Jong, zwanger en nieuw

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo allemaal,
hoewel mijn man ik er al lang uit waren dat we niet lang meer wilde wachten met kinderen ben ik toch wat onverwacht in verwachting.
Wij zijn heel blij met de zwangerschap maar ik moet er nog heel erg aan wennen. ik ben nu tussen de 8 en 10 weken zwanger en krijg dinsdag een echo om de exacte tijd te bepalen.
Hoewel ik dus blij ben met de zwangerschap en iedereen het mag weten, wil ik als het er op aan komt helemaal niet kwijt dat ik zwanger ben. Mijn man wil het de families gaan vertellen maar ik zie dat helemaal niet zitten.
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die daar last van hebben.
Voor mijn   gevoel wil ik eerst een bevestiging hebben dat ik zwanger ben in de vorm van een echo of het geluid van het hartje.Er zijn dus wel een aantal mensen die weten dat ik zwanger ben maar onze families weten van niks. Ik wil het iets tussen ons houden en heb geen zin in vragen die ik niet kan beantwoorden. zoals hoe ver ben je, en hoe ga je dat doen met je studie die je nu niet af krijgt.....?
Ik ben benieuwd naar jullie reactie.
Hoop hier meer te komen.

Ook nog wat over mijzelf:
ik ben Mariët, 22 jaar en studente Diermanagment waar ik overigens bijna klaar mee ben maar waarschijnlijk niet op tijd klaar voor dat onze baby geboren wordt.
Wij zijn nu net een jaar getrouwd.
mijn man is helaas werkloos nadat hij is ontslagen terwijl hij in de ziektewet zat. Het gaat nu weer goed met hem en hij is op zoek naar een baan.
Hopelijk kunnen jullie mij wat over jezelf vertellen zodat ik ook iedereen hier leer kennen.

Gr Mariet

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hey hoi!

ten eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik ben sarah, 21 jaar en nu 32w6d zwanger van ons eerste kindje.
ik werk op het moment niet, heb een tijd thuis gezeten op doktersadvies, en toen ik eenmaal weer wou solliciteren kwam ik erachter dat ik zwanger was.
ondanks dat ook wij samen besloten dat we een kindje wilden, kwam mijn zwangerschap toch een beetje als verrassing, ik was al bijna 11 weken zwanger toen we voor het eerst testen.
Ik kan me goed voorstellen dat je het nog niet aan de grote klok wilt hangen dat je zwanger bent.
Wij hebben bewust gewacht, omdat ik ook graag eerst zelf aan het idee wilde wennen, ik heb een week nadat ik de test bij de huisarts deed een termijnecho gehad en 2 weken daarna mocht ik voor het eerst naar de vk toe.
toen ik ong 15 weken zwanger was hebben we het mijn moeder, stiefvader en schoonvader verteld.
Ik heb daar wel commentaar om gehad maar dan van mensen die ver van ons af staan.
Mijn moeder, stiefvader en schoonvader hadden juist begrip voor de situatie en vonden het erg belangrijk dat wij zelf de tijd hadden genomen om aan het idee te wennen want iets besluiten is niet zo moeilijk maar als het dan eenmaal zo is, komt er zo veel op je af!
Bij een eventuele volgende zwangerschap zou ik het wel eerder vertellen, ik heb altijd gezegd, de eerste 3 maanden hou ik het stil omdat je wil weten of alles goed is met je baby maar ook na de 3 maanden kan het verkeerd gaan, al is het altijd te hopen van niet!
en als je anderen bij je zwangerschap betrekt en het mocht mis gaan kun je wel veel steun gebruiken!
Ik vind dat iedereen het voor zich moet weten, als jij liever nog even wacht laat je dan niet overhalen en neem de tijd!
ik wil je veel succes wensen!

liefs sarah 32w6d zwanger van 1e kindje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hee Mariet,


gefeliciteerd met je kleine wondertje!!!!!!

Ik snap het heel goed hoor, dat je nog niks aan anderen wil vertellen... Toen wij er de eerste keer achter kwamen dat ik in verwachting was, hadden we het ook alleen nog maar aan onze ouders verteld.. Dat eindigde helaas in een miskraam, net voor mijn verjaardag.. Toen het gebeurd was, heeft mijn man mijn schoonvader gebeld, waar op dat moment broers van hem op visite waren(het was nml 1 januari) Die schrok heel erg, dus die broers wilden weten wat er was en toen heeft hij het ze verteld. Daarna hebben wij de rest van zijn broers het slechte nieuws ook maar verteld en aan mijn zus..

Toen ik de tweede keer in verwachting was, hebben we het wel aan onze ouders verteld en gewacht tot de echo... Die bleek niet goed te zijn, was een lege vruchtzak.. Ook van die zwangerwschap hebben we maar niets tegen de rest gezegd... te pijnlijk..

Inmiddels ben ik 41 weken zwanger en zit ik met smart te wachten op onze eerste frummel.. Bij deze hebben we niemand, behalve mijn moeder op de hoogte gebracht... Toen we de eerste echo hadden gezien en het hartje hadden zien kloppen, hebben we het eindelijk verteld..

Ik vond de keer dat niemand er iets van wist veel prettiger dan de keer dat iedereen wist wat er was gebeurd, had er echt een hekel aan om iedereen maar weer te vertellen hoe het ging met me.. Als je eenmaal weet dat alles goed is, sta je er toch een stuk relaxter in, en het leuke is dat je gewoon een geheimpje hebt met zn tweeen!



Ik zou als ik jou was me geen zorgen maken over je studie, misschien kun je vervroegd afstuderen, of je studie even tijdelijk stopzetten, er valt op school vast wel over te praten!!!!!! Geniet in ieder geval van het kindje in je buik...

Groetjes
Manky