dezelfde situatie!

Ik ben ook 20 jaar en momenteel 20 weken zwanger van een meisje! Het was voor mij en mijn vriend in het begin ook even schrikken, maar hij was meteen super enthousiast. Ik studeer ook nog en mijn vriend heeft een vaste baan.

Ik was zelf in het begin minder enthousiast, dit vooral in verband met mijn studie. Het was natuurlijk erg onverwachts en ik slikte de pil. Ik kwam er achter toen ik 6 weken zwanger was. Ik heb erg getwijfeld over of ik het kindje wilde houden of niet. Indien je dit nog leest en wil praten of misschien vragen hebt over hoe ik tot mijn beslissingen ben gekomen hoor ik het graag van je!



Veel liefs
 
Hoi Maaike!

Zo staat je wereld ineens op zijn kop. Ik heb in dezelfde situatie gezeten/zit daar nog steeds in. Ik ben ook 20 en ongepland zwanger geraakt. Over abortus heb ik niet lang nagedacht. De enige rede waarom ik een abortus overwoog was omdat ik nog maar 7 maanden met mijn vriend samen was en er een wereldreis van 8 maanden op de planning stond. Uiteindelijk was de keus vrij simpel: wereldreis de deur uit en alles op alles zetten om de boel in orde te maken voordat ons wondertje komt. Zo'n reis is dan ineens maar een relatief klein iets in tegenstelling tot moeder worden.
Inmiddels ben ik al 29 weken zwanger, sta ik elke dag als een idioot te klussen in onze koopwoning (vriendlief werkt fulltime, ik ben net afgestudeerd en heb het huis op me genomen) en hopen we er half maart in te zitten. Een kleine maand dus voordat ik uitgerekend ben (14 april).
Heel spannend allemaal dus, maar laat je niet tegen houden door je situatie.

Mijn vriend  en ik wonen ook beiden nog thuis, hij heeft een vast contract met een fulltime baan, maar ik ben dus net afgestudeerd en werkloos. Maar ook wij hebben een woning op de kop kunnen tikken en zetten er samen nu alles op alles voor om van onze bouwval een thuis voor ons zoontje te maken. Ik hoop dat jullie ook gauw een plekje kunnen bemachtigen. Blijf vooral goed met je vriend communiceren tijdens deze drukke tijd.
Bij ons was alles zo bizar snel gegaan dat we langs elkaar heen zijn gaan leven door alle stress en geregel - en een vakantie naar Thailand (het enige wat nog over was van de wereldreis) opende onze ogen en liet de verliefdheid weer opbloeien. Dat deed ons beseffen hoeveel we aan elkaar hebben en wat we als stel aan kunnen.
Wees er bedacht op dat er ook bij jullie een slop in kan gaan zitten door de hectiek, maar laat je er niet door uit het veld slaan. (Neem van mij aan dat je hormonen je ook echt niet bepaald gaan helpen af en toe om de leukste vriendin te zijn en te blijven voor je vriend)

Jullie komen er wel!

Veel Liefs
Renate
 
Hoi Renaatje,

ik lees ook even mee, ik had voor jou gereageerd, en vind het erg knap van jou en je vriend dat jullie er samen voor gaan! Zo is het bij ons gelukkig ook gegaan. Je bent 9 weekjes verder dan ik hihi. We zijn nog steeds super blij met elkaar en het is nooit een probleem tussen ons geweest, waarschijnlijk ook door zijn extreme enthousiasme al vanaf het begin.

Ook mijn hormonen helpen soms niet echt mee maar hij blijft enthousiast en lief, gelukkig! En ik kan toch echt wel heel vervelend zijn.

Wel erg fijn dat jij al afgestudeerd bent, ik zit nog midden in mijn studie!

Hoe reageerde jouw omgeving op je zwangerschap?

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan